Lang geleden werden er bijzondere kinderen geboren. Die kinderen waren niet zomaar kinderen , maar het waren kinderen met speciale krachten. Toen wist niemand ervan, maar dat veranderden toen de kinderen groot werden. Ze waren de uitverkorenen en ze moesten hun stam voortbrengen. Ze kozen de juiste vrienden uit en zo kwamen er steeds meer van hun "soort". Jaren later zijn er alleen nog maar mensen met speciale krachten. Op een dag worden er 4 blije baby's geboren . Al snel zijn ze groot en moeten ze naar een specialen school en daar ontmoeten de 4 kinderen elkaar. Op die school word gekeken of je de avatar bent.

Ik word wakker en hoor mensen praten. Ik kijk opzei en zie dat mijn vader al uit bed is. Ik ben Dana en woon bij mijn vader. Iedereen zegt dat ik het positiefste kind van het dorp ben. Als ze dat zeggen, geloof ik ze maar. Maar we gaan verder met het verhaal..... Zoals ik al zei: ik zie dat mijn vader al uit bed is. Vandaag is de dag! Vandaag moet ik naar elements highschool ( daar kijken ze of ik een avatar ben) Ik ben de laatste beetjes van mijn rugzak in aan het pakken en zie een fotoboek liggen. Ik pak het op en sla het open, er valt iets uit. Ik raap het op en zie dat het een foto van mijn vader en mij is, maar hij is omgevouwen. Dan komt mijn vader de kamer binnen. Dit is mijn kans. 'pap, wie zijn deze vrouw en deze baby op deze foto?' Hij kijkt me aan en gaat naast me zitten. Hij begint te vertellen over een vrouw die hij heel erg leuk vond en zij hem ook. Hij heeft het over mama! En dan begint hij over de baby. Als die vrouw mijn moeder is en die babay haar dochter, dan moet dat betekenen dat die baby.... Mijn zusje is! Dan zegt mijn vader:' Neem hem maar mee, en bewaar hem goed.' ik knik ja en denk nog eens goed na. Dan hoor ik een klok luiden. Het is de kerkklok..... Ik loop naar buiten en zie daar een hele rij met allemaal mensen staan. Wat doen die bij ons huis? Dan komt de beheerder van de stad naar me toe en zegt : 'Dana, jij ben het eerste kind van onze stad die naar de avatar school gaat en we willen je met het hele dorp vaarwel zwaaien!' ik kijk naar de rij mensen en zie dat de rij pas stopt aan het einden van het dorp. ik kijk naar mijn vader en hij knikt. ik loop ons hutje in en pak mijn rugzak. als ik naar buiten loop zie ik een rij mensen naar mij toe komen. ze geven me spullen en wensen mij succes. een zaklamp, een zakmes, gedroogd vlees, een aansteker en nog meer. als laatste is mijn vader aan de beurt. hij geeft me een mantel en een tent die je kan opvouwen en zegt: 'hou dit goed bij je. de mantel is voor je warm te houden en de tent is voor in te slapen. in de mantel zit een ketting met twee hangers. de eerste is van mij en jou, en de tweede is van je moeder en je zusje.' ik kijk hem met tranen in de ogen aan en geef hem een hele dikke knuffel. 'ik ga je missen.' zeg ik heel zacht en loop weg. ik hoor hem nog zeggen: ik jou ook. ik loop naar de achterkant van mijn huis waar ik het zadel van mijn draak heb liggen. het is een donkerblauw zadel met een bruine zitting. ik pak het zadel en loop naar de drakenacademie waar iedereen zijn draak heeft staan. ik loop de verdieping op en zie mijn draak al meteen klaar staan. hij is lichtblauw en hij heeft stralend witte ogen. als hij me ziet begint hij te grommen van blijdschap. 'haai bleu, ik heb jou ook gemist.' zeg ik (bleu is de naam van mijn draak). ik zadel hem en loop met hem naar buiten. als ik bij ons hutje aankom begint iedereen te klappen en te juichen. ik loop tot aan het einden van het dorp en iemand geeft me nog een zakje met genezend water mee. ik stap op mijn draak en vlieg weg. er komt een langen reis tegenmoed.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen