Hs 92 - Shailenes echte verhaal

(Door Sasha)
Dan hoor ik gestommel op de trap. Twee politieagenten en die enge detective stormen de kamer binnen. Ze duwen Shailene, die kreten uitslaat, van me af en houden haar tegen om nog iets te doen. Ik duw mezelf tegen de muur en begin te huilen. Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld. Ik dacht echt dat ze me zou vermoorden. Ik voel haar handen nog om mijn keel als ik er aan denk. Ineens voel ik armen om me heen. Ik schrik even maar zie dan dat het Silke en Rein zijn.
"Hadden jullie de politie gebeld?", vraag ik, verrassend rustig.
Rein knikt ,"Nadat je dat berichtje had gestuurd, vonden we dat we aan de politie moesten laten weten wie achter Svens ongeluk zat. We hebben onderweg alles uitgelegd. Ik krijg geen straf maar Shailene is een ander verhaal. Ik zie hoe de agenten mijn zus die nog steeds van alles schreeuwt meenemen. Ik wil hen tegenhouden maar ik kan het gewoon niet.

Later die dag zit ik samen met mijn ouders, Silke, Rein, Sven, Shailene, enkele artsen en politieagenten en die detective in het politiekantoor.
"Shailene heeft een bijzondere vorm van een dubbele persoonlijkheid. Het is een ziekte waar ze zelf niet aan kan doen. Daardoor zitten er twee volledig verschillende persoonlijkheden in haar. Een daarvan is niet zo aardig, de andere wel. Wat haar ene persoonlijkheid doet, weet haar andere niet. Het is alsof ze twee personen is", legt de arts uit ,"Het is een niet veel voorkomende ziekte. Maar hij kan behandeld worden. Shailene moet daarvoor wel naar een instelling."
Mijn moeder protesteert direct: "Geen denken aan, mijn dochter is niet gek. Ze is vast gewoon een beetje moe."
Iedereen kijkt haar raar aan, zelfs Shailene.
"Uw dochter wou haar vriend en haar zus vermoorden, mevrouw en van wat ik gehoord heb heeft ze ook een jongen vermoord in Amerika", zegt één van de agenten ,"Maar ok, Shailene, ik heb al je berichten op je mobiel en computer gelezen en het is duidelijk dat iemand je hiermee heeft geholpen. Kan je ons vertellen wie dat is?"
"Euh nee", antwoordt Shailene ,"Ik ben geen verrader."
Sven kijkt haar huilend aan, "Ik vond je echt leuk, Shay. Ik dacht dat jij hetzelfde voelde, maar niet dus. Je wou me wat aandoen. Ik weet niet eens meer wie jij bent. Lynn had gelijk, ik had je nooit moeten vertrouwen."
"Ok dan", zegt Shailene, wie blijkt overgehaald te zijn door deze woorden ,"Als ik word gepakt dan zij ook. Mijn helper is Gina Roberts."
Ik kijk haar met grote ogen aan ,"Gina als in degene die er in Amerika voor zorgde dat je ging geloven dat vrienden zijn met je zus belachelijk is, degene die ervoor zorgde dat je mij alleen liet?"
Shailene knikt lachend, "Wat heb je toch een goed geheugen, zusje!"
"Maar ik dacht dat je al jaren geleden jullie contact verbrak. En hoe kan zij je nu helpen? Ze woont in Amerika!", roep ik verbaasd uit.
"Ha, daar zit je fout, lieverd. Gina woont in Frankrijk. Ze is al acht jaar geleden verhuisd. Ze volgt nu les in Carcassonne in l' Académie Sainte Cécile. Het verbaasde me daar al dat je haar niet herkende."
Mijn ogen worden groot.
