Hoofdstuk 1

In tegenstelling tot de andere dames die aanwezig waren op het vrijgezellenfeestje van Kim zag Romy er niet chique uit. Ze droeg rode Vans, een driekwart spijkerbroek en een grijs, basic shirtje. Ze hield niet van hakken of jurkjes waarbij haar slipje nog net niet te zien was, zoals Kims andere vriendinnen die wel droegen. Ze hield niet van de panty’s waarin haar stevige benen nog dikker leken, ze hield niet van strakke kleding waarbij het vet op haar buik te zien was. Ze voelde zich daarom ook totaal niet op haar gemak tussen al die sprietjes, die werkelijk alles konden eten en geen gram zwaarder werden. Als zij dit hele feestje niet had opgezet, was ze hier niet naartoe gekomen. Maar ja, ze was Kims beste vriendin en ze had zich geroepen gevoelen een vrijgezellenfeestje voor haar te organiseren. Het was alleen jammer dat ze de gastenlijst niet zelf samen had mogen stellen.
Ze kende Kim al vanaf de kleuterschool. Hun moeders waren vriendinnen geweest, dus groeiden Kim en Romy samen op. Er werd niet veel van hun vriendschap verwacht: Kim, een typisch meisje-meisje, gek op sieraden en bevriend met de halve wereld, tegenover Romy, een jongens-meisje dat vooral op sporten gericht was en een wereld aan fantasievrienden, maar slechts weinig echte vriendinnen had. Dat ze na elkaar na 18 jaar nog steeds door dik en dun steunden, had dan ook niemand verwacht. Zelfs toen ze niet meer bij elkaar op school zaten, konden ze alles bij elkaar kwijt.
Daar stond wel tegenover dat Kim hele andere vriendinnen had dan Romy. Toen Kim haar had gevraagd een vrijgezellenfeestje voor haar te organiseren, had Romy het lijstje met genodigden kreunend doorgelezen. Martha, Yalou, Suzy… En tot overmaat van ramp stond ook Wendy genoteerd.
Kim kende Wendy ook al haar hele leven. In groep 1 waren ze bij elkaar in de klas gekomen en vanaf toen had Wendy al geprobeerd de vriendschap tussen Romy en Kim te verbreken. Kim, naïef als ze was, had niets doorgehad. Elke keer als Romy met Kim had willen afspreken, was Wendy daar geweest om haar te dwarsbomen. ‘Huh, Kim, wij zouden toch al afspreken?’ ‘Oh, ik mag ik ook wel mee, toch?’ ‘Oké, als jij vanmiddag met haar afspreekt, dan mag ik vanavond!’ Kim had alles wel prima gevonden, maar Romy had Wendy niet uit kunnen staan. Ze was dan ook bang geweest dat haar vriendschap met Kim voorbij zou zijn na de basisschool. Kim en Wendy zouden naar dezelfde school gaan – VMBO theoretisch – maar Romy ging naar het VWO. Kim was op de basisschool haar enige vriendin geweest, waardoor Romy doodsbang was om Kim kwijt te raken. Dat was niet gebeurd.
Ook de vriendschap van Wendy en Kim had standgehouden, tot Romy’s ongenoegen. Ze had gehoopt dat Wendy op zijn minst veranderd was, maar dat was niet het geval. Al vanaf de basisschool had ze gezorgd dat Romy zich minderwaardig zou voelen en ook nu, op het vrijgezellenfeestje van Kim, wist ze dat weer voor elkaar te krijgen.
'Mooie schoenen!' Haar stem leek hartelijk, maar de spottende ondertoon was onvermijdelijk. ‘Waar heb je ze vandaan?’
‘Bedankt,’ zei Romy dan ook op dezelfde toon. ‘Bij de Ziengs, voor de halve prijs. Een koopje.’ Ze nam een slokje van haar cocktail en negeerde het feit dat Wendy haar van top tot teen in zich opnam.
'Heb je eigenlijk een vriend?' vroeg Wendy belangstellend.

Klik hier voor de poll!