Crying Wolfs

Na een paar uur keek ik op. Het water beneden stroomde woest door het uitgesleten landschap. Af en toen hoorde ik het gehuil van wolven en het geritsel van bladeren. Ondanks dat alles voelde ik me nog leger dan tevoren. Alsof Alex heel mijn ziel eruit had gesleurd en het had meegenomen. Het kon geen kwaad. Hij mocht het hebben. Bij hem was het veilig.
Maar hoe stom kon ik zijn. Vampiers hadden helemaal geen ziel. Hoe hard ik er ook kon tegen protesteren. Het zou toch niets uitmaken. Ik was mijn ziel verloren toen ik uit huis was gezet. Hoe zou het trouwens zijn met mama en papa? Wat ze me ook hadden aangedaan. Ik miste ze. Ik miste mijn broers en zussen. Ik miste ons oud, klein huis.
Maar ik kon nu onmogelijk terug gaan... Ze zouden kwaad zijn... Me niet eens binnenlaten. Volgens mij waren ze zelfs blij dat ik weg was. Er scheen iets fel aan de hemel. Het was volle maan. Ik zuchtte en stond op. Langzaam liep ik terug naar ons huis. De deur stond open. En Bella stond in de deuropening. Ze omhelsde me terwijl ik binnenkwam. ‘Jenna! Waar was je? Alice belde me. Ik zei dat je niet thuis was en toen bleek dat je al 2 uur geleden vertrokken was naar huis...’ Ze maakte haar zin niet af toen ze mijn gezicht zag.
‘Ik laat je maar even alleen...’ Stamelde ze en pakte Renesmee uit de zetel. Renesmee zag er al uit als een flinke peuter van een half jaar terwijl ze nog maar een week was of zo. Ze stak kraaiend van plezier haar armpjes uit naar mij. Bella aaide over haar hoofd en liep naar boven. Ik strompelde naar de zetel en ging zitten. Er lag een briefje van Kimmy. “Ben gaan jagen X” Zuchtend bleef ik voor me uitstaren. 10 minuten. Een uur. Een dag. Ik merkte het niet eens toen Kimmy terugkwam. Ik hoorde af en toe gehuil van Renesmee en dan de sussende stem van Bella of Edward. Mijn enige troost was het gehuil van een wolf af en toe op de achtergrond buiten.
Dan spitste ik mijn oren en ging voor het raam zitten luisteren. Timo was nu in het huis van de Cullens. Hij verveelde zich hier, en daar kon hij Emmet pesten en terug gepest worden. Als ik het gehuil hoorde kon ik niets anders doen dan luisteren met tranen in mijn ogen.