[RPG] Saltwater Sleep | Praattopic - Praattopics

p o r t      b e r s e a      t o w n Main Wharf & Ferry Dock – enige officiële toegang tot het eiland per boot. Bersea Town Center – gezellig centrum met cafés, surfshops, een kleine markt. The Mirage – exclusieve club op een klif, favoriet van rijke jongeren. Sunset Hostel – waar backpackers verblijven. Dicht bij het strand. St. Cordelia Clinic – het eilandziekenhuisje. Sommige eilandbewoners verdenken de staf van betrokkenheid bij vreemde zaken. De oude vuurtoren – verlaten, uitzicht over het eiland. Locals zeggen dat hij 's nachts nog brandt, ook al is hij al jaren buiten gebruik. Strandhuis 'The Tides' – groot, modern vakantiehuis met zicht op zee en directe toegang tot Siren's Shore, waar Eli en Maddy vorig jaar verbleven. Afgelegen genoeg om feestjes te houden zonder pottenkijkers. Luxehotel 'Azure Palms Resort' – high-end hotel aan de rand van de stad, populair bij rijke toeristen, met cocktailbars, infinity pool, wellness, ... maar ook personeel dat misschien nét iets te veel weet. Whispering Pines Trailer Park – de armere wijk waar de meeste anti-Mervine Estate Dromers wonen. The Broken Bell – lokale bar, informeel hoofdkwartier van de Dromers. Tempest Point – uitkijkpunt boven op de rotsen waar eilandbewoners vaak samenkomen. Wilde energie, sommigen zeggen dat je er “de dromen hoort waaien”. Makutu Bakery – bekende bakkerij en toeristische hotspot voor het prachtige zee-uitzicht. n a t u u r Mervine Estate – landgoed boven op de kliffen met botanische tuinen en verborgen droom-magiesymboliek. Mervine Sanctuary – beschermd natuurgebied met zeldzame flora, grenst aan het landgoed. Dreaming Caves – liggen aan de noordkust en bestaan uit tientallen grotten, tunnels en ondergrondse kamers. Sommige grotten zijn toegankelijk voor toeristen (via boottochtjes of wandelpaden), anderen zijn afgesloten of vergeten - waaronder de Nexus (enkel toegankelijk bij laagtij), waar Dromers worden ingewijd. Vissers spreken van een verzonken grot genaamd The Drowned Mouth, waar stemmen gehoord worden bij vloed. De grotten veranderen subtiel — dromers ervaren dat gangen zich soms anders lijken te gedragen, afhankelijk van hun mentale toestand. Black Hollow Forest – weelderig bos met wandelpaden, sommige 'vergeten' stukken zijn niet op officiële kaarten te vinden. Sirens’ Shore – wit zandstrand waar Eli werd gevonden. Rustig, mysterieus. d r o o m p l e k k e n The Lapse – een droomplek die elke dromer anders ziet, maar altijd gevuld met echo’s van overleden Dromers - waaronder ook Eli en Maddy. The Mirror Lagoon – fysiek meer waar dromen zich soms in weerspiegelen. Dient als 'portaal' waardoorheen Dromers andere Dromers kunnen bezoeken.

d r o m e r s      &      d r o o m m a g i e Dromers zijn mensen die het geheim van de grotten kennen - zowel de Inner Circle van de Mervine Estate als een groep eilandbewoners. Iedereen kan een Dromer worden als die ingewijd wordt door een andere Dromer in de Nexus van de grotten van Port Bersea. De krachten van Dromers manifesteren zich op verschillende manieren. Ze zijn allemaal in staat om elkaar in elkaars dromen op te zoeken en die dromen te beïnvloeden/beschermen van ongewenste bezoekers - sommigen zijn daar beter in dan anderen. Sommigen van hen kunnen elementen uit hun eigen dromen naar buiten trekken en fysiek manifesteren in de echte wereld. Anderen zijn in staat om mensen zomaar ineens in slaap te laten vallen en hen vast te houden in hun dromen - zonder dat die persoon doorheeft dat het een droom is. Nog anderen kunnen inbreken in het hoofd van mensen en hun diepste dromen lezen. Heel zeldzaam zijn degenen die via dromen hun eigen bewustzijn kunnen projecteren in het lichaam van een ander, en degenen die herinneringen van een ander in dromen kunnen oproepen. m e r v i n e      e s t a t e      &      d e      i n n e r      c i r c l e De Mervine Estate is een landgoed van de familie Mervine. De familie houdt zich vooral bezig met natuuronderhoud en liefdadigheidswerk, en de Estate is populair bij een heleboel socialites. Eilandbewoners blijven er over het algemeen ver van weg; vele geruchten maken hun weg van de Mervine Estate naar de stad in het centrum van het eiland, en ze doen meer dan eens wenkbrauwen fronsen. Toch gaan de leden van de Mervine Estate gewoon hun gang. Het lijkt soms zelfs alsof ze een bepaald soort macht over het eiland hebben - en dat is ook precies het doel van de Inner Circle die aan het hoofd van de Mervine Estate staat. Zij willen het geheim van de grotten voor hen alleen, zodat zij over het eiland kunnen heersen en hun rijkdom kunnen vergroten. e i l a n d d r o m e r s Er zijn echter nog eilandbewoners die het geheim van de grotten kennen en die beter hun best doen om de plannen van de Mervine Estate te dwarsbomen. Een heel deel van hen is ervan overtuigd dat de Mervine Estate iets te maken heeft met de tragische dood van Eli Noble. Of zeggen ze dat alleen maar om zichzelf onschuldig te doen lijken?

