7 keer vallen, 8 keer opstaan

Ik zie een kind dat worstelt met zijn verleden
Geef liefde gekend, veel tekortkomingen van zijn moeder
Na alle ellende bang geworden voor zijn heden

Hij is vastgelopen in een afschuwelijke jeugd
Kwellingen en wonden hebben littekens gemaakt
Weg is al zijn levensvreugd

Mijn broer heeft de strijd met vroeger verloren
Zelfmoord heeft hem rust gebracht
Zonder hem kan ik niet verder, aan vroeger vastgevroren

Mijn verleden is vandaag nog even levendig als toen
Voel nog steeds de pijn en de machteloosheid
Bij ieder stapje dat ik in mijn volwassen leven nog moet doen

Er zijn anderen die verdringen en ontkennen
Maar dat kan ik niet, er is teveel gebeurd
Zou nooit aan de gedachten kunnen wennen

Dus huil ik zachtjes in mijn bed
Daar kan ik de pijn laten gaan
Niemand die daar op mijn tranen let

Ik ga niet zitten wachten tot ik vanzelf verdwijn
Ik zal mijn leven lijden
Zoals het is, niet zoals het had moeten zijn