16. …And I hate him for it!

Ik giechel zachtjes terwijl Damon me naar boven draagt. Ik kan hem gewoon niet weerstaan. Ik zucht hardop en Damon kijkt me vragend aan 'Niets hoor' zeg ik met een glimlachje en hij knipoogt naar me 'Dan is het goed' en hij laat me op bed vallen en kruipt bovenop me. Hij kust me zacht en ik sluit mijn ogen en ik hoor mezelf zachtjes kreunen. In de verte hoor ik een auto deur opengaan, maar ik besteed er geen aandacht aan. Damon kust me steeds heviger en ik leg mijn handen op zijn rug 'Damon, ik wil je wat zeggen''Nu niet Chris, verpest het moment nou niet' en hij begint me in mijn nek te kussen 'Damon, ik wil je echt' en de autodeur beneden slaat dicht. Ik hoor het nu duidelijker. De auto rijd niet weg en het verbaasd me 'Zijn Elena en Stefan er nog?''Nee, die zijn al weg' en ik kijk hem met een schuin hoofd aan 'Maar wie was er dan in de auto aan het rommelen?' en Damon gaat overeind zitten. 'Omdat ik heb wat we nodig hebben' zegt hij zachtjes en hij staat op 'Damon, dat meen je niet. Heb je dit alleen gedaan om bij het wapen te komen!?' roep ik woest uit, maar hij is al onderweg naar beneden. De woede in mijn lichaam kookt over en ik sprint achter hem aan naar beneden. Ik pak hem beet, til hem op en pin hem vast tegen de muur 'Waarom Damon, waarom?' bries ik en hij glimlacht enkel 'We willen Klaus dood hebben''Maar dan dood je ons ook!''We hebben een oplossing gevonden voor dat probleem''Maar het is mijn familie! Ik laat het niet toe!' en ik laat hem terug op de grond zakken 'Kom op Chris, iedereen weet dat Klaus alleen maar aan zichzelf denkt en niet aan een ander''En dat komt uit jou mond. Nee, dat is lekker geloofwaardig' zeg ik terwijl ik mijn handen over elkaar heen vouw 'Chris, ik zweer het je. Ik zou anderen niet in gevaar durven brengen' en ik draai me enkel om om de trap af te lopen 'Chris, luister nou naar me' en ik loop door. Boos trek ik mijn jas aan en doe de deur achter me dicht. Op naar de stad. Ik kan wel een drankje gebruiken.