Woensdagmiddag, over mijn crush
Crushes, *zucht*, we zijn er allemaal mee bekend. Mijn meest recente man-obsession is wellicht een verboden obsessie. Nouja, vooral erg fout.
Mijn meeste recente crush is op een leraar, we verschillen 7 jaar. Ik zie hem twee keer per week en de generatiekloof is smaller dan je zou verwachten. Dat wil zeggen, ik ben volwassen voor mijn leeftijd en hij misschien een beetje jong voor de zijne. Na een van de twee lessen gaan we met onze hele groep wat drinken en hoe meer alcohol door ons bloed stroomt, hoe dichter we bij elkaar komen. Ik durf geen move te maken, ik ben bang dat er wat fout gaat en ik niet meer naar zijn lessen kan in verband met intense awkwardheid. Maar ik merk dat ik echt naar die lessen toe aan het leven ben... Mijn dagen zijn zo volgepland dat ze gauw voorbij gaan en de momenten dat ik hem zie sneller komen. Ondertussen is mijn concentratie verschrikkelijk achteruit gegaan. Ik betrap mezelf er steeds op dat mijn gedachten bij hem zijn en ik fantaseer over de laatste keren dat ik hem heb gezien.
De alcohol werkt in mijn voordeel, dat is zeker. Het is zo cliché. Als we elkaar zien en we zijn nuchter dansen we een beetje om elkaar heen, met hier en daar wat gevatte, plagerige opmerkingen van beide kanten. Zodra we gaan drinken durven we meer en beginnen we te flirten, aan het einde van de avond hebben we alleen nog oog voor elkaar. Tot zover het voordeel van de alcohol... Het heeft ook een nadeel. Omdat de meeste mensen uit onze groep ouder zijn dan ik, zijn zij ook meer gewend dan ik. Dat betekent dus dat ik elke keer met hun tempo meedrink, waarna ik de volgende dag nog maar krap 30% kan herinneren van wat er die avond allemaal gezegd en gebeurd is. Minder succesvol. De rest van de week stress ik hem enorm omdat ik niet meer weet wat ik gezegd heb en of dit achteraf gezien misschien wel heel debiel was. Daarnaast zijn we nooit echt met zijn tweeën, de rest van de groep is er altijd bij dus geen van ons twee maakt echt een serieuze move. Of dat een voordeel of nadeel is, daar ben ik nog niet helemaal over uit. Het is zo fout...
Enfin, dan heb je natuurlijk nog het facebookstalken. Ja, we zijn de generatie van de sociale media. Zo ook ik dus, want meneer heeft een heleboel leuke kiekjes op facebook gezet, zowel met als zonder shirt aan *zakt door knieën*. Hij zit in mijn hoofd en ik word er gek van. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, hij is en blijft mijn leraar, maar de gevoelens zijn wel erg intens. Ondertussen ben ik mezelf ontzettend veel aan het trainen in zijn vak zodat ik indruk op hem kan maken met mijn vooruitgang. Ik voel me weer helemaal een hopeloos verliefd tienermeisje.
Maargoed, morgen is het weer zover. Mijn tactiek is om minder te drinken dan hij, zodat ik nog een beetje 'aware' blijf van de dingen die ik doe en zeg. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu al weinig vertrouwen heb in deze tactiek. Stiekem vind ik de spanning ook wel leuk. Ik houd jullie op de hoogte.
Lieve lezers, dankjewel voor de aandacht. Jullie zijn niet met velen, maar dat betekent meer liefde per persoon.
Liefs, mij.
Er zijn nog geen reacties.