[Speeltopic] Harry Potter and the Order of the Phoenix || RPG || OO1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 maart 2014 - 19:56 ]

"We accept the love we think we deserve."

Autumn Sophia Miller / 6th year / Gryffindor.

Bij het woord 'vakantie' voelde ze meteen een brok in haar keel opkomen.
'Goed,' zei ze zacht, terwijl ze haar gezicht afwendde. Ze hield er niet van om zich zwak op te stellen, maar het was een gevoelig onderwerp. Ze hoopte vurig dat haar Oma snel beter zou worden, al was de kans erg klein. De kans was groot dat ze al gauw hoorde dat ze was overleden. Vanavond zou ze haar een brief gaan schrijven. Zachtjes pakte ze Lizzy uit haar zak. Het ratje piepte protesterend waardoor ze haar grinnikend terug stopte.

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff - auditions for seeker

Een traan rolde mijn wang af. Ik wouw net nogmaals tegen het muur slaan, maar plotseling voelde ik de handen van Campbell op mijn schouders, tot hij me gevangen nam in een knuffel. Volledig door de war, liet ik de gang van Campbell gaan toen hij mijn hoofs tussen zijn handen nam. Een grote flam barste los in mijn maag toen hij begon te praten.
 ‘Ik laat je niet alleen; ik ben er voor je.’ zijn handen gleden naar die van mij en pakte die strak beet vast.
'Camp, wat als het mis gaat?' Ik wist dat hij niet zou gaan luisteren, wat ook zo was. Want hij nam me mee naar buiten toe. Campbell is een geweldige vriend, een betere zou ik niet kunnen wensen, maar ik ben bang. Ik ben bang voor mezelf, dat ik hem iets aan doe. Ik ben bang dat mijn nachtmerries wee beginnen, over dat ik van mezelf wegren in de verboden bos. Waar we nu staan. Camp heeft me zojuist naar de verboden bos gebracht.
‘Wat er ook gebeurt; alles komt goed.’ zei hij en begon zachtjes te glimlachen. Ik keek angstig toe hoe hij in een hert transformeerde. Ik zuchtte en leunde zwakjes tegen een boom aan.
'Dit hoef je niet te doen, camp,' fluisterde ik zachtjes. Maar het was al weer te laat, want camp kan niet meer terugpraten. Net toen ik een stap naar de wonderlijke hert zette, deinste ik verschrikt achteruit. Velle maanlicht landde. Ik hees mijn hoofd op, om de maan te kunnen zien. Het was nog niet helemaal vol, ook al begon ik heftig te zweten.
'Camp, alsjeblieft GA! ik red het wel zelf!' Smeekte ik hopeloos en wierp mezelf naar een willekeurige boom toe.
[Drama hier :')]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Holly

‘Is er iets wat ik niet weet, Autumn?’ vroeg ik aan haar nadat ze Lizzy; haar rat weer terug stopte. Ik voelde me nu nog erger; straks had zij écht een probleem die ik niet gezien had, doordat ik met mijn hoofd bij een jongen zat die ik toch nooit op die manier zou zien staan.
'Ik ben er voor je, Autumn. Ook al lijkt het niet zo.' mompelde ik zacht erachter aan.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred Weasley - 6de jaar Groffoendor - beater

Ik voel me de grootste idioot op de wereld en geloof me, dat doe ik niet snel. Ik ben niet iemand met een laag zelfbeeld, en ik vind ook niet dat het iets is wat je moet hebben. Er is niks mis met een beetje hoog zelfbeeld.
Maar back to the point: Ik heb net mijn vriendschap met Holly bijna geruïneerd door iets stoms te zeggen.
‘Heb je een snoepje ingenomen, Fred. Of waarschuwde je me voor Ginny; omdat jij echter zou kotsen en zij niet.’ Ik snap het niet helemaal dus kijk ik de andere kant op terwijl Holly met Autumn praat. Ik leg mijn hand op haar schouder.
'Ik voel me nu heel erg stom omdat ik net echt even een beetje raar deed. Maar ik wil niet dat je denkt dat ik je niet aardig vind. Je bent een goede vriendin van me dus ja...' Ik probeer te glimlachen maar dat lukt niet helemaal. Wat is er toch met me aan de hand vandaag? Ik zucht en tik met mijn vingers een ritme op de
Tafel.

Spoiler alert: you will save yourself

Nigel Wolpert

Ik was net het kasteell binnengekomen, en rende meteen naar de Grote Zaal toe. Er waren weer veel rare leraren bij dit jaar, ik was benieuwd wie de vrouw met het smetteloze roze jurkje was. Toen zag ik aan onze tafel Ron Wemel zitten. Ik had mezelf voorgenomen om dit jaar iets minder verlegen te worden. Niet dat ik heel verlegen was, maar toch. Op mijn korte beentjes rende ik naar ze toe. Hij zat met - ook wel - 'De tweeling' - genoemd- En Hermelien Griffel, die regelmatig bij Harry en Ron te zien was. Maar ikj lette niet veel op haar, meer op Harry meestal. Toen ik bij hen aangekomen was schoof ik aan.
"Vinden jullie het erg als ik hier ga zitten?" Vroeg hij aan hun. Het ware oudere jaars, en nog wel uit Griffoendor! Oudere jaars uit Griffoendor bewonderde hij, dus moest je eerst vragen om bij hen te zitten.

