Punt 6

Wat ik ging opschrijven lag al vast toen ik opstond. Ik wist het vanaf het moment dat ik me voelde zoals ik me nu voelde en vanaf het moment ik verlangde naar avontuur.
Iedereen heeft avontuur nodig in zijn leven
-Harry St.
En doelbewust voegde ik een extra letter toe aan mijn achternaam. Ik maakte er een zoektocht van en Fauve moest me zoeken.
En ik wist niet hoe ik er van overtuigd was geraakt dat ze dat ook effectief zou doen, maar toch wist ik dat ze me zou vinden. Ik had geen schrik meer en het voelde fantastisch. Ik voelde me de hele dag door alsof ik een wedstrijd had gewonnen maar in werkelijkheid had ik nog niets gewonnen behalve haar aandacht.
Maar toch wist ik dat er iets moest zijn wat haar naar me toe trok. Er moest een reden zijn waarom ook zij elke dag terugkeerde naar de koffiebar om te kijken of ik iets had geschreven.
En dat maakte me gelukkig.
Gewoon het feit dat een jonge vrouw elke dag de moeite nam om even langs een koffiebar te gaan niet voor de koffie maar voor een briefje, een briefje met een uitspraak die meestal nergens op sloeg en niet eens een antwoord was op het vorige.
Door de briefjes ontstonden er meer mysteries maar dat was juist fijn. Elk briefje maakte Fauve net iets mysterieuzer, net iets avontuurlijker en net iets anders. Maar toch leerde ik haar beter kennen door de manier waarop ze schreef, de uitspraken die ze schreef en het papier dat ze koos om haar tekst op te schrijven. Ze had me geschreven over het toeval en ik wist bijna zeker dat ze zag dat dit voorbestemd was.
Onze communicatie -want het zou oneerlijk zijn om al te spreken over vriendschap of een relatie zonder het daar met haar over te hebben- had iets speciaal. Het voelde intiem aan alsof ieder van ons recht uit zijn hart schreef en zijn ziel blootlegde op een stukje papier. Maar tegelijkertijd voelde het ook zo open. Niemand werd er gedwongen iets te doen. Als Fauve ineens zou beslissen niets meer terug te schrijven dan was dat zo. Dan hield het op.
Bovendien hingen we de briefjes nog steeds weg in de koffiebar bij Jason dus eigenlijk kon iedereen onze "conversatie" lezen maar dat maakte het fijn en spannend tegelijk. Het zorgde ervoor dat een fijn, opgelaten gevoel zich verspreidde door mijn lichaam een hele dag door en niet wegging.
Het zorgde er voor dat ik toch ergens wel zenuwachtig was wanneer ik naar de koffiebar wandelde.
Alle tegenstellingen leken elkaar te ontmoeten op deze plek en op dit moment maar het voelde fijn omdat het juist zo verkeerd aanvoelde soms.
Op dit moment leek mijn wereld helemaal omgekeerd te zijn maar dat was ergens wel fijn.