[ bericht aangepast op 22 juli 2025 - 17:18 ]

---

help

Merrin schreef:
(...)

come spar with me xoxo

Ik heb trouwens de beginposts aangepast; mag je ook altijd zelf doen xoxo

De '7' na Julians paginanummer is het paginanummer voor zijn relatielijstje in het praattopic

I secretly added a new location to the location list in het rollentopic, I hope that's okay

---

Do it scared, but do it anyway.

Je kunt trouwens ook naar specifieke posts linken, dat is misschien wel handig voor rollen en lijstjes? Ik heb dat een tijdje terug uitgevonden, kan wel even weer opzoeken wat je dan precies moet linken.

---

Omnia mutantur, nihil interit

Rassalentar schreef:
(...)
I secretly added a new location to the location list in het rollentopic, I hope that's okay

Hahaha i never noticed, is fine (:

---

help

vergankelijk schreef:
Je kunt trouwens ook naar specifieke posts linken, dat is misschien wel handig voor rollen en lijstjes? Ik heb dat een tijdje terug uitgevonden, kan wel even weer opzoeken wat je dan precies moet linken.

Ja maar dat maakt de code wel weer veel ingewikkelder 🫠

---

help

Merrin schreef:
(...)

come spar with me xoxo

Ik heb trouwens de beginposts aangepast; mag je ook altijd zelf doen xoxo

De '7' na Julians paginanummer is het paginanummer voor zijn relatielijstje in het praattopic

Ik weet niet hoe het bij de rest zit maar ik kan alleen het rollentopic aanpassen, niet het praattopic 0:)

---

Dramatic

Renna schreef:
(...)
Ik weet niet hoe het bij de rest zit maar ik kan alleen het rollentopic aanpassen, niet het praattopic 0:)

Ik kan volgens mij niets aanpassen

---

Omnia mutantur, nihil interit

vergankelijk schreef:
(...)

Ik kan volgens mij niets aanpassen

woepsie ik was je vergeten

nu zou alles voor iedereen aanpasbaar moeten zijn!

---

help

Merrin schreef:
(...)

woepsie ik was je vergeten

nu zou alles voor iedereen aanpasbaar moeten zijn!

Yesshh it works! Thankyouu ^-^

---

Dramatic

I just found out that i'm dumb and that Australia's academic years follow the calendar year, dus Julians verjaardag is in december, niet in juli lol

---

help

(Wat dus ook betekent dat de rpg in december plaatsvindt)

---

help

Merrin schreef:
(Wat dus ook betekent dat de rpg in december plaatsvindt)

Wat dus ook betekent dat het hoogzomer is, want zuidelijk halfrond? Even schakelen lol

---

Dramatic

Renna schreef:
(...)
Wat dus ook betekent dat het hoogzomer is, want zuidelijk halfrond? Even schakelen lol

Jep en peak tourist season want kerstvakantie en nieuw jaar erbij.

---

Do it scared, but do it anyway.

Renna schreef:
(...)
Wat dus ook betekent dat het hoogzomer is, want zuidelijk halfrond? Even schakelen lol

yup, had alles ook even zelf door elkaar gehaald

---

help

Merrin schreef:
(Wat dus ook betekent dat de rpg in december plaatsvindt)

Christmas party on the beach, baby!😍🍾

---

hodie mecum eris in paradiso

---

''Some part of me still waits for him to walk into the room and smile like nothing ever cracked.''

