Hs 7 - Aankondiging (door Mylène)

Ik loop met Rosanne, Silke en Britney de kantine binnen. We schuiven aan voor het eten en gaan dan samen met Femke, Sammantha, Rein, Owen en Nils aan onze tafel zitten. Rein en Silke kijken elkaar zoals gewoonlijk niet aan.
"Wat gaan we zo, in de pauze doen, doen?", vraag ik, terwijl ik mijn thermoskan open en iedereen, die het wil of niet, thee inschenk.
"Geen idee", antwoordt Rosanne.
"Aw, die thee is heet!", schreeuwt Owen uit. Ik grijns.
"Stoer, hé, thee drinken", zegt Sammantha tegen Owen.
"Echt wel", antwoordt hij overtuigd.
"We kunnen naar de bib", stelt Rein plotseling voor. De bib???
"Wat zouden we daar moeten doen?", vraagt Femke verbaasd.
"Ja, Reintje, ik dacht dat jij boeken lezen BORING vond?"
"Ja, dat is ook zo. Geen idee waarom ik dat net zei. Kwam opeens in me op en ik MOEST het gewoon zeggen! Ik meen dus echt niet dat ik boeken wil gaan lezen of zo", zegt Rein verbaasd. Wat raar. Ik neem een hap van mijn eten en denk even na.
"We kunnen ook gewoon naar het park gaan", stel ik uiteindelijk voor.
"Oh, mij best", antwoordt Nils. Ik knik. Na het eten gaan Rein, Daan, Nils en Owen even alleen naar buiten en wachten wij op Britney en Silke, die wat boeken in hun kluisje moesten gaan steken. "Zielig voor Rein en Silke, he?", vraagt mijn zusje. "Ja, he, al een week!" Ik denk even terug...
In de middagpauze snellen alle meisjes op Silke toe en alle jongens op Rein.
"Ik mag niet meer met Rein samen zijn", snikt ze. We proberen haar te troosten.
"Waarom?", vraagt Inge verbaasd.
"Als ik dat nou eens wist", zucht Silke. Ze vertelt wat hoofd Marthas allemaal tegen haar en Rein zei. We omhelzen haar allen als troost, maar het helpt niet, ze blijft triest. Begrijpelijk, zou ik ook zijn, mocht ik Melle niet meer mogen zien. Wat erg voor haar. Ik geef haar een knuffel.
"Het komt wel goed", zegt Sterre lief maar Silke blijft triest. Het is duidelijk dat ze er niet meer in gelooft. Ik kijk opzij. Aan de andere kant van de gang vertelt Rein treurig hetzelfde aan zijn vrienden. Arme Rein. Arme Silke.
"We moeten ze helpen", mompelt Melle strijdlustig. Ik geef hem een kusje. "Waarom zeg jij toch steeds wat ik denk?", vraag ik lachend.
"He, ik heb nog nooit iets over thee gezegd", verdedigt Melle zich direct. Iedereen moet lachen en ik omhels hem glimlachend. Ik zie dat Britney en Silke er aan komen en ik laat Melle los. "We bedenken nog wel wat", fluister ik in zijn oor.
"Hey", zegt Britney.
"Hey, meiden, gaan we nu naar buiten?", vraagt Lynn. "Oké", antwoorden Inge, Sammantha en Alexandra in koor, wat ze heel grappig vinden. We stappen naar buiten. Daar zien we Nils, Owen, Daan en Rein. Die waren al eerder naar buiten gegaan. Alexandra valt Daan om de hals, net als Sammantha bij Owen en Britney bij Nils. Rein kijkt de andere kant uit. Daarna lopen we samen wat rond in het park. Het is warm voor de tweede week van september. We gaan op het grasveldje zitten en ik hou mijn hoofd wat naar achteren waardoor ik de zon op mijn gezicht voel branden.
"Mylène! Mylène! ", klinkt er opeens in mijn oor.
"Ja wat?", vraag ik lichtjes geïrriteerd.
"Er hangt een nieuwe aankondiging op het prikbord in de hal, volgens Roan. Maar hij wou niet zeggen waarvan. Kom je mee kijken?", vraagt Melle, terwijl hij een schattig gezichtje trekt.
"Tuurlijk!", zeg ik vrolijk. Mijn irritatie is al verdwenen. De aankondigingen op het prikbord zijn altijd leuk. Zoals die keer dat er op hing dat ze vanaf toen elke vrijdag pizzadag zouden houden in de kantine. Of die keer dat er op hing dat de derdes op uitstap mochten. Dat was goed nieuws voor hen.
"Lijn, kom je nou nog?", vraagt Melle.
"Oh ja", antwoord ik en ik sta op. Ik neem zijn hand en we gaan samen naar de hal. Voor het prikbord staat een bende giechelende eerstejaars. Wanneer ze ons zien, gaan ze er lachend vandoor. "WAUW!", gil ik, wanneer ik de aankondiging zie.