Ik voel me super ongelukkig - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik voel me echt zo, zo slecht. Sommige is het vast al opgevallen in het lucht je hart topic.
Gister is het heel erg uit de hand gelopen thuis en hebben mijn ouders mij in de avond (20:00 uur) uit huis gezet. Ik moest wat spullen pakken en opa kwam me ophalen met de auto. Nu verblijf ik bij mijn opa en oma tot en met zondag, daarna kan ik terug naar huis (waar ik niet zo zin in heb) en mag ik alleen nog maar boven zijn. Eten wordt voor me gemaakt en dat mag ik beneden opeten, maar daarna moet ik weer naar boven. Alleen als zij niet thuis zijn zou ik beneden mogen zitten.
Dit heb ik allemaal van mijn oma gehoord en ik voel me daar echt klote over. Maar waar ik me nog meer klote over voel is dat ik 3 maanden de tijd heb om iets te zoeken om te gaan wonen.
Het is duidelijk dat ze me niet meer willen hebben, waarom zouden ze ook. Ik doe toch niets goed volgens hen.
Ze horen alleen de negatieve dingen die ik zeg, ze horen dingen die ik NIET zeg en ze zien alleen maar de troep die ik achterlaat. Ik laat hun uitpraten als zij iets willen melden of uitleggen, maar als ik iets uit wil leggen of rustig iets probeer te melden wordt er meteen doorheen geschreeuwd. Vinden ze het gek dat ik dan boos wordt? Blijkbaar wel, want ik ben nu de boeman en gebeten hond.
Ik zie het allemaal even niet meer zitten
Ik heb ook niemand om erover te praten, want opa en oma doen er geen uitspraak over als ik tegen ze vertel wat er dwars zit. Mijn psycholoog duurt nog lang voor ik daar een afspraak heb en ik snap helemaal niet hoe ik dat allemaal moet doen...
Nu ben ik vanmiddag weer, stiekem (wil niet dat oma het weet, ze maakt zich al druk om mijn melatonine), aan mijn kalmeringstabletten begonnen. Het weet me wel wat te kalmeren, gelukkig.
Er speelt nog meer, maar dit is het grootste pobleem. Met de rest wil ik jullie niet lastig vallen.

Ugh

[ bericht aangepast op 12 nov 2015 - 19:17 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Wauw, ik vind dit echt heel naae voor je :c Ik hoop dat je er nog uit gaat komen met je ouders. Het zou zonde zijn als je zo moet vertrekken. Sterkte, in ieder geval. Ik snap dat je je klote voelt.

---

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Jeetje, wat heftig. Sterkte met alles en ik hoop dat het snel goed komt. Of in ieder geval beter wordt.

Wow, dat klinkt als een extreem rotte situatie.
Ik kan niet helemaal uit je verhaal opmaken of jij wel nog wilt proberen om het bij te leggen met je ouders, maar iets wat je nog zou kunnen proberen om jouw kant van het verhaal aan hen uit te leggen, is het schrijven van een brief. Je hebt dan enerzijds zelf meer de tijd om over je woorden na te denken en je verhaal zo volledig mogelijk te maken, en anderzijds hebben zij geen mogelijkheid om je te onderbreken terwijl je nog bezig bent. Zelfs als het niet leidt tot een oplossing, lucht het soms wel heel erg op om te weten dat je alles wat je nog wilde zeggen eruit hebt kunnen laten.
Ik heb geen idee wat er allemaal is gebeurd dat hiertoe heeft geleid, maar ik vind het in ieder geval erg naar voor je. Sterkte.

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Naaahw, dit is echt ongelooflijk kut. :c

Is het wat om toch met je ouders te praten en je excuses aan te bieden voor je gedrag em je proberen te gedragen als de voorbeeldige dochter om wat meer tijd te winnen om een eigen plekje te zoeken? Of kun je bij je opa en oma voor een tijd blijven?
Sowieso lijkt praten met je ouders me een goed idee. Dat beide partijen elkaar eens begrijpen, want zo te merken is dat nu niet het geval.Eventueel schrijf je het op, als je praten moeilijk vindt. En als ik jou was zou ik proberen of je eerder alvast een gesprek met je psycholoog kunt hebben.

