She’s Not One Of Them [Jasper-Twilight] <5>

Light In The Dark
[Jasper]
Ik kijk naar Edwards gefrustreerde blik en begin te lachen. ‘Het is niet grappig Jasper!’ ‘Is het wel, weet je wel hoe gestrest je erdoor raakt? En dat allemaal omdat je de gedachten van 1 onbekend meisje niet kan horen.’ En weer ga ik helemaal strijk.
[Aylin]
Net alsof ik weet dat de mensen achter mij het over me hebben, kijk ik achterom. Ik zie een jongen die hard aan het lachen is omdat de andere blijkbaar kwaad is. Het meisje kijkt me mysterieus aan en lacht een keer.
Ik lach terug en bedenk me dat ik wel met hun overeen kan komen. Ik weet het eigenlijk zeker, dat heb ik nu als mens ik weet altijd of ik met iemand overeen kom op voorhand. En soms zelfs een beetje wat ze denken, maar dan moet ik ze echt goed kennen.
[Jasper]
Als de bel gaat zeg ik gedag tegen Alice en de ondertussen al wat gekalmeerde Edward en ga naar mijn klas. Ik zet me op mijn gewoonlijke plaats en zie iedereen rustig binnen komen. Als laatste komt die Aylin binnen, ik denk toch dat dat haar naam was.
Ik kijk geïnteresseerd naar ieder ding dat ze doet. Ze kijkt de klas eerst even rond voor ze naar de leerkracht gaat, haar blik blijft even op mij hangen. Als ze ziet dat ik ook naar haar kijk kijkt ze betrapt weg, ik kan het niet laten en moet even lachen in mezelf.
Ze loopt naar de leerkracht die haar boeken geeft en zegt dat ze op de stoel voor me kan gaan zitten. Met iedere stap dat ze dichter komt ruik ik haar bloed. Nog nooit rook iemand zijn bloed zo goed als dat van haar, zoet maar toch fris. Ik wist dat Edward in de klas hiernaast zat en begon wat harder te denken. –Edward, wat moet ik doen? Dat nieuwe meisje ruikt zo goed, wat als ik me niet kan inhouden?- Ik concentreerde me op zijn gevoelens toestand om zijn reactie te weten te komen, aangezien hij niet met gedachtes kon antwoorden.
Ik voelde hoe hij zich onrustiger en een tikkeltje ongerust ging gedragen. Wat dus zoveel wil zeggen als hou het een uur vol en daarna spreken we er wel over.
[Aylin]
Ik heb het gevoel dat die jongen achter me heel de tijd naar me staart. Maar natuurlijk met mijn zelfvertrouwen, dat te vergelijken valt met dat van een gordeldier, durf ik niet achterom kijken. Ik probeerde dan maar weer op de les te letten. Spaans een van mijn lievelings vakken, ik ben blij dat ik alleen aan een bank zit want ik heb even geen zin in vervelende vragen. Die zou ik zo meteen toch met overvloed krijgen. De bel gaat en nog voor iemand kon opstaan was de jongen van achter mij de klas al uit.
Nu heb ik wiskunde en van de leerkracht moet ik naast een Jessica gaan zitten. We praten een tijdje en het valt me op dat ze best wel vriendelijk is.
Ik kijk naast me, omdat ik het gevoel heb dat iemand ‘weer’ naar me staart. En ik heb gelijk ik zie een jongen kijken die eens glimlacht. ‘Dat is Mike.’ Zegt Jessica en blijkbaar kan ze er niet mee om dat hij naar me kijkt. Of het nu lag aan haar jaloerse blik of de jaloerse ondertoon in haar stem weet ik niet.