Hs 9: Talia

Het is nu al 2 dagen geleden sinds de ruzie tussen mij, Jude en onze adoptievader. "Vader, we hebben vandaag te horen gekregen dat we meedoen aan het Football Frontier," zegt Jude als we aan tafel zitten. "Mooi, zo," zegt hij. Ik ben iedere dag gewoon naar de training gegaan en Joseph een beetje ontweken. Ik kon me niet concentreren op mijn lessen en heb hierdoor een paar onvoldoendes vandaag teruggekregen. "Talia, heb jij nog punten terug?" vraagt vader dan. "Uuhm.. ja, een vier, een drie en een vier en een half," zeg ik als ik omlaag kijk. "Hoe kan dat?" vraagt hij. "Ik let niet goed op, moet meer trainen dus heb minder tijd om te leren en ik mag voetbal niet opgeven want dan moet ik meedoen aan zo'n ander saai activeit-ding," dreun ik op. "Wat moet ik toch met jou?" vraagt vader zich hardop af. "Je hebt er zelf voor gekozen om me te adopteren, dan breng je me toch terug naar het weeshuis," zeg ik boos als ik opsta en naar mijn kamer toeloop.

Als ik op mijn kamer ben gaat mijn telefoon. Ik kijk op het scherm en zie dat Joseph me belt. Ik neem op, ik had immers erbij gezegd dat ik hem niet zou negeren.

Telefoon gesprek tussen Talia en Joseph:

Talia: Hey Joseph, hoe gaat het?
Joseph: Redelijk, het lijkt alsof je me de laatste tijd een beetje ontloopt, waarom?
Talia: Nou... Jude is boos geworden omdat hij vind dat ik zijn beste vriend afpak.
Joseph: Jude moet niet zo raar doen. En trouwens, hij beslist niet met wie ik omga.
Talia: Oké, zie ik je op de training?
Joseph: Zie ik je over tien minuten in het park?
Talia: Tuurlijk!
Joseph: Tot zo.
Talia: Cya!!!

Dan hang ik op. Ik loop weer terug naar onder en doe in de hal mijn schoenen aan, als ik mijn vest pak komt Jude aangelopen. "Wat ga jij doen?" vraagt hij. "Joseph vroeg of ik naar het park kwam en ik zei ja," antwoord ik eerlijk als ik mijn vest van Royal Academy dichtrits en naar buiten loop. "Moet jij niet nog huiswerk maken dan?" vraagt hij. "Moet jij niet nog een school opblazen, of zo?" kaats ik de bal terug als ik wegloop.

Ik kom aan in het park en zie Joseph staan. Ik ren naar hem toe. "Hey," zeg ik. "Hoi," antwoord hij, dan valt het even stil. "Waarom duurde het zo lang?" vraagt hij dan. "Jude hield me op," antwoord ik met een geïrriteerde blik. "Ooh... wat zei hij?" vraagt Joseph dan. Ik herhaal ons gesprek en dan schiet Joseph in de lach. "Heb je echt gezegd: 'moet jij niet nog een school opblazen, of zo?'" vraagt hij ongelovig. Ik knik. "Ik had een paar onvoldoendes en dan is het bij mij thuis meteen drama," zeg ik als ik mijn tas op een bankje naast het voetbalveld, jep er ligt een voetbalveldje in ons park, neerleg en een bal eruit haal. Daarna haal ik er mijn drinkfles uit en doe ik mijn vest uit. Nu heb ik gewoon een kort T-shirt, een trainingsbroek en een paar gympen aan. "Kom maar op," zegt hij. Ik ga tegenover hem staan. "Wel vanaf de penalty-stip," zegt hij. "Tuurlijk, mag ik ook verder weg gaan staan?" vraag ik met de meest onschuldige stem die ik heb. "Waarom niet? Normale schoten zwakken dan... Wacht, nee, jij niet!!!" roept hij als ik al onderweg ben naar het andere doel. Dan draai ik met plots om en spring ik met de bal omhoog. "Ijspegel!" roep ik als ik de bal naar voren schiet. Omdat de bal steeds meer vaart krijgt, heeft hij enorm veel vaart als hij bij Joseph aankomt en Joseph vliegt dan ook met de bal mee het net in.

Ik sta binnen een paar seconden naast Joseph en help hem overeind. "Gaatie?" vraag ik bezorgd. "Ja, hoor. Het was ook mijn eigen schuld toen ik zei dat je verder weg mocht gaan staan," zegt hij lachend. Dan zie ik in de verte dat iemand aan komt gelopen, eerst dacht ik dat het gewoon een voorbijganger was maar naarmate de gestalte dichterbij komt kan ik steeds beter zien dat het Jude is. "Let op, nu komt het," zeg ik geïrriteerd. "Hier zijn jullie, Talia je moet naar huis toe," zegt Jude als hij aan komt gelopen. "Hoi, Joseph," voegt hij er, op een veel aardigere toon, aan toe. Joseph knikt een eer als begroeting maar ik blijf staan. "Waarom zou ik meegaan?" vraag ik. "Omdat vader het zegt," antwoord Jude. "Vader weet niet eens meer wat hij met me aanmoet, jij kan ook alleen boos tegen me doen dus geef me een goede reden dat ik naar huis toe zou komen," zeg ik koppig. "Omdat je anders nergens kunt slapen," zegt Jude. "Ik vind wel wat, ik heb mijn beurs bij me en dus ook mijn pinpas waar al mijn zakgeld opstaat," zeg ik. We krijgen echt heel veel zakgeld. Jude kijkt me nijdig aan en loopt dan weg.

Na een tijdje, als Jude buiten gehoorsafstand is, draai ik me naar Joseph toe. "Help!" zeg ik. "Laat me raden, je hebt je beurs helemaal niet bij je en zei dat alleen maar zodat Jude wegging?" zegt hij met een vragende ondertoon. "Wauw! Jij bent goed in raden," zeg ik lachend. "De logeerkamer is nog vrij en mijn ouders zijn een weekend weg, ze komen morgen pas terug, dus als je wilt kun je morgen totdat we naar school gaan blijven," zegt Joseph. "Harstikke bedankt!" zeg ik als ik met Joseph meeloop naar huis.

Als we bij Joseph aankomen is het al half elf 's avonds en ploffen we neer op de bank. "Wil je wat te drinken?" vraagt hij. "Hebben jullie cola?" vraag ik. Hij knikt en verdwijnt naar de keuken. Even later komt hij terug met een zak chips en twee bekers cola. "Lekker chips, ik rammel!" zeg ik. "Heb jij geen avondeten gehad, of zo?" vraagt hij lachend. "Halverwege boos weggelopen," antwoord ik als ik een hand vol chips pak en ze een voor een in mijn mond duw. Joseph moet lachen.

Rond twaalf uur ruimen we alles op en gaan we slapen. "Trusten," zeg ik voordat ik de logeerkamer inloop. "Trusten," zegt Joseph ook en dan maken we beiden de deur dicht...