Ik ben op mobiel en hug gifs sturen gaat een beetje lastig, maar ik wens je veel sterkte en hoop toch voor je dat betere tijden je snel tegemoet komen.
*Big hug!* <33

---

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Rasetsu schreef:
Jeetje, wat heftig. Sterkte met alles en ik hoop dat het snel goed komt. Of in ieder geval beter wordt.

---

Queer zijn is gewoon alles

Wauw, heftig! Ik snap dat je het allemaal even niet meer ziet zitten. Ik ben zelf 2 jaar geleden ook uit huis gezet, maar dat is gelukkig allemaal weer goedgekomen. Ik weet niet wat er allemaal precies tussen jou en je ouders speelt, maar het komt bij jou ook echt wel goed. Op wat voor manier dan ook. Maar ik begrijp wel dat je dat nu even moeilijk vindt om in te zien.
Als je er over wil praten mag je me altijd een berichtje sturen!

---

Alis volat propriis.

Ik vind het echt heel naar om te horen en het is logisch dat je je zo voelt. ;c Ik hoop echt dat je je wat beter gaat voelen en dat er een normale oplossing komt, want het is ook niet de manier om met je kinderen om te gaan, natuurlijk. Hopelijk werkt het idee van Inge van een brief schrijven.
Zoals ik al eerder zei, je mag me altijd komen lastig vallen op Facebook met je verhaal en als je echt geen plek kan vinden, mag je ook wel een paar dagen bij mij blijven. Als je het niet erg vind om bij mij in bed te slapen, haha.

Veel sterkte <3

---

Your make-up is terrible

Nah wat naar zeg. Veel sterkte Kelly

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Inge:
Een brief schrijven heb ik over nagedacht, maar als het daarop aankomt krijg ik geen woord op het papier. Ik ben bang dingen verkeerd te verwoorden, waardoor hun dan juist weer boos worden. Ik heb het gevoel dat ik mij altijd moet verdedigen thuis, waardoor ik me overal zo ga gedragen. Ik stel me overal in een verdedigende positie op. Ik vind het allemaal gewoon zo moeilijk.

Yolanda:
Weet je hoe vaak ik mijn excuus al heb aangeboden en hoe vaak dat al is afgeslagen? Te vaak om op twee handen te tellen.
Er valt niet te praten met ze. Telkens als ik iets zeg is het niet waar of klopt het niet volgens hen. En als ik de tijd krijg om überhaupt uit te praten, barst de bom meteen. We hebben al zo vaak met elkaar om de tafel gezeten, maar telkens maakte dat alles erger dan dat het was. Gister was gewoon de druppel voor iedereen, terwijl het om een heel onzinnig iets ging.

Chryseis:
Dat is heftig. Woon jij wel nu weer gewoon thuis, of woon je ergens anders?

Nikki:
Je bent echt heel lief <3
Ik zal er zeker eens aan denken om langs te komen, aangezien je toch om de hoek woont en zo. Ik zal ook zeker wel berichten sturen op FB als ik her echt nood aan heb. Dank je.

De rest:
Dank jullie, ik hoop ook dat het goed gaat komen. Ik moet mezelf nu gewoon even boven mijn ouders stellen, hoe egoïstisch het ook klinkt.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Chryseis:
Dat is heftig. Woon jij wel nu weer gewoon thuis, of woon je ergens anders?

Ik woonde destijds bij mij vader, toen ben ik bij mijn vriend gaan wonen, en inmiddels woon ik bij mijn moeder waar ik toen niet echt goed contact mee had. Dus nee, ik ben niet meer terug daar gaan wonen, maar woon in zekere zin dus wel thuis. Ik ga soms wel bij mijn vader op bezoek en ik heb daar ook nog steeds mijn eigen kamer, dus het is eigenlijk helemaal goedgekomen.
Ik hoop dat jouw ouders ook weer bijdraaien! Dit is echt fucked up. ;'\

---

Alis volat propriis.

