The orphan girl hoofdstuk 7

“het moet hier ergens zijn. Vanaf hier zou ik het kunnen horen zij Gandalf,” mompelde Helena. Ze spitste haar oren nog maar eens maar weer hoorde ze niets. Daarna keek ze eens goed rond. Alle huisjes hadden ronde deurtjes en ze wist zeker dat ze voor elk van de deurtjes moest bukken
die hobbits moeten wel klein zijn als ze zo een mini-deurtjes hebben, dacht ze. Plots hoorde ze wel iets, voetstappen. Ze luisterde aandachtig. De stappen kwamen snel achtereen wat betekende dat de persoon korte beentjes had, zeker korter dan haar in ieder geval. Ook klonken de stappen stevig dus Helena was er zeker van dat het om een sterk iemand ging.
ik vraag hem de weg, besloot Ze. Aan de kleine stappen te horen moest het wel een hobbit zijn. Gandalf had haar gezegt dat ze klein waren en ook iets over de voeten maar dat was ze vergeten. Toen ze keek in de richting van waar de voetstappen kwamen, zag ze een klein maar fors gebouwde gestalte. Ze liep naar hem toe.

“Excuseer mijnheer, maar weet u waar Bilbo Baggins woont?,” vroeg ze beleefd.
“Ik zoek dat huis zelf ook, meisje,” Antwoordde de gestalte terwijl hij haar Aankeek. De man Had een kleine zwarte baard en lang zwart haar. Helena herinnerde zich iets wat Gandalf had verteld over hobbits.
Hobbits hebben toch geen baard? en wat was dat met die voeten? ik heb het gevoel dat ik iets belangrijks vergeet, dacht ze.
“Bent u een hobbit?,” vroeg ze. De man begon te lachen.
“Ik geloof dat jij de elf bent waarover Gandalf het had! Ik ben geen hobbit, ik ben een dwerg,” zei hij nog altijd hard lachend. Helena voelde zichzelf zo rood worden als een tomaat. Ze was blij dat het donker was zodat de dwerg haar gezicht niet kon zien.
“Euh, Helena, dochter van Lithriël is de naam,” zei ze aarzelend.
“Thorin oakenschield, zoon Thrain zoon van thror,” stelde de dwerg zich voor. Gandalf had Helena niets gezegd over wie er mee ging. Ze vermoede wel dat er een hobbit mee ging. Maar dwergen niet. Nu pas had ze door waarom Gandalf de hele tijd vroeg over dwergen. Ze kreeg het gevoel dat dat iets te maken had met de verhouding tussen elfen en dwergen. Terwijl ze dit allemaal dacht keek Thorin Helena onderzoekend aan. Helena begon zich ongemakkelijk te voelen en zocht een uitvlucht om de stilte te verbreken. Plots hoorde ze een geluid.

Het geluid was maar vaag maar nu wist Helena waarom gandalf zei dat ze het wel zou horen. “Ik weet waar we heen moeten,” zei ze vol overtuiging tegen Thorin. Haar ogen glunderden. Samen met de dwerg liep ze richting het geluid.