The Volturi

Daar stonden ze dan. 2 gedaantes, en tot mijn grote afkeer was de rechtse gedaante klein, slank en staken er Blonden haren onderuit de mantel. ‘Zouden wij alstublieft even binnen mogen komen?’ Ik schrok van de andere gedaante die plots achter de anderen stond. In een reflex knikte ik en ging meteen opzij. ‘Jane, ga naar binnen, Alec, jij gaat achter me!’ De linkse gedaante knikte en liet degene achter hem door.
Jane Liep nonchalant langs me heen naar binnen en keek rond. Haar ogen gaven een rood licht onder haar donkere mantel. Dan kwam de gedaante binnen die ik eerst niet had opgemerkt, en daarna kwam Alec binnen. Hij keek me kwaad en argwanend aan. Ze liepen direct door naar de woonkamer en gingen aan de tafel zitten. Ik slikte en ging tegenover hun zitten. Kimmy kwam onzeker naast me zitten. ‘Zo, “Jenna”, en jij bent?’ Degene die ik eerst niet had gezien keek naar Kimmy. Die ademde diep in en keek me bang aan. ‘Euhm... Kimmy...’ Mompelde ze. Ik besloot dat ik best zo veel mogelijk het woord voerde, anders zouden we binnen de minuut morsdood zijn. Voor een tweede keer dan... De middelste gedaante nam zijn kap af keek me strak aan. ‘Ik ben Caius, ik behoor tot de Volturi die je waarschijnlijk al wel kent...’ Hij keek even opzij naar Jane, die giechelde, het was een soort babylach...
Onzeker knikte ik. Caius ging verder. ‘Nu ja... Wij waren in de buurt, en ik dacht, ik kom even controleren of die Bella nog altijd een mens is... Het was de bedoeling dat ze een vampier zou worden dacht ik, niet?’ Ik slikte. ‘Bella heeft griep, dus Edward wil haar nog niet veranderen, maar wees gerust Caius, het zal niet lang meer duren, Edward wil haar gewoon nog even laten uitzieken...’ Alec klopte met zijn vuist op tafel. Ik schrok me rot. ‘Dat was niet de afspraak!’ Zei hij met toegeknepen ogen. Mijn lippen trilden van de schrik maar ik probeerde kalm te blijven. ‘Als ze beter is zal Edward haar veranderen... Echt...’