S&M 19

“Joris! Wina!” riep Walter, terwijl hij met gevaar om alsnog te vallen, zo snel mogelijk de heuvel afdaalde. Gadeck probeerde overeind te komen en het lukte hem om op handen en knieën te gaan zitten.
“Charlotte?” Hij kreeg geen antwoord. Hij hoorde hoe Walter beurtelings Wina en Charlotte riep, maar Charlotte gaf nog steeds geen kik. Gadeck kwam nu helemaal overeind.
“Charlotte!” Hij strompelde naar haar toe.
“Leeft ze nog?” vroeg Walter. Gadeck moest zich inspannen om zijn zicht scherp te krijgen, maar toen zag hij onmiskenbaar een ademhaling.
“Ze leeft nog, maar ze heeft hulp nodig.” Die kon hij haar niet geven. Hij keek naar de paarden. Vrijheid was dood en Dauws benen lagen in een vreemde hoek. “Ik breng haar naar huis.” Voorzichtig tilde hij haar op en begon te lopen. Het was alsof zijn lichaam in brand stond, maar hij bleef de ene voet voor de andere zetten. Charlotte opende haar ogen.
“Gadeck, waar ben je mee bezig?” Gadeck gaf geen antwoord. Hij moest zijn tanden op elkaar geklemd houden om de pijn te verbijten. Hij zag beweging op de muren. Zouden ze hen gezien hebben?
“Leg me hier neer, Gadeck, ze zullen me zo wel vinden. Maak dat je weg komt.” Hij moest haar inderdaad neerleggen. Niet om wat ze zei, maar hij kon niet meer. Het was inderdaad geen slecht idee om zich uit de voeten te maken. Ze zouden hem verantwoordelijk houden voor haar toestand en onrechtstreeks was hij dat ook. Daarbij was het voor Walter beter, als ze niet samen gezien werden. Hij draaide zich om, maar voor hij twee stappen had gezet, zakte hij in elkaar. Zijn eigen verwondingen hadden hun tol geëist.

Toen Gadeck later zijn ogen opende, zag hij boven zich bladeren wiegen in de wind. Vreemd, hij had verwacht dat hij ondertussen in de kerker zou zitten. Hadden ze Charlotte niet gevonden? Nee, dan had hij in open veld gelegen en niet onder de bomen. Moeizaam keek hij om zich heen. Walter zat naast hem.
“Walter, wat is er gebeurd?”
“Jij viel neer en de soldaten waren op komst, dus ik…” Walter maakte zijn zin niet af, maar Gadeck wist wat er gebeurd was. Een jongen van twaalf had zonet zijn leven gered.