No!

Ik krabbelde verward overeind. ‘Wat had ik gedaan?’ Jenna krabbelde ook overeind en van de gouden glans in haar ogen was niets meer te bespeuren. Ik rilde terwijl ze haar ogen samenkneep en terug naar binnen door de waterval liep. Een paar kilometer verder klonk luid wolvengebrul. Toen besefte ik plots dat de anderen van de roedel nu ook wisten dat Leah dood was. Ik volgde Jenna vlug door de waterval want ik wou niet bij het lichaam van Leah zijn als de roedel arriveerde.
Hella stond me op te wachten. ‘Goed gedaan Alex!’ Prees ze. Ik snoof en keek naar de grond.
Hella liep langzaam naar 1 van de gangen. ‘Op een dag zal je dit alles begrijpen, en dan zul je niet meer twijfelen mijn Alex, schat!’
Ze draaide zich om en liep de gang in. Ik zakte neer op de stoel en zuchtte. Ik was echt een monster geworden. Door mij is dit alles gebeurd, door mij is Jenna nu slecht, door mij is Bella weg en door mij is Leah dood...
Edward stond zijgend met zijn ogen naar de grond gericht naast Hella. ‘Vind je dit niet geweldig Edward?’ Kirde ze enthousiast. ‘We zijn alle twee een geliefde kwijt, dus nu hebben we elkaar!’ Ik schudde langzaam mijn hoofd. Ze was echt knetter.
Edward bleef strak naar de grond kijken en reageerde zelfs niet toen Hella een ring om zijn vinger schoof. ‘Dit is om te bewijzen dat we van elkaar houden!’ Ze klapte blij in haar handen en zag toen dat Edward haar nog altijd negeerde. ‘Maar Edward, lieverd... Ik kan er ook niets aan doen dat Bella eindelijk besefte dat het beter voor haar is dat ze weg ging...’ Edward keek woest op. ‘Beter voor haar? Je hebt haar weggejaagd!’ Siste hij.
Hella haalde haar schouders op. ‘Kom – kom... Niet zo onaardig liefje...’ Ze knipte met haar vingers. ‘Felix! Breng hem even weg!’ Felix kwam de gang uitgelopen. ‘Maar natuurlijk!’ Hij boog en greep Edward hardhandig vast. Hij was sterker omdat hij mensenbloed dronk in de plaats van dierenbloed.
Ik keek toe hoe Edward een gang ingesleept werd door Felix. Hella ging op een stoel zitten. ‘Alex?’ Vroeg ze met een zeemzoete stem. Ik slikte. ‘Ja?’ Hella glimlachtte oogverblindend. ‘Ik zit eraan te denken om die dochter van hun eens een bezoekje te brengen. Misschien dat Edward dan wat beter zijn best doet?’
Toen ze dat zei kreeg ik kippenvel. Ze ging verder. ‘Ik denk dat het wel een klusje voor jou is, ga haar halen, maakt niet als ze gewond is als je hier terug bent. Des te vlugger dat Edward beseft dat hij beter zijn best kan doen...’ Haar krankzinnige glimlach speelde weer op haar lippen toen ze dat zei. ‘En als het dan zover is...’ Haar ogen schitterden. ‘Dan vermoord je haar maar, Edward zal het niet eens te weten komen!’ Mijn ogen werden groot en Hella wou een gang inlopen. ‘Nee!’ Zei ik hard. Hella bleef staan.


Reacties?