9

De Kerstvakantie was aangebroken en eigenlijk had ik ontzettend veel behoeften aan tijd voor mezelf. Ook aan Thomas. Om gewoon met zijn tweeën te zijn. Vandaag sliep ik bij hem. Samen hadden we gekookt en gegeten en waren daarna op de bank beland met een filmpje. Soms kon alles heel goed voelen.
Het gesprek van Lisa hield me anders wel veel bezig. Na die ene nachtmerrie had ik er nog een paar gehad. Gelukkig niet met Thomas, maar ik werd wel weer veel herinnerd aan mijn verleden.

"Ik ga alvast in bed liggen," zei ik tegen Thomas die aan een andere film was begonnen.
Hij knikte en gaf me een kus.
"Ik kom er zo aan."

“Je weet dat ik heel veel van jullie hou toch?”
Ik stond in de deuropening naar mijn vader te kijken. Hij lag dronken op bed met alleen zijn nachtlampje aan. Een nare, oranje kleur nam de kamer er door aan.
Ik knikte en kroop wat meer naar achter. In deze toestand, hoe ik mijn vader nu al langere tijd aantrof, dat deed me verdriet. Hij sliep overdag en hield mij ’s nachts wakker met hartverscheurend gehuil.
“Ik ook van jou hoor, pap,” zei ik zachtjes voordat ik mijn poging tot hem opvrolijken opgaf en weer mijn kamer inliep.
Zijn gehuil ging verder en ik kneep mijn ogen stijf op elkaar. Ouders mochten niet huilen en mochten geen verdriet voelen. Zij waren sterk en hoorde me en mijn zusje op het rechte pad te houden.

“Luna! Luna!” Ik zat opeens recht op in bed en ademde snel.
Naast me zat Thomas die zijn koude hand op mijn wang had gelegd.
“Je was aan het huilen. Heel erg.”
Pas nu voelde ik dat mijn wangen nat waren. Ik duwde zijn hand van me af en liep naar de badkamer. Mijn spiegelbeeld was grauw en ik had wallen. Dit was de zoveelste nachtmerrie over mijn verleden. Waarom kwam het zo terug? Had Lisa dan toch gelijk?
Ik liep terug de slaap kamer in nadat ik een paar slokken water had gedronken en ging op bed zitten.
“Wat droomde je?” vroeg Thomas.
“Dat weet ik niet meer.” Ik ging weer liggen met mijn rug naar Thomas toe en staarde naar voor.
“Dit is al de zoveelste keer dat je huilt in je slaap."
Ik staarde vragend voor me uit.
"De zoveelste keer?"
"Je huilt de laatste tijd vaak. Ik maak je niet altijd wakker."
“Dat zal wel weer minderen," snauwde ik.
Ik sloot mijn ogen en voelde hoe Thomas naast me kwam liggen en zijn arm over me heen legde. Hij gaf me een kus in mijn nek en legde zijn hoofd neer. Ik liet me weer meegaan in mijn slaap. Beter deze keer. Veel beter.

Ik werd wakker met een heel vreemd gevoel. Alsof er iets zou gebeuren wat ik niet in de hand had. Ik stond op en ging aan de eettafel zitten. Mijn hoofd leunde op mijn hand. Ik snapte niet waar dit gevoel vandaan kwam.
"Goeiemorgen lieverd," hoorde ik vanuit de woonkamer deur.
Ik lachte flauw naar Thomas.
"Hoe voel je je?" vroeg hij. Thomas kwam tegen over me zitten en keek me strak aan.
"Ik ben een beetje moe nog."
"Dat kan ik me voorstellen."
Hij wreef over mijn linkerhand die voor me uit op tafel lag.
"Je hebt een whatsappje binnen," zei Thomas. Hij legde mijn telefoon bij me neer.
"Van mijn moeder. Over Kerst." Opeens was ik er klaar mee. Thomas had zich nu wel genoeg bewezen. "Of je mee wilt."
In Thomas ogen begon er wat te glinsteren.
"Of ik mee wil? Wil jij dat of je moeder?"
"Mijn moeder, maar ik ook. Anders had ik het niet gevraagd." Om Thomas zo blij te zien deed mij ook goed en ik voelde dat ik ook begon te lachen.
"Natuurlijk wil ik mee. Welke dag?"
"Eerste Kerstdag als je dan kan. Lisa, haar man en de kinderen zijn er ook."
"Lijkt me leuk."