Geheim 27

Dagen gingen maar traag voorbij voor de leden, behalve de twee dames. Die waren namelijk al klaar. Ze zaten buiten in het gras een spelletje te spelen toen Christophe naar hen toe kwam vliegen. “Nina?” vroeg hij en Nina keek op. “Ja?” “Zou de vergadering nu al gepland kunnen worden? Er… er zijn een paar probleempjes opgetreden…”, zei Christophe een tikkeltje boos en Nina fronste. “Euhm, oké dan… In de namiddag wanneer de zon daar staat, is dat goed?” vroeg Nina en ze wees een plek aan de hemel aan. Christophe knikte en ging terug naar binnen. “Welke problemen zouden er zijn?” vroeg Nina terwijl ze weer een zet deed en Sarah dacht na. “Ik weet het niet, maar ik heb niet zo’n goed voorgevoel”, antwoordde ze en zette ook een zet, waarmee Nina blokkeerde en zo won.

Zo werd de vergadering gehouden in de namiddag van Uranus en kwamen ze bijeen in de vergaderzaal. Er hing een spanning tussen Christophe en Senne die elkaar niet aankeken en boos de andere kant uit staarden. “Oké, op vraag van één van jullie is de vergadering een dag vroeger geplaatst. Wat is het probleem dus?” vroeg Nina en Christophe zei met amper ingehouden woede: “Dat idioot paard daar wilt dus niet samenwerken met een fee.” Nina fronste en keek naar Senne. Dat kon ze moeilijk geloven, Senne was rustig en toegankelijk voor veel. “En die kleine dwerg doet letterlijk niets om samen te werken!” zei Senne luid en Dennis stond beledigd op. “Dwerg hé? Jij durft een dwerg te vergelijken met een fee? Je wordt bedankt, grazer!” riep hij boos en Bas stond op. “Iets tegen grazers? Laat Senne met rust!” “Ach, zwijg gewoon half monster!” zei Nicola dan geïrriteerd en Niels riep dan weer naar hem: “Hou je er buiten, arrogant beest!” “Jongens, doe eens rustig verdraaid!” riep Nina en toen begon er een hevige ruzie tussen de vertegenwoordigers.

Sarah keek hoofdschuddend toe hoe ze naar elkaar schreeuwden en tierden. Ze had al een gevoel dat er zoiets zou gebeuren, dus had ze was in haar oren gedaan. Ze kreeg dus niet veel mee van de beledigingen die ze naar elkaar slingerden. Met een boekje in haar hand begon ze gewoon rustig te lezen, totdat er iets hard tegen haar hoofd aan knalde. Ze keek naar wat haar geraakt had en zag dat het een potlood was. Pas toen keek ze echt op en zag dan iedereen met van alles naar elkaar zat te gooien. Sarah fronste, maar vond dat het wel genoeg was geweest. Ze pakte haar fluit en begon er op te spelen.

Zoals de eerste keer dat ze haar fluit gebruikte, bewogen de leden niet meer. Nu paste ze een andere toepassing van de fluit toe, namelijk de leden beheersen. Ze liet hen terug naar hun plaats gaan en plaats nemen. Uiteindelijk, toen iedereen zat, stopte Sarah met spelen en de leden keken elkaar verbaasd aan. Ze waren echten de ruzie nog niet vergeten en begonnen opnieuw, alleen wouden ze nu ook lichamelijk geweld gebruiken.

Sarah had het helemaal gehad nu en greep naar haal boog. Ze pakte een pijl en schoot die letterlijk tussen de neuzen van Nicola en Bas. Verschrikt keken ze op en ook de rest keek verschrikt op naar Sarah. Die had enkel een kille trek op haar gezicht toen ze zei: “En noemen jullie jezelf vertegenwoordigers? Jullie moeten jullie land vertegenwoordigen en zo zie ik enkel maar het slechte vanuit jullie. We zijn hier voor de vrede! Of zijn jullie dat vergeten?” Ondertussen keek ze wat teleurgesteld naar Nina. “Van jou had ik zeker iets beter verwacht…”, zei Sarah en ze ging zitten. Beschaamd volgde de rest haar voorbeeld en met een brok in haar keel wist Nina de antwoorden te zeggen en dat ze volgende week vrijaf hadden. Toen ging iedereen terug naar hun kamer, piekerend over wat er was gebeurd.