Eli Noble Het was een van die feesten waar niemand eigenlijk wilde zijn, maar iedereen toch opdook. De flyer had iets beloofd over “glow sticks en gratis shots”, maar in werkelijkheid was het een benauwde campuszaal vol bezwete lichamen, goedkope speakers en muziek die klonk alsof iemand met metalen staven op een vuilnisbak sloeg. Ze raakten aan de praat toen ze toevallig tegelijkertijd naar de dranktafel grepen. De drank was al bijna op, waterig en warm. “Smaakt naar afwasmiddel’’ zei Eli droog. Tristan lachte voor het eerst die avond – onverwacht, maar oprecht. Maar wat Tristan vooral bijbleef, was hoe Eli bleef. Hoe hij niet afdwaalde naar anderen, niet zijn telefoon checkte of op zoek ging naar leukere opties. Alsof hij, net als Tristan, met niemand indruk hoefde te maken. Ze spraken die avond de hele avond. Tristan ontspande, wat niet vaak gebeurde. Toen ze afscheid namen, wisselden ze nummers uit met de vage belofte: We spreken elkaar nog wel. Maar die belofte hield stand. De weken die daarop volgden, zochten ze elkaar steeds vaker op. Soms op campus, soms via berichtjes die begonnen als grapjes maar eindigden in lange, nachtelijke gesprekken. Tristan wist niet precies wanneer Eli belangrijk voor hem werd – het kroop erin, langzaam, zonder waarschuwing. Eli werd een goede vriend en maakte zijn leven beter. Totdat er scheuren begonnen te ontstaan door Julian. Na het beruchte verjaardagsfeest is de band nooit helemaal geheeld.

Madeleine ‘Maddy’ Walsch Tristan wist niet goed wat hij van Maddy moest vinden toen hij haar voor het eerst ontmoette via Eli. Ze had iets onaantastbaars – niet in de zin van arrogantie, maar in de manier waarop ze je aankeek alsof ze je al kende, en tegelijkertijd geen enkele behoefte had om je te leren kennen. Alsof ze genoeg wist, en dat was dat. Wat Tristan misschien het meest intrigeerde, was dat Eli haar vertrouwde. Dat hij met haar sprak over dingen waar hij met Tristan nooit helemaal woorden voor leek te vinden. En dat stak – niet omdat Tristan jaloers was in de traditionele zin, maar omdat het hem herinnerde aan iets wat hij dacht veilig te hebben, en dat plotseling niet meer van hem bleek. Toch kon hij niet zeggen dat hij haar niet mocht. Maddy had hem nooit echt veroordeeld, ook niet toen Julian dat openlijk wél deed. Ze keek hem aan alsof ze wist dat hij toneel speelde, maar hem daar niet op afrekende. Misschien omdat zij zelf ook toneel speelde – maar dan in een ander genre, met een ander publiek. Ze was geen vriendin, niet echt. Maar er was een soort stil begrip tussen hen dat zich moeilijk liet benoemen. Een schaduw van iets wat respect kon zijn – of gewoon wederzijdse erkenning. Tot hij hoorde wat er tussen haar en Julian was gebeurd. Toen was dat begrip weg. Verdwenen, weggevaagd. Tristan kon het niet bevatten – dat zij, van alle mensen, Eli zoiets zou aandoen.

"I trusted her because he did.. maybe that was my first mistake."

'"Some people walk into the room and change the air. He poisoned it. like carbon monoxide"

