Hs2: Mem

Ik begin spontaan te grijnzen bij het zien van Torch' chagrijnige gezichtsuitdrukking, wanneer hij weer terug naar zijn eigen team loopt en daar, met zijn armen over elkaar heen geslagen, aan hun tafel gaat zitten.
'Lekker voor hem,' grinnik ik. 'Die klap heeft zijn ego dubbel en dwars verdiend.'
'Om maar niet van het jouwe te spreken,' zeggen Arrie en Kyky resoluut.
Beledigd trek ik een wenkbrauw omhoog en staar ik ze doordringend aan. 'Wat bedoelen jullie daarmee?' Ze schudden snel hun hoofd een paar keer heen en weer, waarna ik tevreden weer naar Torch kijk. Hij zit nog steeds geërgerd voor zich uit te staren. Maar zodra hij ziet dat ik naar hem kijk, steekt hij zijn tong naar me uit.
'Ik snap dat het moeilijk is om te accepteren dat je gedist bent door een meisje,' zeg ik grijnzend. 'Maar leer d'r maar mee leven, Torch. Want ik kan je bij deze vertellen, dat dit je nog héél vaak gaat gebeuren.'
Hij snuift dreigend. 'Bring it.'
'Just come and get it,' sis ik venijnig terug.
Torch staat geïrriteerd op en komt met opgeheven vuist op me afgelopen. 'Als ik jou was, zou ik mijn mond maar eens gaan houden, kleine.' Hij maakt zich zo groot en breed mogelijk en gaat dan op zijn tenen ietwat over me heen hangen, zodat ik hem vanonder moet aankijken. En oké, ik geef toe, dit is best intimiderend. Maar ondanks dat probeer ik hem zo zelfverzekerd als ik kan in zijn ogen aan te kijken. Ik voel de neiging toenemen om hem een ontzettend hard knietje of een flinke slag in zijn gezicht te verkopen.
'Zo is het wel genoeg, jongens,' komt Kyky snel tussenbeide, als ze me hard bij mijn kraag naar achteren trekt en daarna voor me gaat staan. 'We hebben geen zin om met een van jullie naar het ziekenhuis te gaan.'
'Ohnee! Mooi niet dat het nu al voorbij is,' zegt Torch woedend. Hij trekt me aan mijn shirt weer naar zich toe en kijkt me met een furieus gezicht aan. 'Ik moet morgen me dit stuk ongeluk trainen. Dus we gaan dit eerst afronden, voordat je naar je kamer mag vluchte-'
Voordat hij zijn zin af kan maken, pakken Kyky en Arrie me streng bij mijn armen vast en sleuren ze me achter zich aan naar onze kamer.
'Word verstandig, Mem. En probeer nu eens een keer géén herrie te schoppen,' verzucht Kyky, waarna ze de deur dicht slaat en haar handen in haar zij zet.
'Je weet dat dat echt heel moeilijk voor me is, Kyky,' zeg ik met een zielig stemmetje. 'Het gaat gewoon vanzelf.'
Arrie rolt met haar ogen en gaat met haar armen over elkaar heen geslagen naast Kyky staan. 'Kyky heeft wel gelijk, Mem,' zegt ze op mama-toon. 'Kijk naar mij. Ik ben je tweelingzus en ik gedraag me ook niet zo.'
'Nou en?' bijt ik terug. 'We hoeven toch ook niet helemaal hetzelfde te zijn?'
'Maar-'
Plotseling wordt er op de deur geklopt en verschijnt een jongen met een enorme lichtgrijze haardos - Gazel - in de deuropening. Bah bah. Arrie heeft altijd geluk tijdens onze discussies. Dan wordt ze beschermt door Kyky, dan gebeurt er iets ergs en nu is ze weer eens saved by the klop. Irritant.
'Hey, Arrie! Kom je mee? Het is tijd voor de eerste training,' glimlacht hij, waarna hij naar Kyky kijkt. 'En voor jou had ik de vraag of je naar voetbalveld zes wilde komen? Xavier wilt je namelijk graag voorstellen aan je nieuwe teamgenoten.' Arrie en Kyky knikken instemmend en lopen naar Gazel toe. Hij glimlacht vriendelijk naar ze en richt zich dan tot mij.