Tuschinski schreef:
Nah wat naar zeg. Veel sterkte Kelly

Als je wilt praten ben ik er altijd op FB! <3

---

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

Wat een rotsituatie, zeg! Ik vind het echt afschuwelijk dat je ouders je zomaar buiten de deur hebben gezet. En ook hoe je ze behandelen is niet hoe ouders zich zouden moeten gedragen. De situatie bij je ouders lijkt me onhoudbaar, dus misschien is het goed als je daar weg bent. Wat niet betekent dat ik hun acties goed keur, absoluut niet! Volgens mij moeten ouders hun kinderen tot hun 21'ste (financieel?) helpen. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar dat zou je kunnen uitzoeken. Ik weet niet waar je woont, maar steden in de buurt hebben soms voorzieningen voor studenten met lage huren. Heel veel succes!

---

Rest in Peace, Son of Gondor

SonOfGondor schreef:
Wat een rotsituatie, zeg! Ik vind het echt afschuwelijk dat je ouders je zomaar buiten de deur hebben gezet. En ook hoe je ze behandelen is niet hoe ouders zich zouden moeten gedragen. De situatie bij je ouders lijkt me onhoudbaar, dus misschien is het goed als je daar weg bent. Wat niet betekent dat ik hun acties goed keur, absoluut niet! Volgens mij moeten ouders hun kinderen tot hun 21'ste (financieel?) helpen. Ik weet niet precies hoe dat zit, maar dat zou je kunnen uitzoeken. Ik weet niet waar je woont, maar steden in de buurt hebben soms voorzieningen voor studenten met lage huren. Heel veel succes!

Dat van 21 heb ik al vaak gezegd, maar ze lachen erom en zeggen dat dat niet zo is. Heb het toch geleerd op school, maar goed. Ik zit toch altijd fout.
Ze hebben hier begeleid wonen dingen, dus dat zal wel goed zitten. Maar het is zo dat ik niet alleen wil zijn, want dan ga ik me ongelukkig voelen, omdat ik ga malen etcetera. Ik maak mezelf daar juist depressief mee als ik alleen ben.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jonty schreef:
(...)

Dat van 21 heb ik al vaak gezegd, maar ze lachen erom en zeggen dat dat niet zo is. Heb het toch geleerd op school, maar goed. Ik zit toch altijd fout.
Ze hebben hier begeleid wonen dingen, dus dat zal wel goed zitten. Maar het is zo dat ik niet alleen wil zijn, want dan ga ik me ongelukkig voelen, omdat ik ga malen etcetera. Ik maak mezelf daar juist depressief mee als ik alleen ben.

Kan ik me voorstellen. Alleen ik heb niet het idee dat je ouders het beter maken. Heb je gedacht over een studentenhuis ofzo? Dan heb je meer mensen om je heen? Of misschien kun je samen met een vriend(in) een appartement huren?

---

Rest in Peace, Son of Gondor

Misschien stom da'k het zeg, maar kun je niet die drie maanden bij je opa en oma blijven wonen en daar wat gaan zoeken? Waarom ik dat zo zeg, is dat ik het ongelofelijk naar en onrechtvaardig vind dat ze jou, iemand van 19 jaar en geen kind meer, uit huis kicken en vervolgens huisarrest geven. Misschien dat je het wel zo asociaal bont gemaakt heb dat je ouders er klaar mee zijn, maar dan nog. Je geeft zelf aan dat ze weigeren naar jou te luisteren. In opvoeding is het niet alleen maar eenrichtingsverkeer, al wil je je kind zo af en toe wel hardhandig de mond snoeren.
Heb je geen vrienden of andere familieleden? Of iemand om overdag heen te gaan? Dan ben je ook bij je ouders weg. Ik weet niet of dat kan?
Het is wel een fucked up situatie hoor. Sterkte ;o

---

No growth of the heart is ever a waste