Anne Frank

Verborgen parel in een verborgen huis
verschuilt in haar binnenste een grote schat
In een tijd van strijd en ongelijkheid
vindt zij liefde voor Gods tuin

Iedereen kent haar foto
haar lach, haar haar, gezicht
iedereen kent haar pijn
weet hoe ze leefde; ver van het licht

Door haar dagboek kwelt onmacht
aan hen die na haar komen
maar ook verdriet, want zij verliezen
iemand in wiens goedheid zij geloven

En zo is Anne, eens een doodgewoon meisje,
nu iemand die ons nooit verlaat
onze vriendin, ons voorbeeld
en onszelf, in tijdens van het ergste kwaad

Reageer (1)

  • Privacy

    Ik vind het leuk hoe de tweede en vierde alinea wél rijmen en de eerste en de derde niet. Toen ik de tweede las vond ik het een beetje raar, maar aan het eind vond ik het eigenlijk wel leuk.
    Maar echt een kei tof gedicht. Ik vind 'm echt super. En origineel, omdat ongeveer alle anderen (ook ik) iemand hebben gekozen die ze kennen (familie, vrienden).

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen