Hs 1: Talia

"Jude, waarom gaan jullie tegen dat flutteampje van Raimon spelen, morgen?" vraag ik. Ik en Jude lopen naar huis. Ik ben hem door de jaren heen als een echte broer gaan zien, ook al had ik eigenlijk al een zus, ik ben haar bijna vergeten door Jude. "Daar is iemand die ik interessant vind, en waarschijnlijk ook iemand die jij interessant vind," antwoord hij. "Wie?" vraag ik nu nieuwsgierig. "Daar kom je vanzelf wel achter," zegt hij geheimzinnig. Hier heb ik nou de pest aan. Als hij zo geheimzinnig doet. "Jeej... We doen weer geheimzinnig," zeg ik met een toon waar de sarcasme vanaf druipt. "Sorry, maar ik kan het de jongens ook niet vertellen," zegt hij. "Jaja, mag ik met jullie meespelen?!?" vraag ik opgewonden. "Uuhm... Dan moet ik je morgen wel aan de rest voorstellen, vlak voor de wedstrijd begint," zegt Jude nadenkend. "Zijn ze nog op het trainingsveld?" vraag ik terwijl ik stop. "Waarschijnlijk wel, ik ben eerder weggegaan zodat we samen konden teruglopen," antwoord Jude. "Dan gaan we nu, dan kan ik iedereen leren kennen voor de wedstrijd," zeg ik opgewonden als ik Judes pols pak en hem terugtrek naar het voetbalveld.

We komen aan op het voetbalveld en het hele team is nog aan het trainen. "Hey, jongens," zegt Jude als we het voetbalveld oplopen. "Hey, Jude. Waarom ben je teruggekomen?" vraagt een jongen met warrige blauwe haren en een ooglapje. "Ik heb iemand die ons gaat helpen winnen morgen," zegt Jude als hij mij naar voren duwt. Ik kijk naar mijn voeten en mompel iets dat op hallo lijkt. "Ik wil wel eens weten hoe hard deze kleine meid kan schieten," zegt een jongen lachend. Ik kijk omhoog en begrijp meteen wie het heeft gezegd. De jongen heeft het keeperstenue aan en heeft oranje haren die naar een kant in pieken staan. Hij heeft strepen op zijn gezicht zitten en ik kan er alleen aan denken hoe erg hij op een leeuw lijkt en hierdoor moet ik mijn lachen inhouden. "Wat is er zo grappig?" vraagt hij. "Sorry maar door je haren en die strepen op je gezicht lijk je net een leeuw," schater ik nu. De jongen kijkt beledigt. "Ik kan niet onkennen dat het zo is," zegt Jude, hij moet zich ook moeite doen om niet te gaan lachen, dat kan je aan hem zien. "Pfff... dan niet," zegt hij als hij terug loopt naar het doel. "Ik ben Talia Sharp, geadopteerd door de familie Sharp," zeg ik dan hardop. Iedereen stelt zich voor. De jongen met het ooglapje blijkt David te heten. "Dat is Joseph," zegt Jude als hij naar de jongen die op een leeuw lijkt wijst. Ik loop naar hem toe. "Hoi, sorry van daarnet. Ik ben Talia Sharp," zeg ik als ik mijn hand uitsteek. Hij pakt hem aan. "Joseph King, keeper. Waar speel jij?" vraagt hij. "Aanvaller," zeg ik als ik een bal pak en aan de andere kant van het veld ga staan. "Joseph, wedden dat hij erin gaat?!?" roep ik. "Vanaf daar?!?" vraagt hij bijna spottend. "Waarom ga ik anders hier staan?!?" het was een retorische vraag dus, zoals verwacht, krijg ik geen antwoord.

Nadat mijn bal was afgepakt van Jude en ik een andere heb gepakt sta ik weer op mijn plaats en ligt de bal voor mijn voeten. "Klaar?!?" roep ik ter bevestiging. "Altijd!" krijg ik terug, hij moest eens weten. Ik spring omhoog. "Ijspegel!!!" roep ik. Dan schiet ik de bal weg. Voordat de bal bij het doel is hoor ik Jude nog mompelen. "Arme Joseph." De bal krijgt, natuurlijk, alleen maar meer vaart en aan de andere kant van het veld gaat hij heel snel. Dus ook met heel veel kracht. Voordat Joseph iets heeft geprobeerd ligt hij achter in het doel. "Ik zei toch dat hij erin zou gaan," zeg ik triomfantelijk als ik hem help opstaan. "Die hebben we morgen waarschijnlijk niet nodig voor de wedstrijd, Raimon is maar een zielig teampje," zegt Joseph. Ik knik. "Kom Talia, we moeten naar huis," hoor ik Jude dan achter me zeggen. Ik zwaai naar het... sorry, mijn nieuwe team en loop mee. Morgen mijn eerste echte wedstrijd!

De volgende ochtend ben ik al heel vroeg wakker. "Jude! Jude! Word wakker!" roep ik als ik zijn kamer binnen kom gestormd. "Wa-i-er?" zegt Jude als hij duf zijn hoofd boven de deken steekt. "Vandaag is de wedstrijd!" roep ik blij. "Ja, weet ik," zegt Jude als hij een beetje omhoog komt. Hij gaat rechtop zitten en wrijft door zijn ogen. "Kom op, de bus vertrekt nog zonder ons!" roep ik blij als ik naar onder ren.

Nadat we ons hebben klaargemaakt lopen we naar de bus. Iedereen is al binnen en het was echt gigantisch! Ik ga op een stoel zitten bij Jude, David en Joseph. "Hey, kleine meid, klaar voor de wedstrijd?" plaagt Joseph me, dit spelletje kan ik ook. Ik knik. "Jij ook, leeuw?" vraag ik. Hij knikt.

Na even praten komen we aan op Raimon Jr. High. Ik kijk rond. We lopen de bus uit en gaan ons opwarmen. "Wie is nou die speciale persoon die ik zo speciaal zou vinden?" vraag ik aan Jude. "Daar, Aria Evans, je herinnert je haar toch nog wel?" vraagt Jude. Ik kijk en zie een meisje met blauwe haren... "Nee, dat is toch niet mijn... tweelingzus?" vraag ik aan Jude. "Jawel, dat is ze wel," antwoord Jude en die dag veranderde mijn leven... voorgoed...