Gebroken van verdriet
gebroken van verdriet
Als ik voor de spiegel sta,
dan zie ik een meisje
sterk van buiten
gebroken van binnen
met tranen in haar ogen
die haalt ze snel weg
niemand hoeft ze te zien
zelfs, dat ene meisje in de spiegel niet
ze denkt na...
hoe moet het nou verder
ze voelt de tranen weer komen
ze laat ze niet gaan
ze durft zichzelf niet aan te kijken
omdat ze bang is voor wat ze ziet
dat meisje...
is gebroken van de pijn en het verdriet
ze draait zich om
dit doet ze niet meer
ze stopt het ver weg
net als haar gedachten
ze voelt zich misselijk
ze heeft geen energie meer
maar toch gaat ze door
omdat ze weet,
dat ze mensen pijn doet als ze weg gaat
ze wil het hier beneden afmaken
hoe weet ze nog niet...
Ze weet dat ze het niet meer kan
maar ze houd zich sterk,
en laat het niet merken
niemand hoeft te zien
dat ze onder krassen zit,
dat ze zoveel afgevallen is
dat ze zoveel pijn heeft
ze probeert te blijven lachen,
hoeveel moeite het haar kost...
dit meisje...
vecht voor haar eigen leven...
Reageer (5)
ahh mooi!! echt heel mooi!
1 decennium geledenprachtig gedicht, zo voel ik me keer op keer :'(
1 decennium geledendank u voor dat ik dit kon lezen!
1 decennium geledenmooi geschren het is wel herkenbaar maar zo herkenbaar ook weer niet(zip)
1 decennium geledenMooi, heel mooi geschreven, ook heel herkenbaar:$
1 decennium geleden