Hs3

*Piep* *piep* *piep* "Wekker waarom *piep* moet je me wekken?" zeg ik als ik de wekker uitzet. Het is half zes en school begint om negen uur. Ik loop nar de keuken en begin eieren open te breken. Twee in totaal. Ik bak ze en doe er spek bij. Dat leg ik op een boterham met ham en ik ben net op tijd klaar want om kwart voor zes komt mijn moeder binnen. "Is mijn ontbijt klaar?" zegt ze chagrijnig. "Ja." zeg ik als ik haastig een beker sinaasappelsap inschenk. "Mooi zo." zegt ze als ze aan tafel gaat zitten. Ze eet het ontbijt op terwijl ze TV kijkt. "Dat was lekker." zegt ze als ze klaar is en ze loopt naar haar kamer.
Ik maak mezelf ontbijt en doe mijn kleren aan. Het is zeven uur als ik de deur uitstap. Ik loop naar het voetbalveld van Raimon Jr. High en raad eens wie daar al aan het trainen is... "Mark, wat doe jij hier zo vroeg?!?" roep ik als ik een bal op hem afschiet. Hij houd hem tegen en zegt "Dat kan ik ook aan jou vragen." "Aan mijn moeder ontsnappen." zeg ik. "Trainen." zegt hij. "Mocht het?" Nu ben ik ook nieuwsgierig of ik mee mag eten. "Jep, je mag rond etenstijd iedere dag langskomen als je wilt." zegt Mark. "Thanx." zeg ik. "Als ik vragen mag: waarom doet je moeder zo?" vraagt Mark. "Je mag dit niet doorvertellen," ik weet niet waarom ik dit zeg maar het voelt goed om het te kunnen vertellen, "mijn vader is toen ik zeven was bij ons weggegaan. Twee jaar later kregen we bericht dat hij dood was, aangereden. Mijn moeder werd depressief en ging veel te veel drinken. Ik moest voor mezelf zorgen en later ook voor haar. Toen overleden mijn moeders ouders en was ik al helemaal allen, aan mijn moeder had ik niets meer. Toen verhuisden we." eindig ik mijn verhaal met tranen in mijn ogen. "Ik heb vanaf mijn zevende geen vriend meer gehad..." voeg ik er nog aan toe. "Nu heb je weer een vriend." zegt Mark en ik kijk op. "Mij." voegt hij eraan toe. Ik glimlach door mijn tranen heen. "Bedankt." zeg ik. Dan komt de rest van Raimon en word ik weer mijn stille zelf. Ik ga in een hoekje staan hooghouden. "...je het over met haar?" hoor ik Nathan zeggen als ik ietsje dichterbij kom. "Niks, gewoon het team en zo." zegt Mark. "Je kan niet liegen, weet je dat?" zegt Axel en zo gaat het gesprek door. "Ik weet het." "Waarom lieg je dan?" Wow, Axel kan echt heel goed doorvragen wat me op mijn zenuwen begint te werken. "Dat gaat je niks aan!!!" roep ik erdoorheen naar Nathan. Dan loop ik weer terug naar mijn mini-hoekje en ga ik door met hooghouden.

Bij de middag-training vraagt Mark aan mij. "Kom je meetrainen met de rest of blijf je daar alleen staan?" Ik kom langzaam dichterbij en kijk Raimon aan. "Hoi." zeg ik zachtjes. Ik schiet een bal naar Mark die hem tegenhoud. "Dus je traint mee?" "Ja." En zo trainen we samen door.

"Jullie doen toch mee aan het voetbal frontier toernooi?" vraag ik als ik en Mark naar hem toelopen om te gaan eten, mijn moeder zit weer ergens te drinken. "Jep, morgen de finale. We gaan winnen!" antwoord Mark. Ik moet lachen om zijn enthousiasme. "Het is best lang geleden dat ik echt heb gelachen." zeg ik als ik uitgelachen ben. "Dan ben ik blij dat ik degene mag zijn die je weer laat lachen." zegt Mark met een knipoog. Ik glimlach en zo lopen we verder pratend over voetbal en dat soort dingen.

Als ik bij Mark aan tafel zit komt zijn moeder er bij zitten. Dat deed ze gister niet. "Hoe gaat het?" vraagt ze aan mij. Ik haal mijn schouders op. "Ik heb het gehoord van je moeder." Ik kijk Mark aan. "Echt erg, maar je kan hier altijd terecht." zegt ze. "Bedankt." zeg ik en ik start met eten. "Wil je misschien vannacht hier logeren?" vraagt ze dan. "Ik moet mijn moeder waarschijnlijk vannacht weer ergens ophalen en morgenvroeg moet er ontbijt voor haar klaarstaan." zeg ik. "Hmmm, oké." zegt ze en ze staat op. "Ik moet naar de winkel, doei." zegt ze en ze vertrekt. "Zal ik anders vannacht bij jou blijven logeren?" vraagt Mark dan. "Mij best, als jij het niet erg vind om mijn moeder op te halen." "Nee, dat is niet erg." zegt hij en hij staat op. Hij ruimt zijn bord op en vraagt "hoe laat sta jij normaal op?" "Half zes, om kwart voor zes staat mijn moeder op en dan moet haar ontbijt klaar zijn." zeg ik. "Oké." zegt hij. Dan sta ik op en zet ik mijn bord ook in de keuken. Zo lopen we samen naar mij. "Mark!" Silvia komt aangerend. "Ben je vergeten dat er trainingskamp is, je bent te laat." zegt ze. "Ik pak mijn spullen even." zegt hij chagrijnig als hij naar binnen loopt. Hij is het er kennelijk niet mee eens. "Jij moet ook komen, pak je spullen." beveelt Silvia me. Wat? Ik kan niet! Ondanks de tegenstribbelende gevoelens ga ik toch mijn spullen pakken. Mijn moeder moet maar voor een ochtend haar eigen ontbijt maken. Maar de weg vinden is voor haar al moeilijk hoe kan ik haar dan ooit haar eigen ei laten bakken. Dan brand het hele huis af. Terwijl ik dat denk loop ik naar buiten. "Mark, zet je naam op dat ondergoed!" Het was Marks moeder. Ik schiet in de lach en Mark kijkt om. Hij word rood en zegt "mam, ik kom heus niet thuis met Jacks ondergoed of zo." "Dat risico wil ik niet lopen." Dan pakt ze e onderbroeken van Mark af en zet zijn naam erin. Ik heb de slappe lach en lig letterlijk over de grond te rollen. Dan vertrekken we naar Raimon, voor de tweede keer vandaag.