Stupid Pregnant

Ik duwde zachtjes de deur van ons huis open en liet Timo binnen. ‘Je kunt op de sofa slapen, en onthoud: voorlopig ben je mijn hond!’ Timo gromde even maar stopte toen Edward binnenkwam. ‘Wat doet dat beest hier?’ Vroeg hij verbaast. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik vond hem in het bos... Compleet verhongerd, en is hij mijn hond nu!’ Edward trok zijn wenkbrauwen op. ‘Dat zien we nog wel...’ Mompelde hij en schudde zijn hoofd.
Ik zakte neer op de zetel en deed alsof er geen vuiltje aan de lucht was. ‘Zeg hoe is het nu eigenlijk met Bella?’ Edward haalde zijn schouders op. ‘Slecht natuurlijk... Ze slaapt constant en heeft veel pijn... Ik hoop dat het vlug voorbij is!’
Ik knikte. ‘Ik ook, en ik ben ook benieuwd naar de baby!’ Edward haalde zijn schouders op. ‘Ik hoop gewoon dat Bella het overleefd! En zorg jij maar dat die hond van je zijn mannieren houd!’ Ik knikte en stond recht. Edward liep weer naar boven.
2 weken later was de sfeer in ons huis erg gespannen. Kimmy keek zelfs geen tv meer, Edward zat constant bij Bella, en de Cullens kwamen vaak langs. Over Timo hadden ze geen vragen gesteld. Ik had hen verteld dat ik de hond in het bos had gevonden en daarmee was de kous af. Van de roedel had ik helemaal niets meer gehoord. Tijdens de begrafenis leek iedereen even vergeten dat ik geweldige ruzie met Alex had, maar nadien negeerden ze mij gewoon en ik hen.
Ik werd echt gek van dit leven en hoopte maar dat Bella vlug beviel. Jacob kwam wel vaak langs. Maar hij was er niet echt bij. Hij was verliefd. Mijn mond viel open toen hij het me vertelde. ‘Op wie dan?’ Vroeg ik onnozel. Jacob lachtte. ‘Op Jori natuurlijk! Op wie anders!’ Ik kuchte even. Jacob zuchtte. ‘Ik ben nog nooit zo verliefd geweest...’ Zei hij dromerig. Ik sloeg mijn hand tegen mijn voorhoofd. Nu wist ik echt wel zeker dat ik dit leven beu was.




reactiessss?