[ bericht aangepast op 8 maart 2014 - 22:50 ]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Campbell

Zijn blik stond nog steeds vol met angst en ik wilde dat ik wat weg kon nemen; wat niet kon. Ik wist niet hoe vreselijk het was om in een weerwolf te veranderen; al die pijn.
Hij wilde naar mij toe lopen maar toen kwam de maanlicht tevoorschijn en ik wist dat hij nu zou transformeren in waarschijnlijk de slechtste staat ooit omdat hij normaal zijn pillen slikt waardoor hij een rustigere weerwolf is maar ik had het voor mijn beste vriend over.
‘Camp, alsjeblieft GA! Ik red het wel zelf!’ het klonk smekend maar ik bleef bewegingloos staan. Het liefst wilde ik me terug transformeren in een mens maar als hij dan in een weerwolf zou transformeren zou ik het niet overleven. In een hert staat zou hij me niet zo gauw wat doen; alsof hij me dan herkende als een soort ‘vriend.’ Of ‘metgezel.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Autumn

Autumn slikte even, terwijl ze Holly's blik ontweek. 'Oma ligt weer in het ziekenhuis,' mompelde ze, waarna ze even in haar ogen wreef.
'Maar wat scheelt er met jou?' vroeg ze om over het onderwerp te veranderen. Haar probleem viel misschien nog wel te verhelpen.

Holly

‘Mijn oma ligt weer in het ziekenhuis.’ Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. ‘Oh, Sorry Autumn, dat is vreselijk.’ Ik meende die woorden.
‘Maar wat scheelt er met jou?’ vroeg ze daarna voordat ik haar kon troosten. Ik wist dat een blos niet meer op mijn gezicht kon verergeren en dat was dan ook goed ook.
Ik zou zeker zeggen terwijl haar oma op de ziekenhuis ligt een probleem van een simpele liefdesprobleem maken. Het was niet echt een probleem; ik moest gewoon mijn behoeftes indimmen en dan kwam alles goed. Ik wilde wat zeggen maar plotseling voelde Freds hand op mijn schouder en ik werd akelig ervan bewust hoe dicht ik eigenlijk bij hem zat. Terwijl de bank niet helemaal vol was dus er zat ruimte was. Had ik onbewust zo dicht naar hem toe geschoven? Ik draaide mij om en ik voelde zijn adem over mij heen strijken waardoor ik kippenvel kreeg- maar dan op een goede manier.
'Ik voel me nu heel erg stom omdat ik net echt even een beetje raar deed. Maar ik wil niet dat je denkt dat ik je niet aardig vind. Je bent een goede vriendin van me dus ja...'
Een akelig gevoel trok door mijn lichaam heen; wist hij dat ik verlieft op hem was; of was hij bang dat ik dingen zou doorpraten?
‘Wees niet bang… ik ga je heus niet verraden ofzo nu ik hoofdmonitor ben. Dat heb ik nog nooit gedaan.' Ik toverde een glimlachje op mijn gezicht en ik keek naar Freds vingers die op de tafel een ritme vormde die ondanks alles aangenaam in mijn oren weerklonken.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
[face=times]Ginny Wemel – 4e jaar Griffoendor – Chaser
‘Hallo Ginny.’ Zei Luna vrolijk zoals altijd. Dat was een van haar favoriete eigenschappen wat ik zo leuk vond aan haar. ‘Mijn vakantie was echt leuk! We zijn op zoek gegaan naar Terzielers en Eenhoorns.’ Ik begreep dat ze met we haar vader en zijzelf bedoelde; door Verzorging van Fabeldieren wist ik dat die twee dieren beide bestonden anders had ik haar niet gelooft. Net zoals haar knarkkloppertjes die niemand kan zien.
‘Hoe was jouw vakantie?’
Ik grijnsde. ‘Nou ja beter dan het vorige aantal jaren. Mijn broers zijn eindelijk achter gekomen dat ik kan zwerkballen waardoor ik dit jaar in het team kom.’
Eigenlijk vond Harry ook dat ik die positie verdiende; hij had mij zien zwerkballen en ook hem was het opgevallen dat ik het goed kon. Viel het hem maar ook op dat ik van hem hield; na al die jaren. Dat hij me meer vond dan alleen ‘het zusje van de Wemels.’
Ik had vorig jaar met een jongen genomen om afleiding van Harry te zoeken maar ook dit was mislukt. Als Harry toevallig oogcontact met mij had; dan was ik de hele dag in de wolken. Dan hoorde ik niet eens meer wat hij zei.
‘Ik ben benieuwd wie dit jaar onze Verweer voor Zwarte kunsten lerares is.’ zei ik om niet aan Harry te moeten denken- helaas liep hij net voorbij waardoor mijn ogen weer op hem vielen.
Kon het dan ook nooit over gaan?

