• 1.19 •

De daaropvolgende weken bleef Emily op dezelfde plek hangen. Met haar gevoel had ze nog de vage hoop dat haar ouders haar toch nog zouden vinden, maar met haar verstand wist ze dat dat niet meer zou gebeuren.
Daarna begon ze zich langzaam te verplaatsen, niet zozeer omdat ze hoopte haar ouders nog tegen te komen, maar ook omdat ze al snel genoeg had van één plek. Ze bleef nog steeds dicht bij de bodem, omdat ze niet meer in handen wilde vallen van de mensen.
Na enkele maanden ging ze af en toe weer naar de oppervlaktewateren. Ze lette goed op en zodra ze iets bewegen zag, dook ze direct weer weg, maar haar nieuwsgierigheid was te veel geprikkeld door haar avontuur op de vissersboot. Ze was kwaad op de mensen omdat ze haar hadden gescheiden van haar familie, maar dankzij hen was ze nu ook vrij. Ze wenste alleen dat haar vrijheid niet gepaard zou gaan met zoveel eenzaamheid. Vissen waren leuk gezelschap, maar ze bleven niet veel hangen en bovendien waren ze toch enigszins beperkt. Met de vissen kon ze niet zo spelen zoals ze met Amanda had gespeeld en haar gesprekken gingen ook nooit over interessante onderwerpen. Het was saai.
Steeds vaker waagde ze zich rond de oppervlaktewateren, want ze was nog steeds erg nieuwsgierig naar alles wat zich op het onbekende Bovenwater bevond. Ze had niet de durf om zomaar het land op te gaan, maar ze kwam er wel steeds vaker dichtbij.
Het was drie jaar na haar ontsnapping toen ze zich weer in een enigszins benauwde situatie bevond. Ze was een baai ingezwommen omdat ze daar heerlijk zeewier hadden, maar was daardoor ingesloten door een vissersboot die nu de baai in voer. De vissersboot lag aan het eind van de baai en ze had geen flauw benul hoe ze er onopgemerkt langs moest komen, want het was er ondiep en de vissersboot had de netten waar ze eerder in verstrikt was geraakt. Het was een kwestie van wachten tot de boot haar voorbij voer en daarom bleef ze in het zand liggen, terwijl ze ongeduldig wachtte tot de boot eindelijk dichterbij zou komen.
Ze schrok zich rot toen ze plotseling een staart voorbij zag zoeven. In de drie jaar dat ze alleen was geweest, had ze geen zeemeermens meer gezien, en nu vloog er plotseling één voorbij op een plek waar ze dat het minste verwacht had. Emily liet het zeewier uit haar hand vallen en zwom als een razende achter de meermens na.
Het meisje slaakte een gil toen ze dichterbij kwam en remde met een schok af. Ze had blonde haren en blauwe ogen die Emily herkende, maar die ze niet kon plaatsen. ‘Wie ben jij?’ vroeg ze, met een fluwelen stem. Ze klonk nog wat schokkerig en onrustig en ze keek zoekend om zich heen, alsof ze een mogelijkheid zocht om te ontsnappen.
'Emily,' zei ze. 'En jij? En wat doe je hier? Ik heb hier nog nooit zeemeerminnen gezien.'
'Cordelia,' antwoordde het meisje. 'Ik ben met een vriendin op zoek naar mijn vriendje. Hij is gevangen genomen door de mensen. Ze willen hem pijn doen.'
‘Is er een zeemeerman gevangen genomen?’ zei Emily verontwaardigd. Ze balde haar vuisten. ‘Ik haat de mensen.’
Cordelia schudde echter haar hoofd. ‘Kato is een halfwolf.’
‘Half… wolf?’ Emily fronste. Ze had werkelijk geen flauw benul wat dat moest zijn. De enige soort wolf die ze kende, was een zeewolf, en ze kon zich niet voorstellen dat deze Cordelia een relatie had met een vis (en zeker niet zo’n lelijke, want er waren veel mooiere vissen in de zee).
‘Ja. Ik moet opschieten. Ik weet niet hoe lang Haliae de vissers bezig kan houden en waar Kato is.’
‘Oh… Mag ik helpen?’ Emily keek Cordelia hoopvol aan. 'Het is al tijden geleden dat ik een zeemeermin heb gezien en nu ik er één zie, wil ik die niet ineens weer uit het oog verliezen.' Ze had geen idee wat een halfwolf was of wie Haliae en Kato waren, maar ze realiseerde zich dat dit haar enige kans was op een nieuw avontuur en een nieuw begin. Ze vond dat ze lang genoeg alleen was geweest.
‘Het is gevaarlijk.’
'Geeft niet. Ik hou wel van wat risico,' zei Emily. Ze trilde van spanning en enthousiasme. 'En bovendien haat ik die mensen. Die hebben me bij mijn ouders weggehaald. Mag ik mee? Alsjeblieft?'