Hoofdstuk 3

De daaropvolgende dag was erg ongemakkelijk en ik weet dat het niet gemakkelijker gaat worden als Jesse vandaag langskomt, maar hij wilde zo graag Liam ontmoeten dat ik geen andere keus heb. Ik weet bovendien dat Liam Jesse ook graag wil ontmoeten, ook al hebben we nauwelijks meer een woord tegen elkaar gezegd. Onder het eten praten we beide met onze ouders en daardoor lijkt het een natuurlijk gesprek, maar we hebben ieder woord naar elkaar vermeden. Ik begrijp niet waarom het zo moeilijk moet gaan; zo erg was mijn afwijzing toch niet? Wat had hij dan verwacht? Dat we gewoon een herhaling konden hebben van de vorige keer, maar dan zonder contract? Dat wil ik absoluut niet. Ik heb nu een vriend die bij wijze van spreken om de hoek woont, in plaats van tig kilometers van me vandaan (inclusief een oceaan die we moeten overbruggen). Deze relatie wérkt.
Ik neem nu alles alweer te zwaar op me en probeer een beetje te ontspannen als de deurbel gaat. Jesse komt meestal door de voordeur, dus ik kijk nogal verbaasd op als hij toch voor de deur staat. Met een bosje bloemen.
Ik word rood en pak het bosje bloemen aan, waarna ik hem een korte kus geef. 'Dat had je niet hoeven doen, dankjewel! Waarom ben je niet achterom gegaan?'
Hij grijnst. 'Nou, ik dacht dat het leuker zou staan als ik het bosje bloemen zo aan je gaf. Dat doen ze in die romantische films ook altijd, toch?'
Ik geef hem een plagerig duwtje. 'Je hebt goed opgelet.'
Ik ga hem voor naar de woonkamer en zet de bloemen in een vaas. Liam zit voor op de bank en ik weet dat Jesse nu bij hem is gaan zitten. 'Wil je wat drinken?' vraag ik op onnatuurlijke toon in het Nederlands.
Jesse vraagt om een glas fris en ik pak de fles cola uit de koelkast. Ik hoor dat Liam en hij inmiddels een gesprek zijn begonnen en ik treuzel extra lang om te proberen iets van het gesprek op te pikken, maar het is onverstaanbaar. Daarom zet ik uiteindelijk het glas voor Jesse neer en ga naast hem zitten, al kruip ik niet tegen hem aan, wat ik meestal wel doe. Ik vind dat wat lullig tegenover Liam - al moet hij er natuurlijk maar mee leren omgaan.
Ze merken nauwelijks dat ik er bij ben komen zitten, want ze zijn in een diep gesprek verwikkeld over van alles en nog wat. Ik moet toegeven dat Jesse er in eerste instantie nogal moeite mee had dat Liam bij ons in kwam wonen, voor een tijdje. 'Je ex? Je eerste liefde?' Ze had hem uiteindelijk weten te overtuigen door te zeggen dat ze gelukkig met hem was en dat hij zoveel langs mocht komen als hij wilde. Dat stelde hem wat meer gerust, al had hij het nog steeds niet prettig gevonden.
Nu is er echter niks meer van te merken. Liam en Jesse discussiëren met elkaar, hebben lol met elkaar, pesten elkaar en lijken totaal geen oog meer te hebben voor mij. Ik moet eerlijk bekennen dat ik allang blij ben dat de situatie niet al te ongemakkelijk is geworden. Dat mijn aanwezigheid geen verschil maakt voor hen, is eigenlijk wel even fijn. Het lijkt in ieder geval in de verste verte niet op de scène die ik in mijn hoofd al had geschetst.