Story: My vampire diary

5 mei 1945

Het word steeds drukker op de straat. Overal komen mensen naar buiten met vlaggetjes en toeters. 'Onze helden komen terug!' hoor ik van alle kanten. Ik loop intussen snel verder naar Wendy's huis. We hadden daar immers afgesproken en ik wilde niet te laat komen. Ik bel aan. 'Chris!' en ik word hevig omhelst. Ik glimlach breed. 'He Wendy, hoe is het?' en ik word binnen gelaten. De rest is er al. 'Weer eens de laatste Chris?''Ja hallo, heb je gezien hoe druk het is buiten!' roep ik uit. De rest begint te lachen. 'Christina, laat je niet zo op de kast jagen' grinnikt Wendy. Ik begin lichtjes te blozen. 'Laten we nou maar gaan, anders komen we te laat!' roept Fran. 'Waar gaan we heen dan?''Hero party natuurlijk! Lekkere soldaten scoren!' kirt ze uit. 'Let's go!' en we lopen de deur uit.

Daar stonden we dan, los te gaan op de dansvloer. Zo'n beetje heel de stad was uitgelopen om op dit feestje aanwezig te zijn. De muziek knalde door de speakers en de soldaten dropen een voor een binnen. 'Oeh, weer een lekkertje!' en ik word bij mijn arm gegrepen. Serieus, als ik dat nog een keer aan moet horen... Maar ik draai me toch maar om. Een knappe, donkerharige jongeman in uniform komt binnen gelopen. Hmm, deze is toch wel de moeite waard. 'Deze is inderdaad leuk''Oeh Chris, eindelijk! Ik dacht even dat je jezelf had bekeerd' giert Wendy uit van het lachen. 'Jaja, lach maar' grinnik ik en ik geef haar een por. 'Mister handsome ziet je anders wel zitten hoor' en ik kijk voorzichtig richting hem. Hij kijkt me strak aan en glimlacht mysterieus. 'Oh serieus Wen, dat had je niet moeten zeggen. Nu weet hij dat we het over hem hebben''Dat zou mooi zijn''Zeg, wil je nou nog wat drinken of niet?''Doe mij maar een appeltini alstublieft' en ik loop naar de bar. 'He' en ik kijk op. De donkerharige soldaat is naast me komen staan. 'Hoi' zeg ik opgewekt. 'We have won the war''So I noticed' glimlach ik. 'En wat krijg ik daar voor?' hoor ik hem zeggen. 'Wat dacht je van...' en ik zet mijn glazen op de bar voor ik zijn hand pak. 'Wat dacht je van een dansje?' en ik trek hem de dansvloer op.

Hij komt een stapje dichterbij staan. Ik voel zijn adem in mijn nek. Ik sidder van genot. 'En nu wil ik mijn echte cadeau voor het redden van de wereld' fluistert hij in mijn oor. 'En wat zal dat cadeau dan moeten wezen?' giechel ik zachtjes. 'Je bloed' en ik voel twee stekende prikken in mijn nek. Ik probeer te gillen maar ik krijg geen geluid over mijn lippen. Dan word alles zwart.

Heden

De grote, eikenhouten deur zwaait open. 'Chris, wat doe jij...''Verrassingsbezoek' Ik loop langs hem naar binnen. 'Heeft Stefan je al eens uitgenodigd?''Nee, dat heb je 40 jaar geleden zelf gedaan, weet je nog?''Ik moet toch maar eens beter opletten wie ik binnen laat' hoor ik achter me. Ik plof op de bank. 'Zeg,kan ik hier nog iets te drinken scoren?' roep ik uit en ik hoor hem grinniken 'Chris, Chris. It has been so long'