Hs 8: Aria

Het is avond en ik lig op mijn bed naar het plafond te staren. De foto ligt naast me op bed en mijn hand ligt er beschermend omheen. Pffff ik heb het heet. Zo ben ik van plan om te blijven liggen. "Triiiing". Maar dan gaat de bel. Moeizaam sta ik op uit bed. Ik loop de trap af en open de deur. Ik zie Mark staan die net van de training afkomt. Ik voelde me niet goed en hoefde niet te gaan. "Ehhhh.... aria??" Ik kijk Mark vragend aan. Dan zie ik pas dat ik een pyjama van Mark aan heb. Ik sprint naar boven en trek snel een andere aan. Als ik naar beneden kom zie ik dat het eten al klaar staat. Ik ga zitten en schep mezelf aardappelen, worst en spinazie op. " Yay we hebben eens een keer geen broccoli of wortels." Ik probeer een vreugde dansje te doen maar stoot daarbij een glas van de tafel. Ik word rood en sta op om het glas op te rapen. Het glas is wonder boven wonder nog heel. Ik zet het terug op tafel en schenk er siroop in. "Hoe was de training?" vraag ik. "Wel leuk, hoe was het thuis op de bank hangen?" vraagt Mark. "Best saai," mompel ik. "Is er iets?" vraagt onze moeder dan. "Klopt het dat Talia door de familie Sharp is geadopteerd?" vraag ik dus maar gewoon, eromheen draaien gaat het toch alleen maar moeilijker maken. "Ja, en ik neem aan dat je haar gezien hebt bij de wedstrijd," zegt ze. "Ze knalde een bal tegen mijn hoofd waardoor ik knock-out ging," antwoord ik. "Oei," zegt onze moeder. "Morgen hebben we weer een wedstrijd maar dan tegen Occult!" zegt Mark opeens blij. "Oké, ik kan waarschijnlijk niet komen, voel me nog steeds helemaal niet goed," zeg ik als ik mijn laatste schep aardappelen opeet. Dan gaar de bel.

Mark heeft de deur opengemaakt en nu komt Nathan binnenlopen. "Kom je de tactiek met Mark bespreken voor morgen of zo?" vraag ik als ik opsta en wil weglopen. Mijn moeder pakt al meteen mijn bord weg. "Nee, ik kom voor jou," zegt hij. Wow! Wacht even! Knijp me! Ik droom! Denk ik als ik achter mijn rug mezelf in mijn hand knijp, er gebeur niks dus waarschijnlijk ben ik wakker, IK BEN KLAARWAKKER!!! "Waarom voor mij?" vraag ik zo rustig mogelijk. "Ooh.. nou, je kwam niet naar de training dus vroeg ik me af wat er was en toen Mark zei dat je je nog niet goed voelde ben ik na het eten nog maar even hierheen gekomen," legt hij uit. "Oké, wil je naar mijn kamer?" vraag ik. "Prima," zegt hij. We lopen naar boven.

Mijn kamer heeft witgeverfde muren met allemaal plakplaatjes van voetbal erop. Er staan overal foto-lijstjes van mij met Mark, onze moeder, onze vader en een van onze opa. Mijn bureau ligt vol met schoolboeken, gewone boeken, pennen, tekenspullen, nagellak en ga zo nog maar even door. "Mooie kamer," zegt Nathan als hij om zich heen kijkt. "Thanx," zeg ik als ik op mijn bed ga zitten die, hoe verrassend, een overtrek heeft van een voetbal. "Jij bent kennelijk net zo voetbalgek als Mark," zegt hij. "Kom je daar nu pas achter?" vraag ik hem lachend. "Tja... Ik dacht dat jij misschien ietsje minder erg was," zegt Nathan. "Kom je morgen wel?" vraagt hij dan. "Ik kom misschien om te kijken maar spelen gaat echt niet, ik had volgens de dokter toch een hersenschudding en moest twee weken rustig aan doen, ik ben niet echt rustig als ik voetbal. Bovendien ben ik nog altijd misselijk en heb ik hoofdpijn," zeg ik als ik hem aankijk. "Sorry," voeg ik eraan toe. "Je hoeft geen sorry te zeggen, als je je niet goed voelt moet je jezelf niet gaan forceren, dat is al helemaal niet goed," zegt hij. "Bedankt," mompel ik.

Na nog een tijdje gewoon gepraat te hebben gaat Nathan weer naar huis. "Wat waren jullie hier zo lang aan het doen?" vraagt Mark als hij mijn kamer binnen komt vallen. "Ooit van kloppen gehoord!" schreeuw ik als ik in mijn ondergoed daar sta omdat ik net mijn pyjama aan wou doen. Mark loopt naar buiten en doet de deur dicht. Net als ik denk dat hij weg is... "Maar waarom duurde het nou zo lang?" vraagt hij nogmaals. Ik heb mijn pyjama aan en doe de deur open zodat hij naar binnen kan. "We waren gewoon wat aan het praten, wat anders?" zeg ik als ik een staart maak en mijn bureau iets netter maak. "Vind je Nathan leuk?" vraagt hij als hij mijn wat anders negeert. "Uuhm... Misschien," zeg ik als ik naar het lichtknopje ren en het licht uitmaak. "Wat doe je?!?" vraagt Mark verbaasd. Dit ga ik niet uitleggen want dan weet hij sowieso dat ik op een tomaat lijk. Hij duwt me aan de kant en maakt het licht aan. "Je vind Nathan leuk!" roept hij. "Alsjeblieft zeg niks!" smeek ik hem. "Wat krijg ik dan?" vraagt hij. "Ik maak een week lang al jou huiswerk en doe een maand lang jou klusjes, als Nathan niks te weten komt," zeg ik als ik Mark aankijk. "Deal!" zegt hij als onze moeder hem roept om in bad te gaan. Ik ben vanochtend al geweest.