Punt 16

Er waren een aantal dagen voorbij gegaan. Ik had Fauve niet meer gezien sinds onze wandeling in het park.
Regelmatig had ik rondgekeken op zoek naar haar gele trui, haar bruine lokken of haar blote voeten, haar honingzoete stem of iemand die haar naam riep, maar dat was tevergeefs. Toch zag ik haar elke dag. Ik zag Fauve in mijn dromen verschijnen, steeds vaker, steeds mooier,...
Ze danste dan in het rond en nam me mee op haar vele avonturen.
Ze dwaalde constant door mijn gedachten en ik moest haast beginnen denken dat ze me gehersenspoeld had en een stukje Fauve had achtergelaten in één van mijn hersenkronkels waardoor ze altijd overal aanwezig was. Ik zag Fauve in het opkomen van de zon. De warme gloed van die grote gele bol deed me denken aan haar gele trui en aan haar mooie glimlach. De sterren in de nacht herinnerden me aan de glinsteringen in haar ogen en het horen van de wind die door de gebouwen heen raasde, deed me denken aan haar frisse adem.
Fauve was overal en nergens.
Regelmatig wandelde ik naar mijn balkon om over de stad heen te staren. Ik zocht naar een aanwijzing van Fauve. Ik zocht iets, iets klein waardoor ik zou weten dat ze hier geweest was. Maar mijn oog was er nog niet op gevallen. Of ik had de link nog niet gelegd. Ik zuchtte en even later verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Mensen zouden me voor gek verklaren moesten ze me bezig zien. Ik wist zelf niet eens meer wat ik nu wel geloofde en wat niet. Gelukkig zaten de andere mensen in dit appartementsgebouw niet al te veel met me in waardoor ik niet moest vrezen dat er vandaag of morgen ineens mensen aan de deur zouden staan die me naar het gekkenhuis zouden brengen. Ik lachte. Fauve maakte me helemaal gek en het vreemde was dat ik dit nog fantastisch vond ook.
Ergens was het ook wel positief dat ik Fauve een aantal dagen niet meer had gezien. Zo kon ik me tenminste niet te hard bij haar opdringen en wist ik zeker dat het niet "saai" zou worden om haar te zien. Alhoewel ik er van overtuigd was dat ik nooit verveeld zou geraken door Fauve. Haar gedachten konden me eeuwig blijven fascineren. Ik zou me nooit vervelen met haar in de buurt.
Ik begon te fantaseren over het feit dat ze misschien iets groots aan het voorbereiden was. Dat ze indruk op me wilde maken, mijn aandacht wilde trekken zoals ik indruk probeerde te maken op haar. Alhoewel dat tot nu toe nog niet echt gelukt was leek me. Het leek me trouwens onmogelijk om ooit net zo interessant en aantrekkelijk te worden als Fauve. Het was een doel waar ik alleen maar van kon dromen terwijl zij het bereikt had zonder het zelf te beseffen. En dat was het prachtige aan Fauve. Ze was zo onwetend maar tegelijkertijd leek ze net alles te weten en begrijpen over de aarde. Ze was iemand die boven iedereen uitstak op eender welke manier zonder arrogant over te komen. Ze was hemels.
Ik glimlachte nogmaals bij de gedachte dat zij misschien wel indruk probeerde te maken op mij terwijl ze dat eigenlijk al gedaan had zonder het zelf te beseffen. Fauve had al indruk op me gemaakt vanaf het moment dat ik haar eerst zag.
Ik keek rond over de stad maar deze keer sneller. Ik zocht naar haar bruine haren. Ze moest hier toch ergens zijn. Als ze indruk op me probeerde te maken of mijn aandacht probeerde te trekken dan zou ze hier toch ergens moeten zijn. Toch? Mijn ogen flitsten heen en weer. Misschien zat ze wel verstopt in mijn appartement. Ik glimlachte. Misschien zat ze wel verstopt in mijn appartement, herhaalde ik voor mezelf.
Zonder na te denken begon ik door de kleine kamers te lopen. Ik keek onder het bed, onder de zetel, zelfs in kasten waar geen normaal persoon zich in zou kunnen verstoppen. Maar Fauve was niet normaal dus daarom checkte ik deze toch voor de zekerheid.
Ik rende nogmaals door het appartement heen om te kijken of ik nergens een kast of hoek had overgeslagen.
Maar de teleurstelling was enorm.
Ik besefte dat ze me misschien gewoon niet meer wilde zien. Geen avontuur meer. Geen waanzinnige gedachten, geen briefjes, geen Fauve. En daar vreesde ik voor. Ik vreesde dat dit misschien het einde was van Fauve en Harry alhoewel er niet eens echt sprake was van Fauve en Harry.
Ik zuchtte.
Misschien werd ik wel echt gek.

---

Hoi iedereen (:
Hopelijk hebben jullie allemaal een fijne vakantie. Alvast een vrolijk kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar.
En waar denken jullie dat Fauve is?