6

Eindelijk, het laatste uur is afgelopen!
Mijn broer heeft de laatste twee uur uitval, dus ik hoef niet met hem naar huis te fietsen.
In plaats daarvan ga ik met Saturno naar de boogschietvereniging, om mijn boog te halen.
We hebben geen huiswerk, dus we blijven daar een tijdje. Kan ik hem leren boogschieten.
Maar dus, we lopen het gebouw uit, de fietsenstalling in.
Onze fietsen staan elk in een ander rek, dus ik loop naar mijn eigen fiets. Dan zie ik dat mijn banden lek zijn.
'Eh, Saturno? Wil je heel even komen?' roep ik, als ik een stuk papier zie tussen de spaken van de achterband.
Saturno komt naar me toe lopen terwijl hij vraagt wat er aan de hand is.
Ik heb inmiddels het papier gepakt.
'Wat is er?'
'Moet je dit even lezen...'
Hij pakt het papier van me over.
'Wat is dit!?' mompelt hij verontwaardigt.
'Zo te zien hadden ze al een idee dat we wat van plan waren,' fluister ik. 'Misschien kunnen we het beste ons plan laten varen.'
'Spic, je geeft het toch niet op?'
'Nou...'
'Nee! Je gaat het niet opgeven! Jij hebt dit hele plan bedacht, en jij helpt me zo goed! Wat zou ik zonder jou moeten, mijn beste vriendin!'
Ik zucht even, opgepept door zijn woorden. 'Oké, we gaan door. Nu moeten we alleen even kijken hoe we nu bij de vereniging komen, nu mijn band lek is.'
Saturno denkt even na: 'Hm, misschien kunnen we als eerste even naar de fietsenmaker lopen, en, want zo te zien zit er nogal een jaap in je band, en daarna kan je bij mij achterop de weg wijzen naar die vereniging.'
'Is goed.'

Een kwartiertje later staan we weer buiten de fietsenwinkel, en ik sta nog een beetje te twijfelen over bij Saturno achterop naar de vereniging te fietsen.
Hij probeert me gerust te stellen. 'Kom op, Spic, het is niet gevaarlijk, en heb je geen vertrouwen in mij?'
'Wel in jou, maar niet in die fiets!'
'Als er iets misgaat, dan, eh, vang ik je wel op, oké?'
Ik lach zachtjes, en ga dan op de bagagedrager zitten.

'Oké, nu die kant op. Links! En daar nog een keer links.'
We zijn nu al een half uur aan het fietsen, correctie, Saturno fietst en ik zit hier maar lekker, terwijl ik de weg wijs.
'Hoe... lang... gaat... dit... nog.. duren!' hijgt Saturno.
'Vijf minuten, niet langer. Straks moet je ook nog terug!'
'Leuk om te weten!'

Een paar minuten later staan we al bij de balie.
Saturno uitgeput, en ik optimistisch.

Eenmaal op de schietbaan, pak ik mijn boog en een paar pijlen.
'Is dat je boog?' vraagt Saturno als hij mijn boog ziet. 'Die ouderwetse, houten boog?'
'Jep! Ik schiet liever met een ouderwetse handboog, en ik ben de beste van de schietschool!' schep ik op.
'Laat dan maar eens zien!' En hij duwt me richting de baan.
Ik pak lachend een pijl, zet hem op mijn boog en kies de langste afstand. Ik zucht even, en laat de pijl ontsnappen.
Recht in de roos.
Ik hoor Saturno klappen, en zet nog een pijl op. Ik richt en schiet hem dwars door de vorige pijl heen.
Dan loop ik terug.