S&M 1

“Hou hem tegen!”
“Laat hem niet ontsnappen.” Gadeck liep voorovergebogen over de wallen. Hij was al ontsnapt, hoor! Een pijl vloog rakelings over hem heen. Tja, hij was de kerker al uit. Nu het paleis nog. Hadden ze zijn vlucht echt niet ietsje later kunnen ontdekken? Een wachter probeerde hem de weg te versperren. Gadeck weerde zijn zwaard af met de houten stok die hij had opgeraapt. Hij wrikte het wapen uit de man zijn handen en duwde hem naar beneden. Met een gil belandde hij op het dak van de stallen.
“Waar wachten jullie op? Dood hem!” Gadeck keek opzij. Het was kroonprins Immo, die zich ermee ging bemoeien. Tja, hij deelde bevelen uit. Zelf zou hij nooit zijn zwaard trekken en proberen hem de pas af te snijden, zoals die vijf soldaten dat nu deden. Er kwamen nog twee soldaten aangerend. Blijkbaar schatten ze hem zeer hoog in. Er was een voordeel aan dit alles. Er werd niet langer met pijlen geschoten, uit angst dat een van hun makkers geraakt werd. Hoe kleinzielig. Hij was nu vlakbij de soldaten. Zonder vaart te minderen, sprong hij op de kantelen en rende hen voorbij. Iemand probeerde hem eraf te duwen, maar hij sprong over de maaiende armen heen.
“Waar zijn jullie mee bezig? Stop hem!” Oh, de koning was ook van de partij. Eigenlijk zou hij vereerd moeten zijn met al die koninklijke aandacht, maar laat zijn haat jegens de koning nu net de reden geweest zijn, dat hij in de kerker was beland.
Hij was bijna bij de poort. Op dat moment zag hij een stoet ruiters recht op de poort afdraven. Het was prinses Charlotte en haar escorte, die terugkeerden van een ritje. Waarom net nu? De ruiters zagen blijkbaar dat er iets aan de hand was, want ze spoorden hun paarden tot grotere spoed aan en iemand liet zich naar achter zakken. Dat was uiteraard de prinses.