Peperoni

Gastenboek (14)

• Niallerslove

  ''Maybe '(:' can be our 'always'.''

  9 jaar geleden
• Divide

  “People who get to see you everyday don’t know how lucky they really are.”
  
  

  29 / O8 / 2O15 || Distance means so little when someone means so much to you.
  
  Lieve Sara,
  
  Net iets meer dan een maand geleden was het zover. Ik zat in de trein, ik appte je nog. En ik wist dat het er aan zat te komen. Het moment waar wij samen naar toe hebben geleefd. Maar beseffen deed ik het eigenlijk niet. Toen ik de trein uitstapte en ik op zoektocht ging naar jou en je ouders, had ik verwacht dat ik een tijdje rond zou moeten wandelen. Ik was er niet op voorbereid om je binnen twee minuten te vinden. Ik had geen tijd om mij er nog langer op voor te bereiden, want ik zag je daar staan in je korte spijker over-all met dat leuke ananasshirt dat zo perfect bij je past.
  
  Ik voelde me zo vreemd toen ik je knuffelde, als dat überhaupt het goede woord is dat ik kan gebruiken. Want daar was je dan. Niet eens zo groot als dat ik me voorstelde. Die glimlach die ik me al zo goed voor de geest kan halen en die fantastische blauwe ogen die gelukkig ook op deze dag schenen. Misschien zelfs wel schenen voor mij. Door mij. Je had lichtjes last van wat pukkels, en even dacht was ik verbaasd dat zoiets ook bij jou kon gebeuren. Apart zelfs. Maar het maakte je er absoluut niet minder van. Want wat ben je toch een pracht plaatje. Wat rook je ook lekker. Die opmerking rolde ook zonder na te denken, misschien zelfs wel van de zenuwen, over mijn tong.
  
  Onze eerste bestemming was de toiletten opzoeken. We liepen naast elkaar. Ik kon het niet goed beseffen, wist mezelf niet echt een houding aan te nemen toen we de roltrap opgingen. Je keek me aan, ik keek jou aan. Maar verder keek ik ook weg. Het was allemaal echt. Toen ik jou weer aankeek en jij mij niet aankeek, vroeg ik me af wat er in jouw hoofd om ging. Misschien wel het zelfde als mij. De meest belangrijke internetvriendin in levende lijven goed en wel voor mijn neus. Onmogelijk, maar de prettige waarheid. Eenmaal toen we gingen plassen en ik wist dat je een muur naast mij was, was apart. Ik was we mentaal aan het voorbereiden op deze lange, maar oh zo prachtige dag. En man, je ouders ontmoeten was ook nog eens iets waar ik zenuwachtig mee moest dealen. Tegelijk stapten we die toiletten uit. Tegelijk. Alsof zelfs ons plassen op elkaar afgestemd is, precies zoals onze vriendschap dat is.
  
  Het shoppingcentrum was niet zo groot. Het verbaasde ons. Ik heb kleren gekocht die ik nooit meer aan kan doen zonder te beseffen dat jij het mooi vindt staan. Dat je het goedkeurde. Je me aanmoedigde en zei dat ik er helemaal niet dik in leek. Hoe jij net als ik genoot van de achtergrondmuziek bij de pashokjes. Werkelijk prachtig. Alles aan jou is prachtig. Buiten liepen we het marktje door, maakten we foto's bij een soort gracht dat we vergeleken met die in Venetië. Het beste plekje met het beste meisje met de beste foto's met de beste herinneringen. De boekenwinkel leek je comfort zone te zijn. Je liep geïnteresseerd langs de boeken, bekeek boeken titels en dan besef ik weer hoe fascinerend je wel niet bent. Zo anders en puur dan anderen in mijn leven.
  
  Afscheid van jou nemen was weer vreemd. Precies zoals ik je begroette met een knuffel, zei ik er nu gedag mee. Maar nu moest ik je vaker knuffelen, want ik wist dat ik het een lange poos niet meer zou kunnen doen. Je zou niet meer met je vingers in mijn wangen knijpen. Misschien zei ik het niet, maar steeds wanneer je het deed vond ik het geweldig. Je laat me zo anders voelen dan wie dan ook. Na een laatste knuffel en een zwaai was je uit mijn zicht.
  
  In de trein moest ik alles laten bezinken. Het goede praten bij de Bakker Bart, jij die rekening met mij houdt met het eten, jouw aanwezigheid, Nijntje, mijn nieuwe werkschoenen. Alles. En bijna vergat ik het. Ergens in mijn tas had ik nog een brief die ik nog door moest lezen. En dat deed ik niet zonder een grote glimlach. Ik mag mijn handen met een vriendin zoals jou dichtknijpen, want iemand zoals jou Sara, is hard te vinden. Ik hou van jou.
  
  Tot gauw mijn liefste,
  
  Annemarije

  
  
  

  29 / O2 / 2O16|| Six months apart but always in the heart
  
  Lieve lieve lieve Sara,
  
  Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik sta graag eventjes stil op de 29e van de maand om terug te denken aan onze meeting. Alleen bij die gedachte zweeft er al een soort vreugde door me heen, want jou ontmoeten was een van de beste momenten van mijn jaar. Het is een half jaar geleden nu en ik mis je verschrikkelijk. Ik wil je knuffelen. Ik hou van je. Ik geef om je. Ik hoop dat iedereen echt snapt wat ''houden van'' betekent want ik zie het dagelijks om mij heen, maar het komt er zo ongedacht uit dat ik mij afvraag of het wel gemeend wordt. Bij mij hoef je je daar geen zorgen om te maken, want ik hou zielsveel van jou my dear precious Sara.
  
  Maak wat van deze schrikkeljarige dag. Het is haast meant to be dat die speciaal vandaag voor ons valt zodat wij ons half jaartje kunnen vieren.
  
  Liefs,
  
  Jouw Annemrije
  

  9 jaar geleden
• Boundary

  

  
  There are wild deep blue seas trapped inside her eyes, I wish I could see them up close.

  9 jaar geleden
• Clingy

  Just remember, no matter how many miles away we are from each other, I'm sitting somewhere missing
  you + wanting to be sitting right in that spot next to you. I'm thinking about you, wondering what you're up to + if maybe you're thinking about me too.

  9 jaar geleden