Dead

Na 2 minuten kwamen we aan bij de kampplaats. Het was er akelig stil. Met een bonzend hart ging ik kijken tussen de tenten. Mijn mond viel open toen ik het lichaam van een enorme wolf zag liggen voor en paarse tent. Ik slikte, stapte over hem heen en ritste de tent open. Iedereen van de roedel zat tegen de wand van de tent gedrukt en keek angstig naar mij. Alex hield Ophelia stevig vast en ik kon een rilling van jaloezie niet onderdrukken.
‘Wat is er gebeurd?’ Fluisterde ik. ‘Ze waren er plots. Het ging zo snel, we konden niet reageren...’ Het was Jori die opstond en met trillende lippen naar buiten keek, naar het lichaam van de wolf. Ik schudde verward mijn hoofd. ‘Maar... Maar... Waarom hebben jullie jezelf niet in een weerwolf getransformeerd?’ Er liep een traan over Jori’s wang. ‘Het zou te gevaarlijk geweest zijn voor Ophelia, we dachten dat die vampiers gewoon nieuwsgierig waren en...’ Ze slikte. ‘We hadden nooit gedacht dat ze kwamen moorden... De kleinste wou op mij springen, maar... Maar... Maar Timo duwde me opzij, wij vluchtten de tent in... En..’ Ik sloot mijn ogen even en ademde diep in en uit.
Toen liep ik de tent uit en knielde bij het lichaam van de wolf. Het was koud, en lag bewegingloos op de koude grond. Ik aaide zachtjes de lange haren van het dier. Een traan droop van mijn kin op zijn kop. ‘Timo...’ Fluisterde ik. Maar het was al te laat. Alle warmte was uit het massieve lichaam verdwenen en ik besloot de roedel alleen om afscheid te nemen.
‘Als jullie ons nodig hebben, kom dan naar mijn huis, ik wil bij de begrafenis zijn!’ Jori slikte en knielde ook neer bij de dode wolf. De rest van de roedel kwamen ook de tent uit en er klonken kreten van verbazing, gehuil en gesnik over het kleine veldje waar de roedel van Timo verbleef.