Geheim 21

Het werd weer dag en de zon was nog niet op. Toch was er al wat bedrijvigheid in het paleis. Nina rekte zich nog eens uit en opende toen de deur naar de vergaderzaal. Ze liet de deur open staan en ging naar binnen, om plaats te nemen achter de tafel die in het midden stond. Ze ging op de stoel zitten en wachtte. Langzaamaan kwamen de leden binnen, hoewel het nog donker was. Eerst kwam Bas, samen met Nicola. Hij zag er al heel wat beter uit, zelfs genezen! Vervolgens kwam er een gedaante binnen met een donkerblauwe cape om. Nina fronste en herkende de gedaante eerst niet, maar toen ze wat koperkleurig haar zag uitsteken, wist ze dat het Sarah was. Waarom had ze haar cape aan? Veel tijd om na te denken had ze niet, want haar aandacht werd getrokken door de prachtige verschijning van Christophe… Wat? Oh nee, niet weer hé. Ze dacht er net weer vanaf te zijn! Na Christophe kwamen Dennis, Senne en Niels binnen. Niels sloot de deur achter zich en Nina zag nog net het oranje gloed van de zon die aan het opkomen was.

“Goedemorgen iedereen”, begroette Nina iedereen en de leden groetten haar terug. “Ik zal maar meteen beginnen, aangezien iedereen weer gezond en wel is. Fijn dat je weer genezen bent, Nicola”, zei ze en Nicola knikte haar beleefd toe. Even dacht ze verontwaardigd gesnuif te horen, maar ze zag niemand bewegen. Het zal wel haar verbeelding geweest zijn… “Oké, ik ga de groepen zeggen, onthoud ze goed… Christophe werkt samen met Niels, Senne met Sarah, Nicola met Bas en… ik… ik met Dennis”, kreeg ze er moeilijk uit en ze hoorde een luide “WAT?” uit de zaal komen, afkomstig van Dennis. Iedereen keek hem aan, maar negeerde hem verder. Nina vervolgde haar uitleg: “Het is de bedoeling dat jullie als opdracht het aantal grassoorten gaan tellen in het Mensenrijk. Het is doenbaar, volgens mijn vader, dus… veel succes iedereen!”

“Toe nou Dennis, werk nu mee. Zo erg is het toch niet?” vroeg Nina tegen een gesloten deur van de dwergenkamer. “Oh jawel, het is wel degelijk zo erg”, was het antwoord en Nina zuchtte gefrustreerd. “Welk is er?” vroeg Sarah met haar cape om. Nina schrok van haar plotselinge verschijning. “Die arrogante kwal wilt maar niet meegaan!” zei ze boos en Sarah wreef even in haar ogen. “Oké, laat mij even met hem praten, hij komt er zo aan”, zei ze stil en met een zucht. “Zeker? En gaat het wel? Je lijk…”, “Het gaat en ja, ik ben zeker”, onderbrak Sarah Nina. Ze haalde haar schouders op en wandelde naar buiten. Ze ging op de treden zitten van de ingang en wachtte. De tijd ging maar traag voorbij en ze zag Nicola en Bas buitenkomen, evenals Christophe en Niels. Christophe klopte bemoedigend op Nina’s schouder, maar ging toen verder. Er ontstond een brede grijns op Nina’s gezicht door die aanraking.

“Beginnen we nog of wat?” hoorde Nina opeens en ze draaide haar hoofd om. Ze zag een nukkige dwerg staan, maar hé, hij wou al samen werken! “Ja, beginnen we hier?” vroeg ze en Dennis knikte met tegenzin. Zo begonnen hij en Nina rond het paleis met het tellen van grassoorten, wat helemaal niet zo makkelijk bleek te zijn. Ook de andere groepen deden hetzelfde als hen, maar Sarah en Senne deden weer tegendraads.

“Hou op met staren, je verliest je ogen zo nog”, zei Sarah met een tikkeltje gelatenheid. Senne bleef maar naar de zee kijken, maar kon uiteindelijk zijn blik afwenden. “Sorry, nog nooit een zee gezien…”, zei hij lachend. “Het is te merken ja”, antwoordde Sarah en ze pakte een blad en veer tevoorschijn. “Laten we maar tellen.”, zei Sarah en Senne knikte. Ze begonnen bij de zee te tellen; moesten ze minder terug lopen als ze klaar waren…