'Hey Mem, echt stoer dat je zo tegen Torch in ging, Mem,' zegt hij dan lachend tegen mij. 'Ik zou willen dat ik dat durfde. Maar helaas... Gelukkig hebben we jou nu.'
Ik maak glimlachend een buiging. 'Ik ben in te huren voor al uw lichtontvlambare-probleembjes.'
'Jaja, uitslover,' zeggen Arrie en Kyky rollend met hun ogen, waarna ze naar me zwaaien en de deur al uitlopen. 'We zien je vanavond bij het avondeten wel weer.'
'Hey, wacht!' Maar ze zijn al weg gelopen. Lekker dan. Wat moet ik dan gaan doen? Me vervelen. Ja, dag. Denk het niet. Ik ga gewoon mijn telefoon terug halen.
Voorzichtig steek ik mijn hoofd om het hoekje van de deur. Er is niemand te zien op de gangen van de Academy. Mooi, dat is precies wat ik nu nodig heb. Ik ren snel de deur uit richting Opa's kantoor.
Opeens hoor ik een onbekende stem achter me. 'Mem, wat ben je in Godsnaam aan het doen?'
Ik draai me betrapt om en staar recht in de ogen van een jongen met groene haren. Ik heb echt geen enkel idee wie het is en snap dan ook niet waarom hij mijn naam weet.
Hij begint te lachen bij het zien van mijn verbaasde gezichtsuitdrukking. 'Je vraagt je vast af wie ik ben en hoe het kan dat ik je naam weet, hè?' Ik knik en hij glimlacht breed naar me. 'Ik ben Jordan Greenway, ook wel Janus, de aanvoerder van Gemini Storm,' zegt hij, als hij zijn vrolijk hand naar me uitsteekt.
Ik pak zijn hand argwanend vast en schud hem een paar keer. 'O-ké, aangenaam kennis met je te maken.' Ik kijk hem scheef aan. 'Maar dit verklaart nog steeds niet hoe het kan dat je mijn naam weet.'
Hij grinnikt 'De hele Academy weet wie jij bent na je actie in de kantine,' zegt hij lachend. 'Er zijn maar weinig mensen die zo tegen Torch in durven te gaan.' Hij geeft me grijnzend een klopje op mijn hoofd. 'Hoewel iedereen weet: blaffende honden bijten niet. Fijne dag nog, Mem.' Na die woorden draait hij zich weer om en loopt de gang uit.
'Wat een rare jongen,' mompel ik zacht, 'Wel aardig, maar raar.' Ik staar hem nog een tijdje verbluft naar dan mijn weg naar Opa's kantoor. Een paar tellen letter sta ik voor de enorme, zwarte deuren van zijn kamer. Ietwat twijfelend loop ik naar binnen en doorzoek ik het hele kantoor. Ik kieper alle bakken, kistjes en dozen om en doorzoek iedere la en kast. En dan, na een tijdje, vind ik een groot blik met alle telefoons.
'Yes!' gil ik blij, waarna ik mijn telefoon uit de kist vis en de kamer weer uit loop. 'Wat heb ik jou gemist, telefoontje.'
'Mem?! Wat doe jij hier?!'
Met een ruk draai ik me om. Het is Opa. Wie anders? Waarom word ik nu altijd weer betrapt?
'Had ik je toestemming gegeven om je telefoon weer te pakken?' Ik hou wijselijk mijn mond. Niet dat het iets uithaalt, want hij vervolgt zijn verhaal zonder enkele moeite. 'Weet je wat, Mem? Morgenvroeg ga jij maar eens lekker de gangen poetsen en als je je dan nog steeds niet kunt gedragen, zullen we andere maatregelen gaan treffen. Dag, Mem!' roept Opa boos, waarna ik met mijn ogen rol en geërgerd - met mijn telefoon - naar de eetzaal loop.