Julian Malachai Archambeau Stratwyn Tristan wist niet precies wanneer hij Julian is gaan haten. Misschien was het al vanaf de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten – dat moment waarop Julian hem aankeek alsof hij iets smerigs onder zijn schoen had ontdekt. Misschien was het later pas, toen Tristan doorhad dat Julian geen moment van zijn leven leek te verspillen aan oprechtheid, behalve wanneer hij iemand bewust de grond in wilde boren. Julian's minachting was altijd voelbaar. Elk woord, elk opgetrokken wenkbrauw, elke zogenaamd achteloze opmerking raakte Tristan precies waar het pijn deed. Hij wist dat hij zich niet moest laten provoceren, maar Julian wist precies hoe hij zijn zelfbeheersing kon uitrekken tot het knapte. Dat Eli er tussenin stond, maakte het nog ingewikkelder. Eli, die Tristan nooit veroordeelde. Eli, die hem juist wél zag. Of dat hoopte hij tenminste. Julian haatte hem daarvoor. Of hij haatte wat hij in Eli zag als Eli met Tristan was? Dit gevoel was wederzijds, want Tristan wist dat Julian een plek had in Eli’s leven die hij nooit zou kunnen opvullen. Hij was de beste vriend van Eli en Tristan geloofde dat, als het er op neerkwam, Eli zou kiezen voor zijn beste vriend. Op dat feest, het 22ste verjaardagsfeest van Julian, kwam alles samen. Tristan had gezworen dat hij zich in zou houden. Dat hij zich dit keer niet zou laten raken. Maar Julian kende zijn zwakke plekken beter dan wie dan ook en wist precies welke opmerking hem over het randje zou duwen. Tristan herinnert zich nog hoe zijn vuist de neus van Julian raakte. Er was een fractie van een seconde waarin het stil werd in zijn hoofd, alsof de wereld eindelijk ophield met sneren. Alsof hij adem kon halen. Maar dat gevoel doofde meteen toen Eli ingreep en hem de deur wees. En Julian? Die speelde zijn rol als slachtoffer met een flair waar zelfs een professioneel acteur jaloers op zou zijn geweest. Niemand had het over wat eraan voorafging. Over de maanden van sneren, manipulatie, vernedering. Nee, het enige wat mensen zagen was Tristan, woedend, oncontroleerbaar – gevaarlijk. En Julian, de arme, zielige erfgenaam die het slachtoffer werd van een uitbarsting op zijn verjaardagsfeest. Camille “Cami” Noble Ze hebben het nooit uitgesproken — hoe hun vriendschap begon, of wat het precies is dat hen bij elkaar hield. Misschien hoefde dat ook niet. Sommige banden groeien stilletjes, in de ruimte tussen woorden, in een blik die net iets langer blijft hangen dan nodig is. In het begin zag Tristan Camille enkel als het zusje van Eli. Het was Eli’s dood die hen echt bij elkaar bracht of misschien het lege gat dat hij achterliet, dat ze allebei op hun eigen manier probeerden te vullen. Zij wilde verder, vooruit, vasthouden aan het leven. Hij wilde begrijpen, herbeleven, vasthouden aan herinneringen. En daar botsten ze soms. Maar niet hard. Het was meer een schurend verschil. Ze konden elkaar wel vinden in de nachtelijke autoritten naar de drive-thru, of de manier waarop ze wel uren konden doorbrengen samen op het dakterras. Die ongedwongen momenten, waarin ze juist ook gewoon weleens stil konden zijn samen. Tristan bewonderde haar. Om haar kracht, om haar helderheid. Ze had hem ooit zonder aarzelen knap genoemd, gewoon terloops, alsof het geen lading had. Dat deed iets met hem. Niet omdat hij haar hart wilde, maar omdat ze iets in hem zag wat hij zelf vaak niet vond. En Cami zag zijn goede hart. Zijn loyaliteit. Zijn gebroken stukjes die hij meestal achter grappen verstopte. Hij zou alles voor haar doen als het nodig was, ook al zou ze dat zelf niet willen. “We lost him and somehow we found each other.” ''He brings peace without trying.'' Chae Kieran Walsh Op papier lijken ze misschien geen vanzelfsprekende combinatie. Chae, met zijn open hart en warme energie, is iemand die altijd aanvoelt wat anderen nodig hebben. Hij staat snel klaar, organiseert, verbindt – soms ten koste van zichzelf. Tristan is stiller, afwachtender, maar voelt zich opvallend snel op zijn gemak bij Chae. Net als Chae houdt Tristan wel van een feestje, dus hierheen hebben zij zichzelf gevonden in elkaar. Tristan noemt Chae soms gekscherend ‘too wholesome for this world’, maar het is oprecht. Hij waardeert Chae enorm. Romée Eloise Delacour Op papier klopte het allemaal: dezelfde achtergrond, dezelfde opvoeding, dezelfde manier van glimlachen met net iets te veel controle. Hun ouders zagen hen als een gouden paar, twee erfstukken die perfect in elkaar pasten. En even geloofden ze dat zelf ook. Ze waren elkaars eerste in alles: eerste kus, eerste keer, eerste echte poging tot houden van. Maar onder de elegante façades bleef het stil. Er miste iets wat geen van hen hardop kon benoemen, een soort vonk die niet over erfelijkheid of beleefdheid ging. De relatie doofde langzaam uit, netjes, zonder drama. Daarna verloren ze elkaar even uit het oog. Tot Eli en Maddy hen weer in dezelfde kamers brachten. En hoewel het nooit meer werd zoals toen, was er iets blijvends gebleven: Romée had een speciale plek in het hart van Tristan omdat ze zijn 'first everything' was. " We were everything we were supposed to be just not what we needed’’ - Als iets aangepast moet worden, let me know!

[ bericht aangepast op 23 juli 2025 - 13:18 ]

---

"She would've made such a lovely bride, what a shame she's fucked in the head, " they said