Ekko

Gastenboek (273)

• Lysander

  O god de Hello Kitty was ik vergeteeeeen
  
  Ik heb vooral deze echt enorm gemist:
  Zo'n sarcastisch rotding

  6 uur geleden
• Leodh

  No worries, am very familiar with the phenomenon lol
  Eheheheh. Please do.
  
  

  You are very welcome, my dear. Misschien dat Kaz' oplossing van handschoenen aantrekken voor jou ook wat kan zijn? Van die relatief goedkope van stof, die je bij de Hema of H&M kan vinden. Dan kan je de cirkel van het associëren misschien stoppen als je de ervaring hebt, en als bonus worden je vingers mogelijk weer wat warm. Maybe worth a try, idk.
  
  Gelukkig dat ze niet dismissive is, maar té meelevend is inderdaad ook niet chill. I getchu now, eigenlijk had ik gewoon moeten reageren "Ripperdepip, Liek. Wat doe je verder vanavond met het eten tho?" :p
  Kan me wel voorstellen dat al dat medeleven kriebelig gaat aanvoelen als je de top 5 van traum-shit nog niet aangeraakt hebt. Keep ur chill, woman, we zitten pas op een level 6 out of 10, je hebt dit medeleven straks nog nodig. Snap je helemaal. Aan de andere kant tho; verdien je al dat medeleven niet stiekem wel? Dit klinkt al best shit, als er nog vijf treden zijn in de trauma-trap, shit girl. Zelfs als ze erger gehoord heeft, betekent dat niet dat dit niet ook erg kan zijn. Ik heb altijd die vergelijking in m'n hoofd van twee figuurtjes, eentje met één mes in z'n rug en de ander met twintig. Die ene met twintig is zielig, maar die ene met 1 is óók zielig. Ze hebben allebei pijn. Ze verdienen allebei oprecht medeleven. You're hurting, does it matter if other people have hurt "more"? You. are. hurting. You deserve love and empathy. sometimes it takes other people being a bit shocked at the pain you're feeling, to realise how not-normal it is.
  
  When i was a wee lad.... ik was, weetikhet, twaalf, veertien? Er was op een gegeven moment een rare periode in mijn leven waarin verschillende volwassenen, onafhankelijk van elkaar, op me afstapten met zorgen op hun gezicht. Of het niet allemaal een beetje te zwaar was voor me, thuis. Of ik niet te veel verantwoordelijkheden had, ik was zelf toch nog maar een kind? Of het eigenlijk niet "niet oké" was dat het zo ging.
  En ik keek ze allemaal verbaasd aan en vertelde ze van niet. "Nee joh. Ja, tja, ideaal is het niet, maar het is mijn normaal, weetje. No worries! All gucci."
  Spoiler-alert: twaalf jaar later kijk ik erop terug en denk ik "shit. zij zagen het inderdaad. het ging niet goed. het was te veel. het was schadelijk voor me. en zij zagen de alarmsignalen van een kind die veel te veel droeg. en ik niet". Het medeleven en de zorgen van die volwassenen voelde op dat moment heel raar en undeserved. Als er iemand was die medeleven verdiende was het mijn moeder, met mij ging het allemaal wel best hoor. Pas nu, achteraf, nu ik dieper bezig ben met mijn verleden, snap ik ineens wat ze zagen en is er zelfs een stukje van mij dat rouwt: had er maar iemand nóg beter gekeken. meer gevraagd. niet het woord van een twaalf-jarige ervoor genomen dat het wel goed ging, had er maar iemand ingegrepen.
  Wat ik hiermee wil zeggen is; misschien voelt het medeleven kriebelig omdat je ergens vindt dat je het hiervoor (nog) niet verdient? Er zijn nog vijf stappen trauma erboven, dit is zo erg toch nog niet. het gaat wel. dit is mijn normaal, chill your ass out. terwijl... jouw normaal is niet normaal. jouw normaal is zwáár.
  
  Anyway. Volgende keer drop je je heftige trauma maar gewoon hier en dan zal ik netjes reageren met een "Ripperdepip" of een "Jip en Janken", ja? Geen Ding. Kom maar met die casual trauma, you ain't got shit on me (das nie waar but u understand the sentiment)

  
  
  Wonen met drie katten, het IS de dream. die hospita denkt dat die katten van haar zijn, maar imma make them all my bestest of friends. the CUDDLES omg liek. ik wil al mijn leven lang een kat. bij het verhuizen van de eerste paar dozen kwam eentje ook meteen al meesnuffelen en kijken: YES MY SWEETIE. U ARE WELCOME. STAYYYYYY
  
  Ja ikr, hoe ik dat voor elkaar gekregen heb is ook wild. Vorig weekend heb ik wat dozen alvast verhuisd, komend weekend doe ik de rest. Er moeten een paar boeken (en twee kasten) bij mijn oma in storage ( :c ) maargoed, wat moet dat moet. Heb ik genoeg mankracht? Ehhhh nog niet. Mocht jij komende zaterdag nog een dagbesteding zoeken, ben je van hárte welkom op de roadtrip?
  

  1 dag geleden
• Leodh

  Ekko schreef:
  (...)
  
  I know babygirl <3<3 Het is ook echt niet dat ik denk dat ik niemand heb om mee te praten want ik ben gezegend met vreselijk veel lieve mensen zoals jij! And I'm very thankful for that, truly 🥺
  
  Mijn berichtje ging eigenlijk vooral over dat sommige onderwerpen een beetje te cursed zijn om te bespreken met literally anyone. Ik kan niet even een berichtje sturen met "hey wassup - hier is een super specifiek detail over mijn trauma rondom een nogal taboe onderwerp waarbij de meeste mensen denken wow Lieke wtf - anyway 💅🏻 hoe was jouw dag".
  
  idk hoe ik het uit moet leggen zonder vet ondankbaar te klinken voor mijn oneindig geduldige support system sorry :')

  
  
  

  @lieke:
  

  

  
  
  het heet niet voor niets traumadumpen; sommige dingen moet je gewoon "hey wassupp"-en, want een betere inleiding is er toch niet. Hey lieke, wassup, i got traumatised as a child cos my dad wasn't (isn't) emotionally mature and at ten years old i got held responsible if the house wasn't tidy when he came home if my mum was out of the running due to her illness, and now i have issues with boundaries, listening to my body, and being hyperalert and hypersensitive to conflict.
  
  there, dumped. now you owe me one back.

  3 dagen geleden
• Catmint

  Snel zijn, foto's maken en dan rennen voor je leven?

  1 week geleden
• Catmint

  Oh mijn god, wat een babieessssss!!!! Love them!! Je kan vast wel ergens van die rendieroortjes met lichtjes kopen voor katten

  1 week geleden