De sneeuwuil
De sneeuwuil
Ik open
mijn ronde, gele
ogen.
Ik draai mijn hoofd
en bekijk
mijn enorme, witte
vleugels.
Ik strek ze uit,
en reik
naar de bewolkte lucht.
Met enkel één
vleugelslag
vlieg ik meters hoog.
Sneeuw dwarrelt om
me heen en
maakt mijn veren
onzichtbaar.
Ik ben een witte vlek
in de witte lucht
met een met wit bedekte
omgeving
Na een steile bocht naar links
en een strakke bocht naar rechts.
Bid ik, en hoop
dat het ene muisje
waar ik op mik
binnen het bereik
van mijn uitgestrekte
klauwen zal zijn.
mijn ronde, gele
ogen.
Ik draai mijn hoofd
en bekijk
mijn enorme, witte
vleugels.
Ik strek ze uit,
en reik
naar de bewolkte lucht.
Met enkel één
vleugelslag
vlieg ik meters hoog.
Sneeuw dwarrelt om
me heen en
maakt mijn veren
onzichtbaar.
Ik ben een witte vlek
in de witte lucht
met een met wit bedekte
omgeving
Na een steile bocht naar links
en een strakke bocht naar rechts.
Bid ik, en hoop
dat het ene muisje
waar ik op mik
binnen het bereik
van mijn uitgestrekte
klauwen zal zijn.
Reageer (2)
leuk gevonden, zeer speciaal
1 decennium geledenmaar zeker mooi(H)
WAAAAAHHH witte vlek!!!
1 decennium geleden(wel een cool gedicht)