HOOFDSTUK 34 – De kus

Ik sloeg met mijn vuist op het bed. Alles zat me vandaag tegen. Bella liet de computer crashen, op de plek in een boek waar de vindplaats van de tempel van Salomo stond zit een grote vlek en ik pieker nog steeds over die smoes van Edward. Idioot.
Ik liet me achterover vallen op het bed. Ik staarde naar het plafond. Gelukkig waren Bella en Michael weg. Ze had expres die foto laten vallen en de computer laten crashen. Ik mocht haar echt niet helpen, verdomd. Ik wilde alles voor haar doen, maar dan moest ze me wel de kans gunnen om haar te helpen.
Iemand grinnikte en ik ging rechtop zitten. Edward zat op het bankje bij het raam. Hij keek met een grote glimlach naar me.
‘Wat doe jij hier?’ fluisterde ik hem toe. Ik liep naar hem toe en ik ging naast hem zitten.
‘Ik wilde jouw zien’, fluisterde Edward.
‘Moet ik me nu gevleid voelen?’ vroeg ik.
‘Ja’, zei Edward. Ik keek hem aan en ik zag iets in zijn ogen dat ik niet kon plaatsen. ‘Blijf stil zitten’, fluisterde hij. Hij kwam steeds dichterbij. Ik voelde me onnozel en verlegen.
‘Heel stil’, fluisterde Edward. Ik keek hem in zijn ogen en ik zag dat hij een strijd leverde.
Toen zijn lippen de mijne aanraakte leek alles te vervagen.
Ik ging mijn mijn handen door zijn haar, ik ging op zijn schoot zitten en ik kuste hem vurig terug.
Edward zijn handen gingen over mijn rug en onder mijn shirtje. Ik voelde mijn hartstocht oplaaien met elke beweging van zijn tong en elke streling van zijn handen.
Ik voelde hoe zijn handen me omhoog tilden en opeens lag ik om mijn rug op het bed. Hoe dat kon wist ik ook niet. Het bed was achter hem, maar het maakte niet uit. Het was heerlijk om hem op me te voelen.
Opeens was Edward weg. Ik ging rechtop zitten en ik zag hem aan de andere kant van de kamer staan.