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

Autumn

Autumn knikte even. 'Ik zal jullie wel even alleen laten,' mompelde ze. Beschaamd over het feit dat ze haar gevoelens bijna de vrije loop had laten gaan. Ze was nou eenmaal niet zo'n prater over dat soort dingen. Traag schuifelde ze weg en ging weer aan de Gryffindor tafel zitten.

Elvithien schreef:
Autumn

Autumn knikte even. 'Ik zal jullie wel even alleen laten,' mompelde ze. Beschaamd over het feit dat ze haar gevoelens bijna de vrije loop had laten gaan. Ze was nou eenmaal niet zo'n prater over dat soort dingen. Traag schuifelde ze weg en ging weer aan de Gryffindor tafel zitten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

[@Leora: Weet Luna het van Ginny en Harry, of moet ze dat nog vertellen(Of niet.)
En Silvanaa: Luna mag in het 4e jaar.]

"I would have followed you, my brother... my captain... my king."

RingKeeper schreef:
[@Leora: Weet Luna het van Ginny en Harry, of moet ze dat nog vertellen(Of niet.)
En Silvanaa: Luna mag in het 4e jaar.]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ralf Auron - 4th year Hufflepuff – audition voor seeker

Wat ik ook zij, Campbell bleef maar staan. Beter gezegd, een hert. Het maanlicht werd alsmaar feller en feller, en landde op de plek waar ik stond.
‘Camp-‘ ik begon te stotteren.
Een hoge gepiep, een soort gesuis van bijen drong mijn oren binnen. Een vreselijke pijn in mijn onderbuik, een afschuwelijke hoofdpijn, het felle licht voor mijn ogen die alsmaar feller en feller werden, tot ik volledig blind was. Ik laat mezelf op mijn knieën vallen en drukte mijn armen nog strakker om mijn middel heen, alsof ik moest overgeven, en begon te kreunen en schreeuwen van pijn. Ik heb dit nog nooit zo afschuwelijk meegemaakt. Mijn gezicht voelde zo kwetsbaar aan, alsof iemand me herhaaldelijk een stomp in mijn gezicht gaf. Nee. Dit lukt niet. Zonder mijn pillen lukt het niet. Het voelde aan alsof de dood voor mijn neus stond. Mijn handen spanden zich strak waardoor ik diep in het aarde kneep. Het was afschuwelijk. En toen, was het alweer tijd. Moeten we niet nu in de great hall zitten?

Ik keek toe hoe ik zelf in een middelmatige weerwolf veranderde. Harig, leek meer op een wolf en kastanjebruine vacht. Niet eens te vergelijken dat ik eerst een mens was. Het pijn daalde weg, maar ik hoorde de gepiep nog steeds. Ik begon onschuldig te jammeren, tot ik bij zinnen kwam en zag waar ik stond. Ik wist niets meer. Hoe kwam ik hier? Wat ben ik? Ik ben een wolf. Ik sta in een donkere bos. En ik zie een Hert voor mijn neus. ‘Campbell, ga weg!’ siste ik, maar natuurlijk kwam er niets uit mijn mond, en ook al begon ik wild te gaan grommen. ‘Ik kan dit niet meer,’ mijn gedachtes werden pijnlijker en pijnlijker. Woest zette ik een aantal stappen naar Campbell toe, de hert, en ik liet een afschuwelijke gehuil horen, waarna ik langzamer op hem af ging.

[je kan me vanaf hier wel besturen hoor, Ralf heeft toch niet echt in de gaten wat hij doet :’)]



[ik wil verder met Georgie spelen maar hij zit vast met Gianni )': ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Fred Weasley - 6de jaar Griffoendor - beater

'Wees niet bang... Ik ga je heus niet verraadden ofzo nu ik hoofdmomitor ben. Dat heb ik nooit gedaan.' Ik weet niet wat ik moet zeggen en kan alleen denken aan het feit dat ik dichter bij haar zit dan meestal. Maar het is niet ongemakkelijk.
"Dat is niet wat ik bedoelde. Ik bedoelde dat je er gewoon heel lief uitziet als je bloost.' Ik weet niet waarom ik moet glimlachen. Haar gezicht is dichtbij en dat vind ik helemaal niet erg. Fijn misschien zelfs. Het feit dat zij haar hoofd ook nog niet teruggetrokken heeft. Is ze dan meer voor me dan alleen een vriend? Ik heb toch nooit op die manier naar Holly gekeken? Altijd gewoon als een vriendin?

Spoiler alert: you will save yourself