LUCHT JE HART | 726 - Off-Topic

[ bericht aangepast op 3 sep 2025 - 22:07 ]

so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly

HalfBloodPrince schreef:
Boah vandaag moeten reanimeren voor de eerste keer op werk...
(Niet lezen wanneer je er niet tegen kunt)

Vanmorgen rond 10 wilde ik bij een Client checken want die had ik als enige niet gezien. Vanaf een bepaalde tijd wil ik alle clienten hebben gezien gewoon voor mijn eigen gevoel. Aangezien ik de ook glucose moest meten en wegen etc. Aangeklopt en naar binnen gegaan. Hard goedemorgen geroepen (Ze was half doof) maar kreeg geen reactie, doorgelopen naar haar slaapgedeelte en ze lag half uit bed. Haar op bed gelegd en ondertussen aangeroepen om contact te krijgen maar een hele vage ver weg reactie. Haar neus was donkerblauw en er omheen. Toen ik dat zag ben ik de telefoon gaan halen bij collega om 112 te bellen. Collega mee, situatie schets en kreeg te horen 'Begin maar met reanimeren, weet je hoe dat moet?' dus ik ja, gooi die telefoon ergens neer. Zeg tegen collega pak haar benen en ik haar hoofd schouders gepakt en op de grond gelegd en ik ben begonnen. Toen de eerste rib brak... Ik voelde het door mijn hele lichaam. Echt bizar gewoon. En nasty ook. Daarbij schrok ik ervan. Ik weet dat het gebeurd maar alsnog... Op een gegeven moment zijn we overgenomen door politie en ambu en hebben we ons teruggetrokken.

Mevrouw is in bijzijn van familie in het ziekenhuis overleden.

Ik heb er verder ook vrede mee MAAR GODS zo'n reanimatie is heftig. En zwaar onderschat. Toen ik het hoorde van de meldkamer 'begin met reanimeren' Ja lets go, gewoon doen maar ik voel nog steeds die ribben breken
Ik zit nog steeds een beetje in een waas van wtf zeg...

Protect the people.

Omatikaya schreef:
(...)Och, gecondoleerd ): Maar zo goed gedaan! Je hebt de familie nog een kans gegeven afscheid van haar te nemen <3

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

HalfBloodPrince schreef:
Boah vandaag moeten reanimeren voor de eerste keer op werk...
(Niet lezen wanneer je er niet tegen kunt)

Vanmorgen rond 10 wilde ik bij een Client checken want die had ik als enige niet gezien. Vanaf een bepaalde tijd wil ik alle clienten hebben gezien gewoon voor mijn eigen gevoel. Aangezien ik de ook glucose moest meten en wegen etc. Aangeklopt en naar binnen gegaan. Hard goedemorgen geroepen (Ze was half doof) maar kreeg geen reactie, doorgelopen naar haar slaapgedeelte en ze lag half uit bed. Haar op bed gelegd en ondertussen aangeroepen om contact te krijgen maar een hele vage ver weg reactie. Haar neus was donkerblauw en er omheen. Toen ik dat zag ben ik de telefoon gaan halen bij collega om 112 te bellen. Collega mee, situatie schets en kreeg te horen 'Begin maar met reanimeren, weet je hoe dat moet?' dus ik ja, gooi die telefoon ergens neer. Zeg tegen collega pak haar benen en ik haar hoofd schouders gepakt en op de grond gelegd en ik ben begonnen. Toen de eerste rib brak... Ik voelde het door mijn hele lichaam. Echt bizar gewoon. En nasty ook. Daarbij schrok ik ervan. Ik weet dat het gebeurd maar alsnog... Op een gegeven moment zijn we overgenomen door politie en ambu en hebben we ons teruggetrokken.

Mevrouw is in bijzijn van familie in het ziekenhuis overleden.

Ik heb er verder ook vrede mee MAAR GODS zo'n reanimatie is heftig. En zwaar onderschat. Toen ik het hoorde van de meldkamer 'begin met reanimeren' Ja lets go, gewoon doen maar ik voel nog steeds die ribben breken
Ik zit nog steeds een beetje in een waas van wtf zeg...

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Het is wel goed om, ter afleiding van deze gare EMDR herinneringen, echt bezig te zijn met mijn tattoo cover c: maar ik vind het ook eng. Hij is de eerste keer al fout gegaan, wat als ik weer spijt krijg. Moet ik de cutesy demure cover kiezen die wat minder bedekt, of een wat "hardere" tattoo die een beetje een tribute is aan de tat van mijn fav artist? Zou een tattoo met zo veel zwart mij eigenlijk wel staan? What if I screw up twice in the same tattoo ;-;

[ bericht aangepast op 17 sep 2025 - 20:10 ]

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
Het is wel goed om, ter afleiding van deze gare EMDR herinneringen, echt bezig te zijn met mijn tattoo cover c: maar ik vind het ook eng. Hij is de eerste keer al fout gegaan, wat als ik weer spijt krijg. Moet ik de cutesy demure cover kiezen die wat minder bedekt, of een wat "hardere" tattoo die een beetje een tribute is aan de tat van mijn fav artist? Zou een tattoo met zo veel zwart mij eigenlijk wel staan? What if I screw up twice in the same tattoo ;-;

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

HalfBloodPrince schreef:
(...)

Tattoos are always good distractions

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
(...)

Yes but decisions are TERRIFYING

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

HalfBloodPrince schreef:
(...)

Or well Get a Pac man instead

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
(...)

Tattoo or the game :')

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

HalfBloodPrince schreef:
(...)

TATTOO OFCOURSE

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
(...)

Een pac-man cover over een tattoo voor mijn vader... wat denk je, zou hij zich omdraaien in de graf of zou eerder de bliksem inslaan?

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

HalfBloodPrince schreef:
(...)

Mijn vader zou dit geweldig vinden
Maar ja goeie vraag. Bliksem heeft meer impact denk ik

|| I told you not to play with the misfit toys ||

Ekko schreef:
(...)

To be fair, hij was ook niet blij met de huidige tattoo. Nisk te verliezen dus

"I whisper 'what the fuck' to myself at least 50 times a day."

Update: anxiety fucked things up. Maar andere dingen gingen wel ok, en ik zag dingen en ik hielp tape leggen in elk geval partially goed. Stupid mind en neural pathways.

Morgen musicalles though, en c. weer zien!

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

I love you, maar stop met judgen, want:
1. ik krijg het gevoel dat ik me moet schamen, waardoor ik mijn interesses wegsteek en dan zeur je of zeg je dat ik niet leergierig ben of dat niets me interesseert (': also trauma
2. je ziet er een stuk lelijker uit op die manier
3. ik word er boos van, want jij kijkt even grote brol, maar om 1 of andere reden is high naar iemand die een put graaft kijken, meer waard naar een vrouw die sociale commentaar geeft. Ik geef oprecht minder geld uit door deze de-influencers, maar toch trek je ze in het belachelijke.

Toch zot. Meestal kan ik zo ontzettend mezelf zijn bij jou en voel ik me super veilig en comfortabel, maar op andere momenten krijg ik echt het gevoel dat ik niets goed doe en ervaar ik bijna constante druk. We moeten het hier echt nog eens over hebben.

Mijn brein breint zoals het breint.