Hs 8

Als de maan weer onder is kijk ik op mijn horloge. Zeven uur 's ochtends. Ik moet snel teruggaan naar Raimon. "Ik moet terug, doei!" zeg ik snel als ik terug ren naar de bus. "Waar was je?" Mark is natuurlijk de enige die al wakker is. "Dat zijn jouw zaken niet," zeg ik. Hoe moet ik dit ooit gaan uitleggen aan Scotty? Bij onze school kon ik nog zeggen dat ik gewoon eventjes rust wou hebben, weg van die helden school die ons toch niet wilde maar hier... Ik zucht. Dit is onmogelijk. Dan komt de rest langzaamaan de bus uit. Een boel vragen wat er aan de hand is, ik antwoord hetzelfde als bij Mark. Alleen Scotty doet het daar niet mee. "Dat zijn dus wel mijn zaken want je bent mijn zus en we hebben elkaar beloofd dat we er voor elkaar zouden zijn terwijl jij heel vaak weg gaat!" zegt hij. "Luister Scotty, dit is iets voor mij en mij alleen. Ik kan het je niet zeggen, dat kan misschien zelfs gevaarlijk voor je zijn dus hou op met vragen en ga nou maar gewoon ontbijten!" zeg ik geïrriteerd. Hij zucht en loopt naar de tafel waar de managers allemaal eten hebben uitgestald. Ik heb geen honger en loop meteen door naar het voetbalveld.

Even later komt Eric naast me zitten. "Wat is er met je?" vraagt hij. "Hoe bedoel je?" vraag ik. "Je doet de laatste tijd zo geheimzinnig, je was de hele nacht weg en komt dan terug terwijl niemand mag weten wat er was. Ik hoef niet te weten wat er is maar ik wil je wel helpen als er iets is," zegt hij. Ik voel mijn wangen rood worden en kijk snel weg zodat hij dat niet ziet. "Ik heb gewoon nog een paar dingen die ik moet regelen buiten Raimon. Sommige zijn zelfs belangrijker voor me dan Raimon voor me," antwoord ik. "Dat begrijp ik," zegt hij als hij naar de wolken kijkt. "Ik heb ook dingen die ik.belangrijker vind dan Raimon, maar je moet wel opletten dat je zelf ook blij blijft ondanks dat, beloof je me dat?" vraagt hij onverwachts. Ik kijk hem ongelovig aan. Hij vraagt me letterlijk om goed voor mezelf te zorgen. Ik knik maar. "Belooft," zeg ik erbij. "Dan wil ik je nu blijer zien aangezien onze belofte nu ingaat!" zegt hij. Ik sta glimlachend op en pak een voetbal.

Ik sta al even te hooghouden als iemand Langsrent en mijn bal afpakt. Ik kijk wie het heeft gedaan en zie dan Eric grijnzen. Ik ren achter hem aan en probeer de bal af te pakken. "Kom terug!" roep ik als ik hijgend stil blijf staan. Ik veeg met de rug van mijn hand langs mijn voorhoofd en laat me omvallen. "Vangen!" zegt Eric als hij de bal bijna over me heen schiet. Ik vang hem nog net. "Bedankt," zeg ik sarcastisch als hij naast me komt zitten. Dan hoor ik een wolf huilen. Het klinkt wat hoger dat betekent dat het een kleintje is. "Shit, ik moet gaan!" roep ik als ik begin te rennen. "Wacht!" roept Eric maar ik luister al niet meer. Na een paar meter verander ik in een wolf en ren ik zo snel mogelijk naar het bos.

P.O.V. Eric:
Ik ren achter Sanne aan. Waarom moet ze zo plots weg? Ik blijf achter haar aanrennen totdat ik haar opeens zie veranderen. In een... Wolf. Ik schrik en loop terug. Wow... Dat was niet te verwachten...

P.O.V. Sanne:
Ik zie, inderdaad, een kleintje liggen. Ik kijk en zie dat het niks ernstigs is. Geen jager waarschijnlijk. "Wat is er gebeurd?" vraag ik als ze is gestopt met huilen. "Ik had ruzie en toen ben ik weggelopen maat toen ik in die kuil stapte," ze wijst naar haar enkel die blauw en opgezwollen is. "Spring erop, ik breng je naar Jackson die je verder helpt," zeg ik als ik in een wolf verander. Als ik zeker weet dat ze goed zit begin ik te rennen naar de plek waar de roedel het laatst was en daar vind ik ze nu weer. Het meisje stapt af en ik verander ook weer terug. "Jackson!!! Help effe, ik moet meteen weer terug!!!" roep ik. Jackson komt meteen aangelopen. Hij begint het kleintje te verbinden. "Alles komt goed, even rustig aan doen," zeg ik als ik snel weer terug ren naar Raimon.

Ik kom daar aan en Eric komt meteen op me af gelopen. Hij trekt me mee naar de bus, waar nu niemand is. "Wat is er?" vraag ik. "Toen je wegliep, ben ik achter je aangelopen en toen ver je in een wolf!" zegt hij verbaasd. "Heb je het aan iemand verteld?" vraag ik. Hij schud zijn hoofd. Ik kalmeer weer een beetje. "Een van de jongste van de roedel bezeerde haar enkel en ik moest haar helpen," zeg ik. "Wat...? Roedel...?" vraagt hij. "Ja... Best logisch toch, ik veranderde in een wolf. Kan je dat echt zelf niet raden?" vraag ik. "Weerwolf," zegt hij. Ik knik. "Je bent niet bang?" vraag ik als Eric niet achteruitdeinst of er geschrokken uitziet. "Nee, je hebt me niks gedaan dus ik ben niet bang," zegt hij. Ik kijk hem ongelovig aan en dan stapt hij in mijn richting. "En misschien is dit nog zo'n reden," zegt hij als zijn gezicht steeds dichterbij komt. Wacht... Nee... Ik moet nu even aan mijn roedel denken en niet aan mezelf. Ik dus hem weg en loop snel de bus uit als ik erboven op spring en met mijn hoofd in mijn handen ga zitten.