1.3 Nieuwelingen

De bel ging en ik omhelsde Joshua. Waarom ik dat deed wist ik niet, maar het was goed.
Samen liepen we naar onze les. We zouden samen biologie hebben en dat was de saaiste schoolvak met de leukste leraar. Meestal was Bianca er en dan hoefde ik me niet tijdens de theorie te vervelen, maar nu was ze er niet. Nu zou ik dus naast Joshua zitten.
Toen we de klas in liepen werd meteen duidelijk dat ik geen geluk had. “OP JE OUDE PLEK ZITTEN” stond er met koeienletters op het bord. Meneer Snipper was een oude leraar en namen van leerlingen kon hij niet onthouden. Maar hij was wel één van de leukste leraren.
Ik nam afscheed van Joshua met een dikke knuffel alsof ik hem nooit meer zou zien. Dat was natuurlijk voor de grap, maar wel leuk.
Ik ging op mijn plek zitten en net voor de bel kwam de jongen van de parkeerplaats – Edward – binnen.
‘Ah, de Cullenboy’, zie Snipper. Edward glimlachte en ik hoorde een paar meiden zuchten. Alsjeblieft, doe toch eens normaal.
‘Je kan gaan zitten naast Juffrouw de Lier’, zei Snipper en hij wees naar mij. Ik glimlachte en Edward ging naast me aan tafel zitten.
Snipper begon aan zijn les en ik lette even op, maar al snel vond ik het saai. Dit jaar hadden we hetzelfde boek als vorig jaar en Bianca en ik hadden het al doorgekeken. Ook haar broer Jean hielp wel om ons al die weetjes te geven. Hij is een jaar ouder, dus hij had al die hoofdstukken al gehad.
Ik keek opzij naar Edward en ik zag dat hij zich ook verveelde. Hij staarde het raam uit en ik keek hem na. Er was niks te zien, dus hij was vast aan het dagdromen.
Ik opende mijn boeken en ik begon alvast het huiswerk te maken. Al snel verloor ik me in de opdrachten, terwijl ik met een halfoor luisterde naar Snipper.
‘Mag je al werken?’ fluisterde Edward hartstikke zacht. Het is dat ik luisterde naar zijn ademhaling, want anders had ik het niet gehoord.
Ik keek heel even naar Edward, maar hij keek niet naar mij. Ik ging verder met de opdrachten en ik glimlachte.
‘Tuurlijk’, fluisterde ik, ‘als je maar zijn antwoorden op elk moment kan beantwoorden.’
In mijn ooghoek zag ik dat Edward glimlachte en mijn glimlach werd groter. Samen begonnen we te werken en ik zag dat Edward harstikke snel was. Hij had zijn boek nog niet eens open gedaan, maar elk antwoord had hij goed.
‘Je hebt dit onderwerp vast vaker gehad’, fluisterde ik. Edward glimlachte en hij richte zich tot mij.
‘Ja, vorig jaar, en jij?’ vroeg hij.
'Mijn beste vriendin haar broer zat een jaar hoger’, zei ik. ‘Als hij moest leren voor een toets maakten ik altijd zijn samenvattingen enzo.’
‘Vond je hem leuk?’ voeg Edward.
‘Nee, absoluut niet’, zei ik, ‘alleen ik verveelde me thuis en meestal was het een excuus om het huis uit te gaan.’
‘Niet leuk thuis?’
‘Ik heb het beter gezien. En helemaal alleen zijn elke dag is ook niet zo leuk.’
Edward glimlachte en toen keek hij voor zich. Nog geen seconde later ging de bel en ik pakte mijn spullen in. Ik draaide me om naar Edward, maar hij was al weg. Zo snel zag ik nog niemand weggaan van deze les.
‘En, hoe was de nieuwe?’ vroeg Joshua aan mij en we liepen samen de klas uit.
‘Aardig en slim’, zei ik en ik bedacht wat hij allemaal had gezegd. ‘Stelt vooral vragen, maar beantwoort ze zelf niet.’
‘Een rare dus’, zei Joshua en we passeerden de Cullens. Edward en Alice staarden me na.
Ik knikte, ook al dacht ik wat anders. Wat moest ik anders nu?