3.1 - s' Nachts

Ik werd wakker door het gehuil van de wind. Ik keek op en ik zag dat het donker was. Ik wreef in mijn ogen en ik merkte dat ik nog mijn gewone kleren aan had. Snel kleedde ik me om in mijn pyama en ik ging voor het raam staan. Ik deed hem open en ik voelde dat de wind mijn losse haren door de waar maakte.
Met een glimlach keek op naar de maan. Ze scheen fel en ik voelde me gelukkig. Iedereen moest de nacht zien zoals ik. Zo schoon als nu. De maan en de sterren schijnen fel, de wolven in het bos huilen en de wind huilt door. Vrees, dat zou ik moeten voelen, maar dat deed ik niet.
Ik draaide me om en liep naar beneden. Mijn vader lag in zijn zetel in de woonkamer en mijn moeder was ook al thuis. Haar werktas lag op de keukentafel en ik glimlachte. Alles was zoals het hoorde.
Ik had honger, maar ik wist dat het niet goed was om nu wat te eten. Dus ik warmde wat water op en schonk voor mezelf thee in. Met de thee liep ik naar boven en daar ging ik op mijn bed zitten. Iets was veranderd, maar ik wist niet wat. Misschien was het warmer geworden dan normaal, maar ik dacht het niet.
Ik dronk mijn thee op en de vloeistof verwarmde mijn lichaam. Ik glimlachte en legde mijn kopje naast me neer.
Ik kroop onder de dekens en ik sloot mijn ogen. Langzaam nam de slaap bezit van me, maar toch zag ik iets vreemds. Twee lichtjes in het donker die me niet duidelijk waren, maar ik gaf er niet echt aandacht aan. Later zou ik er wel iets mee doen.