Waarom een Mary Sue belangrijk is
Mary Sue: Een personage dat 1. te perfect is of
2. imperfect is maar toch door iedereen aardig
gevonden word of 3. Gebaseerd is op (of een
verbeterde versie van) de schrijver is.
(4. Alle eerder genoemde dingen).
Goed voorbeeld:
Bella Swan van Twilight is de grootste Mary
Sue van allemaal. Ze is totaal niet bijzonder
en toch zijn twee andere personages constant
in gevecht over haar.
2. imperfect is maar toch door iedereen aardig
gevonden word of 3. Gebaseerd is op (of een
verbeterde versie van) de schrijver is.
(4. Alle eerder genoemde dingen).
Goed voorbeeld:
Bella Swan van Twilight is de grootste Mary
Sue van allemaal. Ze is totaal niet bijzonder
en toch zijn twee andere personages constant
in gevecht over haar.
Ik ben een van de eerste die me ergert aan Mary Sues of Gary Stus. Ik ben ook een van de eerste die er een zou schrijven (en bang is om er een te schrijven en daardoor keer op keer weer verhalen verwijderd). Om deze reden zijn er vele boeken en verhalen die ik na het eerste hoofdstuk al weg leg. Mary Sues worden schijnbaar steeds populairder (haast iedere fanfiction op quizlet en zelfs een aantal OP's hebben een Mary Sue als hoofdpersoon), en om deze reden ben ik onderzoek gaan doen naar de reden van hun populariteit.
Ik moet persoonlijk toegeven, ik heb heel wat boeken gelezen met Mary Sues of Gary Stus als hoofdpersonen, vooral toen ik veertien was (dit was ook de tijd dat ik zelf schaamteloos dit soort verhalen schreef), dus een klein idee van de reden van populariteit voor deze personages had ik al. Nu ik meer onderzoek gedaan heb denk ik met zekerheid te kunnen zeggen dat ik snap waarom we allemaal Mary Sues schrijven en lezen.
We hebben ze nodig.
Iedereen, vooral tieners en jong volwassenen, heeft een punt in zijn leven waar ze zichzelf niets vinden. Letterlijk niets: We snappen nog niet dat iedereen perfect lijkt, niet is en dat we zelf totaal niet anders zijn. Misschien weten we het wel maar voelen we het (nog) niet zo. Het punt is: Deze personages helpen ons. Het schrijven van deze personages maakt dat we ons beter voelen.
Die pestkop op school noemt me dik? Raad eens? In mijn verhaal ben ik hartstikke dun, versla ik draken en is Harry Styles ontzettend verliefd op me, dus in your face.
Er zijn natuurlijk ook mensen die totaal niet houden van schrijven of het gewoon niet doen. Voor hun zijn er de boeken. Mary Sues zijn over het algemeen vaag beschreven personen met een vrij vlakke persoonlijkheid (al zijn er meerdere variaties). Bella Swan? Pak het boek op en voel je een tijdje alsof een vampier en een weerwolf om je lopen te vechten!
Maar Mary Sues zijn er natuurlijk al veel langer: Zelfs in boeken zo oud als Pride and Prejudice zitten deze personages al... er was simpelweg nog geen naam voor ze.
Er komt natuurlijk een punt waar je gaat begrijpen dat niemand perfect is en dat het oké is dat jij dat ook niet bent. Dat is het punt dat je gaat zoeken naar meer uitdagende personages die dit ook niet zijn, en die niet door iedereen aardig worden gevonden, etc. Misschien wordt je net als ik, en ga je Mary Sues actief vermijden... maar let maar eens goed op: Er schuilt een Mary Sue in elk personage en in iedereen die je op straat ziet, zelfs in jezelf.
En schrijf je nog altijd verhalen met Mary Sues? Verslaat je personages nog steeds draken en is Legolas head over heals voor haar (of hem)? Nou, misschien is dat zo erg nog niet.
Reageer (6)
Daarom zijn mijn karakters volslagen gestoord: Niet perfect, en of ze geliefd of niet worden ligt aan hun acties, waardoor het meestal meteen een niet zo aardig iemand is. Eerder ontzettend vreemd.
8 jaar geledenHoe dan ook, ik ben het hier helemaal mee eens. (Al lijk ik soms wel een Mary Sue: stil, behalve op het moment dat niemand iets weet waardoor iedereen opkijkt. Naja, dat is vaak negatiever dan het lijkt)