Oververmoeid
oververmoeid
Het voelt alsof je een panda met je meedraagt met elke stap die je zet,
waarschijnlijk lijk je ook wel een beetje op deze panda, met diepe ogen omhuld door donker gat. Langzaam sleep je voort van de ene les naar de andere les, als het kan blijf je uit de buurt van alle mensen vandaag. Zodra iemand je in de weg zit of iets niet gaat zoals het moet gaan sta je op het punt om te breken of om iets te breken. Het liefst zou je ergens op de grond zakken, leunend tegen een muur, je schoenen uittrekken en je alleen maar bezighouden met het wiebelen van je tenen en het bestuderen van je sokken. Misschien wat te eten erbij, maar daar houdt het ook op. één oog open, andere dicht, andere open, één oog dicht. Niet in slaap willen vallen want je komt net je nest uit, maar zo graag in slaap willen vallen want je bent al zo lang weg van je warme dekens. Sleep je zelf nog even voort, een paar uurtjes nog tot dat je naar huis kan om je bed in te kruipen. eindelijk, bijna thuis.
thuis, slaap weg.
Er zijn nog geen reacties.