Tragische race voor Sven Kramer. - Stamcafé

Hi,
omgosh, ik weet niet of jullie het gezien hebben, maar ik dus wel. Ik zal volledige aan de buis gekluisterd. Mijn moeder zat al te zeggen dat hij geen kans meer maakte na die verrassende rit van Lee S.H. Maar ik had de hoop nog lang niet opgegeven. Sven kan zo rijden, dat heeft ie al eens gedaan en deze baan was nu in zijn voordeel. Dus toen Sven goed begon en goed bezig bleef was ik er echt heilig van overtuigd dat hij het zou halen. Natuurlijk, hij zou kunnen vallen, maar sven valt niet.
Tot dat ik zie dat hij opeens weer de binnenbocht induikt, terwijl hij daar net uitkomt. Bij ons thuis beginnen we allemaal te roepen, net zoals de commentatoren van tv. Dit is toch niet echt? Hij rijdt nu in dezelfde baan als zijn tegenstander Skobrev. Wat betekent, dat hij verkeerd heeft gewisseld, wat betekent dat hij gediskwalificeerd zal worden.
Als ze de beelden even kort weer laten zien, zien we dat zijn coach Kempkers hem de binnenbaan in stuurde met de woorden 'Daar, binnenbaan.' Met het wijsende vingertje erbij. Sven twijfelt, maar vertrouwt op zijn coach. Hij ridjt de race van zijn leven. 12.54.50, en ongelofelijke rit. Hij breek het olympische record en het baanrecord, als het zou tellen. Hij had goud! Maar zodra hij gefinished is merkt hij het al aan de sfeer en vertelt zijn coach hem dat hij gediskwalificeerd is.
Het is niet waar. Hij reed zo verschrikkelijk goed en nu dit. Die coach zal zich vast nog jaren schuldig voelen en Sven zal zo balen. Ik baal me nu ook dood. Sven was zo goed en ik vind het zo verschrikkelijk triest voor hem :x
Maar die coach had het verkeerd gezien. Hij wees hem per ongeluk de verkeerde baan in. Een fout is menselijk, maar dit is echt een kostbare fout.. Gelukkig blijft Sven een kampioen. Hij blijft kalm voor de camera, spreekt netjes en maakt Kempkers totaal niet af met zijn woorden. Hij is kalm en gecontroleerd, maar hij beseft het nog lang niet. Dit was de race van zijn leven. Met zo'n tragisch einde. Hoe is het mogelijk?
Ik lig er de hele avond nog over te piekeren en toen ik vanochtend wakker werd, dacht ik er als eerste weer aan. Het is zo triest. Maar in mijn hart, voor mij, staat hij op het podium, heeft hij het goud en is hij voor altijd de winnaar van de 10km in Vancouver op de olympische Spelen<3