Autumn.
Autumn.
De oranje-bruine blaadjes zweven zachtjes over straat.
Het is herfst, iedereen zit binnen,
maar er is één jongen die buiten staat.
Hij probeert geruisloos een schreeuwwedstrijd van de wind te winnen.
Wie maakt er het meeste lawaai?
Geen van beide, de wedstrijd is immers, zonder geluid.
De jongen veegt uitgeput een pluk zwart haar uit zijn gezicht.
Wat heeft hij gedaan dat hij zo moet lijden?
Niets. Alleen zichzelf zijn, ookal deed dat soms pijn.
De herft is zijn favoriete seizoen.
Het herinnert hem aan de goede, oude tijden.
Toen alles nog normaal was.
Toen hij nog de macht had over zijn eigen leven.
Nu is het enige wat hij kan doen, schreeuwen.
En in de gure wind buiten staan te beven.
Hij schreeuwt zonder geluid tot diep in de nacht,
hopend op zijn oude leven.
Hij hoopt de controle terug te krijgen.
Tot dan,
is schreeuwen het enige wat hij nog kan.
Helemaal alleen, buiten in de kou,
hij wenst, dat iemand ooit van hem houden zou.
Maar die wens blijft onuitgesproken...
Er zijn nog geen reacties.