"Ik verbrak mijn contact met Gina nooit. Ze moest van haar ouders weg maar wou mij niet achterlaten. Ik denk dat ze een crush op me had. Ze deed in die tijd alsof ze iets met haar broer Julien had, die heb jij in Amerika nooit gezien, Sas omdat je nooit iets van Gina moest weten. Maar goed, omdat ze zijn naam zo leuk vond, deed ze in haar nieuwe school alsof ze Juliette heette. Daar werd ze echter verliefd op Claire. Na een tijdje vertelde ze Claire alles over mij en dat ik wou dat ze me hielp met mijn zus dwarszitten en misschien zelfs vermoorden. Claire kon het allemaal uit haar hoofd praten, waardoor ze opeens al het contact met me wou verbreken. Ik was woest. Ik zei dat ik alles kon doen. Ze geloofde me niet. Dus toen onze nonkel stierf in het begin van dit jaar, waar ik niks mee te maken had trouwens en Sasha zo depressief was omdat ze waarschijnlijk verliefd was op hem aangezien ze iets voor oudere mannen heeft..."
Als ik niet zo geshockt was door alles, zou ik nu kwaad zijn geworden.
"...stelde mijn moeder voor dat we ergens een nieuw leven begonnen op een nieuwe school met nieuwe vrienden. Ze vonden dat we naar een magieschool in Nederland moesten gaan omdat we daar familie hebben en allebei Nederlands spreken. Ze liet ons kiezen welke school. Het kon Sasha duidelijk niet veel schelen, dus ik ging op zoek op internet. En toen ik ontdekte dat Gina's school een zusterschool had in Nederland, wist ik dat ik daarheen moest. Ik stuurde haar dat ze nu volledig onder mijn macht stond en dat ik Claire gemakkelijk iets kon aandoen als ze niet meewerkte, of haar ouders vertellen dat haar lieve kleine meid lesbisch is. Ergens in een leerlingenraadvergadering liet ik subtiel het idee van een uitwisselingsproject naar Frankrijk vallen. Iedereen vond het idee geweldig. Maar ik moest wel mee natuurlijk. Ik luisterde de lerarenvergadering af en die idiote Compton van Sasha wou mij niet meehebben. Dus ik werd kwaad en brak in in het kantoor van de directeur en ik vervalste het document waarop stond wie mee mocht. In Frankrijk kocht ik Julien om om met Sasha's hart te spelen. Dat leek me wel zo grappig. Ik wist dat hij me altijd leuk had gevonden. Ik sprak met Juliette af dat ze me overal mee zou helpen en zo. Ze moest wel. Ze bedacht het bedreigen van Rein aangezien ik haar dwong iets te bedenken. Ik vond het geniaal. Ik installeerde camera's in Gina's en mijn school zodat ik altijd kon zien wat Rein deed zodat ik hem makkelijker kon bedreigen. Ik moet zeggen dat het heel leuk was om te doen. Bovendien kon ik via die camera's ook anderen in de gaten houden zoals Sasha en Inge, die dachten dat er een struik oplichtte, dat was gewoon een feestje achter die struik trouwens maar jullie reactie was onbetaalbaar. Rein geloofde eerst niet dat ik het meende dus liet ik dat mes op hem vallen en ik maakte Sasha wijs dat het voor haar bedoeld was. Hij wist nu dat het ernstig was en dat mocht ik wel. Ik wou een hoogtepunt om naar uit te kijken. Met Sasha rekende ik later wel af. Dus toen Gina me Sven leerde kennen leek hij me perfect. Maar ik wou zelf mijn handen niet vuil maken dus liet ik Rein het vuile werk doen. Dat is het zo wel, geloof ik."
We kijken haar allemaal met grote ogen aan. Wie is dit meisje?
Sven huilt nu echt. Ik heb hem nog nooit zo gezien ,"Dus ze vond me nooit leuk?"
"Haar andere persoonlijkheid deed dat misschien", zegt de arts troostend. Sven schudt zijn hoofd alleen maar. Zonder dat ik nog iets kan uitbrengen, ren ik de kamer uit.