Waarom we zo graag in onze dromen geloven
Ik had een tijdje geleden tegen een vriendin van mijn moeder gezegd dat ik haar boek wel wilde proeflezen, als het af was. Nou, gisteravond kreeg ik dus een mail met dat boek, en... het is zo slecht!
Ik zal het natuurlijk niet tegen haar zeggen, maar het is wel zo.
Ik kan haar fantasieën dat dit boek haar uit de geldproblemen gaat halen (iets wat überhaupt al niet zo geloofwaardig was, zelfs niet als het een goed boek was geweest) niet kapot maken...
Maar nu vraag ik me wel af: Waarom willen we zo graag in onze dromen geloven?
Het eerste antwoord lijkt simpel: We worden in onze jeugd altijd verteld dat het goed is om in je dromen te geloven. Als je maar hard genoeg werkt, kun je die dromen ook waarmaken. Dat leren we.
Maar is er nog een reden?
Persoonlijk denk ik (al kan ik natuurlijk nooit bewijzen dat het waar is) dat we zo graag in onze dromen willen geloven omdat we niks anders kunnen.
Neem nou de vriendin van mijn moeder. Ze is afgekeurd voor werk en zal ook door niemand aangenomen worden, ze leeft van een uitkering die nauwelijks genoeg is en zit in de schulden. Ze heeft geen enkele manier om aan haar geldproblemen te ontsnappen... Dus is ze het boek gaan schrijven.
Iets doen is namelijk beter dan zitten en wachten tot je uit huis gezet wordt. Dat laatste zou je ook helemaal gek maken.
Ik zeg niet dat dit in alle gevallen zo is. Je kunt een droom hebben, simpelweg omdat het je leuk lijkt of omdat je vind dat je iets eigenlijk moet doen...
Maar kun je dus ook een droom hebben omdat je er onderdoor zou gaan als je die niet had?
Tja. Dat is maar de vraag.
Ik zal het natuurlijk niet tegen haar zeggen, maar het is wel zo.
Ik kan haar fantasieën dat dit boek haar uit de geldproblemen gaat halen (iets wat überhaupt al niet zo geloofwaardig was, zelfs niet als het een goed boek was geweest) niet kapot maken...
Maar nu vraag ik me wel af: Waarom willen we zo graag in onze dromen geloven?
Het eerste antwoord lijkt simpel: We worden in onze jeugd altijd verteld dat het goed is om in je dromen te geloven. Als je maar hard genoeg werkt, kun je die dromen ook waarmaken. Dat leren we.
Maar is er nog een reden?
Persoonlijk denk ik (al kan ik natuurlijk nooit bewijzen dat het waar is) dat we zo graag in onze dromen willen geloven omdat we niks anders kunnen.
Neem nou de vriendin van mijn moeder. Ze is afgekeurd voor werk en zal ook door niemand aangenomen worden, ze leeft van een uitkering die nauwelijks genoeg is en zit in de schulden. Ze heeft geen enkele manier om aan haar geldproblemen te ontsnappen... Dus is ze het boek gaan schrijven.
Iets doen is namelijk beter dan zitten en wachten tot je uit huis gezet wordt. Dat laatste zou je ook helemaal gek maken.
Ik zeg niet dat dit in alle gevallen zo is. Je kunt een droom hebben, simpelweg omdat het je leuk lijkt of omdat je vind dat je iets eigenlijk moet doen...
Maar kun je dus ook een droom hebben omdat je er onderdoor zou gaan als je die niet had?
Tja. Dat is maar de vraag.
Er zijn nog geen reacties.