10 Tears

In mijn eentje word ik wakker en lig in mijn bed in de bus. Ik slaak een diepe zucht en klim uit bed. Ik slaak weer een zucht en loop naar het keukentje. Ik plof op een stoel neer en wrijf met mijn hand door mijn haar. Dit ging ik niet vol houden. Ik was misselijk en duizelig door het weinig eten, ik viel flauw door het vele sporten en ik lette nergens op en kon mijn gedachte nergens bij houden vanwege het geheim. Ik voelde me rot en het liefste ging ik naar huis, terug naar Ierland. Ik sta weer op en loop naar het badkamertje en bekijk mezelf in de spiegel. Lichte spierballen werden zichtbaar bij mijn shirt en borstkast, mijn haar zat door de war , mijn gezicht was lijkbleek en mijn ogen stonden dof. Ik bijt hard op mijn lip en wandel terug en ga weer op de bank zitten. Zonder geluid zet ik de tv aan en zap wat verveeld. Aangezien hier ook niets te zien was zette ik hem al snel uit en staar weer voor me uit. Ik was totaal mezelf niet meer. Op alles reageerde ik of heel stil, of niet of boos en chagrijnig. Ik schrik op van wat geluiden en Liam komt binnen gestommeld. 'Niall waarom ben je niet aan het slapen het is iets over vieren in de nacht' zegt hij en kijkt me bezorgd aan. Hij neemt naast me plaats en kijkt me door dringend aan.

'Er is niets Li ik kon gewoon niet slapen' lieg ik. Weer kijken zijn doordringende ogen in de mijne. 'Je liegt er zit je iets dwars' zegt hij en dan kan ik er niet meer tegen. Uit het niets begin ik hard te huilen en laat me tegen Liam aan vallen. 'Het spijt me Li ik kan het niet zeggen, het mag niet maar het doet zo'n pijn' huil ik. Liam slaat zijn armen beschermend om mij heen en laat mijn hoofd op zijn borst rusten. Zijn hand wrijft rustig heen en weer over mijn arm en hij laat me even huilen.

Sorry voor dit mini stukje