Chapter 15

Ik loop de kamer binnen met pap. Daar ligt Bella in bed. Cameron heeft de baby vast. Waarom heeft zij hem niet vast. Ik ga tegen de muur aan staan, en trek mijn truitje wat naar beneden. Iedereen is met elkaar bezig. Ik word, zoals gewoonlijk, genegeerd. Ik had thuis moeten blijven. Cameron lijkt wel intens gelukkig. Bella kijkt een beetje raar. 'Hoe heet hij?' vraagt pap. 'We hebben hem Joshua genoemd,' zegt Cameron. Het lijkt Bella niet zo te boeien, eigenlijk. Mens, je hebt een kind. Dat wilde je toch ook? Cameron wiegt Joshua heen en weer. Ik loop naar hem toe. Ik kijk naar Joshua. God, ik snap niet wat mensen zo mooi aan pasgeboren babies vinden. Het zullen waarschijnlijk gewoon hormonen zijn. 'Hij is schattig,' zeg ik tegen Cameron. 'Ja,' zegt Cameron. 'Hij is echt fantastisch. Bella, wil jij hem niet vasthouden?' Ze schudt haar hoofd. 'Kom Bella, je hebt hem nog geen een keer echt vastgehouden,' zegt Violet. 'Ik houd hem dadelijk wel vast, mam! Bemoei je er niet mee!' Door haar uitbarsting, begint Joshua te huilen. Cameron zucht, en drukt hem tegen zich aan. 'Rustig maar, mannetje. Papa is er al.' Wauw, Cameron is best een goede vader. Joshua kalmeert. 'Mag ik hem eens vasthouden?' vraag ik aan hem. Ik ga het niet aan Bella vragen, want die doet zo raar. 'Ja, natuurlijk,' zegt Cameron. Hij legt hem in mijn armen. God, hij best klein. 'Hij is best klein,' zeg ik tegen Cameron. 'Hij is te vroeg geboren, Haley. Logisch dat hij klein is!' Ik draai me om, en wil op Bella reageren. Maar ik bedenk me, en laat haar links liggen. Ik wieg hem heen en weer. Ik begin zachtjes te zingen. 'When I cry, it's for the lonely...When I pray, it's for the lost and stray...' Zijn oogjes vallen dicht, en hij valt in slaap. Hij is op zich nog best wel leuk, ondanks dat hij voor 50% uit Bella bestaat. 'Goh, je bent best goed met een baby,' zegt Cameron. 'Valt wel mee,' antwoord ik. 'Jij weet anders ook hoe je ermee om moet gaan.' 'Ik heb heel veel jonge neefjes en nichtjes. Vier ervan zijn nog baby's, eentje ervan is zelfs maar 2 weken ouder dan Joshua. Ik weet wel ongeveer hoe het moet.' Violet neemt Joshua van me over. 'Zo, nu ga je weer terug naar mama.' Zo te zien vindt Cameron dat helemaal niks. Heb ik iets gemist of zo? Ik gaap even. Ik ben moe. Bella houdt hem vast, maar dat is het dan ook. Cameron staat op, en zucht. 'Pas op met zijn hoofdje! Dat weet je toch? We hebben toch die lessen gevolgd?' Hij neemt Joshua niet over. 'Wat is er mis met jou? Als je hem niet wilt, moet je het nu zeggen!' Ik zie dat iedereen schrikt van zijn reactie, inclusief Bella. 'Cameron, zo praat je niet tegen mijn dochter!' 'Violet, laat ze maar even. Kom, wij gaan naar buiten. Cameron, zal ik Joshua even meenemen?' vraagt pap. Cameron kijkt me aan. 'Zou jij even op Joshua willen letten?' vraagt hij me. Ik knik, en neem hem van Cameron over. We lopen naar buiten.
We zitten in het restaurant. Joshua ligt te slapen in mijn armen. Hij maakt allemaal knorrende geluidjes. Ik gaap weer. Ik ben kapot. Het is bijna 3 uur. Ik wil naar mijn bed toe. Pap neemt Joshua van me over. 'Kijk eens wat een mooi kereltje we hier hebben,' zegt hij lachend. 'Is dat ook het eerste wat je tegen mij zei?' vraag ik hem. Hij kijkt me even aan. 'Goh, daar moet ik even over nadenken...Ik weet het weer. Je vader had je in mijn armen gelegd. Ik hield je zo vast.' Hij doet het voor bij Joshua. 'Je was net wakker geworden, en je keek me aan. Je was wel al wat ouder dan hem. Je was net 2 maanden. Ik lachte naar je, en je keek me verbaasd aan. Je vader zei iets in het Servisch tegen je. Je bleef me aankijken. Toen zei ik: en kleine meid, ben ik goedgekeurd? Ja, dat is het eerste wat ik tegen je zei.' Ik grinnik. 'Je bent wel goedgekeurd, hoor.' Pap grinnikt. Joshua slaapt nog steeds. 'Ah, daar zijn jullie.' Ik kijk op. Cameron komt aanlopen. 'Waar is Bella?' vraagt Violet. 'Nog op de kamer. We hebben gepraat. Ze is van gedachten veranderd. Ze wil toch geen moeder zijn. Dus ga ik alleen voor hem zorgen. Ze was het ermee eens dat ik de voogdij krijg, samen met mijn ouders.' Violet is rood van woede. 'Het is mijn kleinkind!' Cameron lijkt er niet van te schrikken. 'Dat klopt. Ik zeg niet dat u hem niet meer mag bezoeken. Als Bella wil, mag ze hem ook komen opzoeken. Dat heb ik ook tegen haar gezegd.' Hij neemt Joshua van pap over. 'Ben je braaf geweest?' 'Dit gaat zomaar niet!' zegt Violet. Cameron zucht. 'Dan hoor ik het nog wel.' 'Dat zul je zeker!'